Nu een 2tal filmpjes, na de prachtige film van Brian in de vorige posting. Ditmaal eentje van Samuel, super gemaakt met zijn gopro’s en eentje op aanvraag van een gedeelte van de “fights” van een van onze gevangen tonijnen. Let wel dit is het 2de deel van het gevecht. Het eerste deel bestaat uit een giga snelle run van 300-400 meter. Dank Brian Elward voor het filmen, Samuel Elgrisi van Roussillion Fishing, het topmateriaal van LOOP, in dit filmpje de Loop Cross S1 Flatsman #12 tezamen met een Loop Opti Big reel en natuurlijk onze topvliegen, gebonden op top haken, haha, die het kunstaas dubbel en dwars versloegen. Gr. Edwin Kerssies – Dyckers

Continue reading

zo verslavend!

Daar waar een aantal van me maten de laatste weken zo af en toe eens een heerlijke “warme” foto doorspelen van hun avonturen uit de tropen, kan ik het niet laten. Zeker niet na de “Merenspecial” van de VNV die vanmorgen door de bus kwam, het mooie najaarsweer, ietwat bewolkt, niet al teveel wind. Ik moet en zal vanmiddag even op pad, het grote water op. Laatste weken een paar korte sessies gedaan, maar echt los zijn ze nog niet. Het is echter die drang, naar de rust, na een drukke werkweek, m’n gezinnetje, sinterklaas en wat al niet meer.

Continue reading

Want daar blijven we toch een zwak voor hebben. De Esox Lucius, die zoals een kennis van me zo mooi verwoorde na een gesprek over tuna; snoek kan je zo lekker gemeen aankijken… zo van probeer ‘t eens…

En na 2 demo’s over het vliegvissen op grootwater bij de vliegvisclubs te Venlo en Kampen afgelopen week, vond ik vrijdagmiddag de tijd om er zelf op uit te trekken. Bellyboot, fishfinder, Cross 10, de sixth sense 8/9 di7 zinklijn en een doosje van m’n favostreamers, waaronder natuurlijk de kers20. Zo moeilijk is het allemaal niet en je kunt betrekkelijk snel de spullen in orde maken. Eenmaal op het water is het zoeken, peddelen dus, zoeken naar scholen vis die zich in deze tijd op de dieptes verzamelen en die afvissen met de snelle zinklijn. Bij voorkeur taluds afwerpend en af en toe pak ik nog wel de ondieptes mee waar ze druk aan het jagen kunnen zijn. Zo ook die vrijdagmiddag, het bijtuurtje is aangevangen. In anderhalf uur tijd krijg ik 4 mooie aanbeten, waarvan er uiteindelijk 3 verzilverd worden. Eentje van rond de 70, een mooie achter in de 80 en als afsluiting een moddervette die zeker achter in de 90 loopt maar wellicht over de meter gaat, tis prachtig zo, meten gaat nauwelijks vanuit de belly en ik vind het wel goed. Dit verveelt nooit, ik geniet. Niet alleen van de snoeken, maar van het wijdse water, de vele watervogels en alles om me heen, mooi man.

Continue reading

Meer dan 25 jaar vliegvissen, denk je het nodige meegemaakt te hebben, van tropische avonturen tot forellen in hoge bergstroompjes en dan komt dit…

Al vele jaren staat de bluefin op m’n lijstje. Bluefin Tuna, Thunnus thynnus. De sterkste, de snelste, de mooiste. Als klein jochie bladerde ik de oceaan boeken grondig door, walvissen, haaien, zwaardvissen en tonijnen, ze spraken tot de verbeelding. Gaandeweg begon ik steeds meer van de zee te houden, het onverwachte, het ruige, de prachtige zonsopkomsten en iets wat nog niet geheel ontdekt is, uitgedokterd of gemonitoord zoals dat tegenwoordig chiq heet.

Verschillende tropische zee avonturen hebben we nu meegemaakt, tarpon, bones, jacks, permit, wat een heerlijke visserij is dat toch. Een absolute verslaving, waarbij de drang er altijd zal zijn. Maar met een opgroeiend gezinnetje wordt de tijd schaars en kan ik niet zomaar even 10 dagen weg.

Afgelopen zomer leerde ik tijdens onze gezinsvakantie iemand kennen, Samuel. Een fransman die na 10 jaar hard werken in de buurt van Parijs de stap heeft gewaagd om te verhuizen naar de Middellandse zee waar hij als kind al met zijn vader kwam. Een eigen snelle boot laten maken, 150pk erachter en sinds 2013 met deze boot je de mogelijkheid geeft om de Middellandse zee te bevissen. Perfecte spinlatten, jig, topmolens en wat al niet meer, hij heeft de spullen goed voor elkaar. We raakten in gesprek, maakten een afspraak en ja hoor daar zat edje dan op die prachtzee. Een ongekend uitzicht achter me, de zon opkomend en kijken wat de dag ons brengen zou. De zomer is hier een moeilijke periode maar o wat waren we blij toen we een tonijn zagen springen. Veel meer was het die dag niet buiten die talloze rare maanvissen. Sam zei tegen me dat ik in het najaar maar eens terug moest komen, of anders in het voorjaar. De tijd dat er toch wel tonijn zit en valt te vangen, met de spinlatten wel te verstaan, maar dan zou het toch ook met de vliegenlat moeten kunnen is mijn gedachte dan…

En toch je weet het nooit. Mooie verhalen gaan door je hoofd heen, maar er zijn geen zekerheden binnen het vissen en al zeker niet op tonijn. Het ene jaar is het andere jaar niet. En er wordt door gidsen een hoop beloofd, maar ik heb maar verrekte weinig tonijnen gezien de laatste jaren. Enfin we hielden contact. Of het er ooit van zou komen? Eerlijk gezegd dacht ik van niet.

Totdat Sam midden oktober tonijnfoto’s liet zien, verrek. het klopt toch! What to do? En daar kwam die drang, soms te onderdrukken, maar nu niet…1,5 jaar geleden dat ik voor het laatst de tropen heb bezocht. Er is nu echt een kans op tonijn. Groot is de kans niet, dat besef ik me. Maar het kan. Het is tijd voor aktie!

Als er een meegaat dan wordt het Brian. De vismaat die meer dan alleen vismaat is. Dezelfde ideeen heeft wat betreft het vissen, veel verstand van zaken, een aanvulling op het team. Zo belangrijk. Alleen krijg je die gespierde krachtpatsers niet binnen, teamwork daar draait alles om. Dus snel contact gelegd. Zo maat, kun je volgende week zondag t/m woensdag weg? Eeeuh wat ben je van plan dan. Nou tis druk op de zaak, dus ik kan maar kort weg. 1 dag 1500km rijden, 2 dagen in de boot achter de tonijn aan met de vliegenlat in de hoop op een aanbeet en dan de dag daarop weer 1500km terug. Waaaat???? Ben je gek man? Ja compleet haha, maarruh ga je mee? Eeeeuh Ja man, ok dan, knallen, we gaan er voor, hoooooolyyyyy fuck!

En het was gekte, complete gekte, we hebben i.v.m. het slechte weer de 2de dag maar een halve dag kunnen vliegvissen, echter het was mooi geweest, meer dan mooi. Je had ons ‘s avonds na de eerste dag op de hotelkamer moeten zien. Alles, maar werkelijk alles doet pijn, spierpijn, wat een drills, wat een feest en wat een ongeloof. We konden het simpelweg niet geloven. Alsof we in een film waren terecht gekomen, welke meer fictie dan werkelijkheid is. Totaal onverwacht zaten we er compleet middenin. Op zicht vliegvissend op bluefin tuna. Jagend van school naar school. Gevechten waar je u tegen zegt, je totaal uitputten, gemiddeld een half uur vol pompen, beter wordt het niet. Dat beseffen we ook. Dit was 1,5 dag Tuna on the fly, totally madness!

Er zullen nog de nodige korte verhalen, foto’s en wellicht nog wel wat filmpjes komen. Op FB staat er al het nodige. Nu dus ook hier, alvast een eerste glimp + prachtige film gemaakt door Brian van deze indrukwekkende ultrakorte vliegvistrip die ik nooit zal vergeten.

Gr. Edwin (en Brian)
Team Dyckers
Ps. we zijn bezig om volgend jaar de mogelijkheden te onderzoeken om een totaalpakket voor vliegvissen op tonijn neer te zetten, van infoavond, juiste materiaal, knopen (zeer belangrijk) de te gebruiken haken, leaders en vliegenlijnen. Dit is visserij waarbij elke fout driedubbel en dwars wordt afgestraft en waarbij slecht materiaal direct aan diggelen wordt geslagen.

Bluefin Tuna on the fly, Mediterranean Fall run from Brian Elward on Vimeo.

Regelmatig krijg ik nog de vraag of er in deze periode zeebaars te vangen valt. Het is laat in het seizoen, vele baarzen zijn aan het wegtrekken, echter ik kan je vertellen, ze zitten er nog! En dat bleek afgelopen vrijdag maar al te goed. Een gidsdag stond in de planning. Ietwat nerveus vertrek ik richting de maasvlakte.

Het getij was met hoogwater midden op de dag, wat het vliegvissen hier lastig maakt. Na een druilerige ochtendsessie met enkel een aanbeetje besluiten we een broodje te gaan eten. Na alle zeebaarsvliegvispraat en wat al niet meer tijd om even over zijn hobby, waarvan hij z’n beroep heeft gemaakt, te praten. Eigenlijk geldt voor mij het zelfde. En diegenen die me kennen weten dat ik naast het vliegvissen graag mag voetballen en in m’n jonge jaren, proest, het ook nog fanatiek heb gedaan bij m’n cluppie destijds: WHC. Dit gecombineerd met dezelfde leeftijdscategorie blijkt dat we meer gemeen hebben, mooie gesprekken volgen.

En Patrick is net als ik behoorlijk fanatiek, want rond een uurtje of 3 gaan we wederom de zee opzoeken. De jacht naar zijn eerste zeebaars op de vliegenlat. Tussentijds had hij al aangegeven, dat we niet eerder naar huis zouden gaan voordat er een zeebaars in zijn handen ligt, ojeeee. Zeebaarzen is nu eenmaal niet de meest makkelijke manier van vliegvissen, sterker nog in mijn optiek – wil je echt consequent succesvol zijn – een vaan de moeilijkste. Je moet met zoveel factoren rekening houden, tegen een stootje kunnen, verliest vele streamers, klautert in de rondte en er zijn er velen die heel wat uurtjes aan zee staan voordat de eerste gevangen wordt. Maar dan is daar die BAM, de prachtbeuk van de even zo prachtige vis, puur wild, en een rover pur sang.

Niks niet ojee, want de eerste aanbeten volgen snel, een paar zeebaarzen voor mij en dan is Patrick aan de beurt. Links van me hoor ik een schreeuw “ja hoor ik heb er een!”, hoppaaaaa.

Het begon al aardig donker te worden en omdat we effectief maar een paar uurtjes hebben kunnen vissen had ik mijn twijfels. Voor niks dus, prachtig zo. En we vissen tot in het donker verder, maar het weer wordt te heftig en het water staat eigenlijk nog net iets te hoog om echt lekker met de vliegenlat bezig te zijn. Maakt niet uit, missie geslaagd. En dit was er weer een hoor, zo’n dag die je niet snel vergeet. Dat er nog velen mogen volgen. Vangzee!
Edwin Kerssies

Vliegvissen op Noord Bali.
Op zeven oktober kwamen we aan in Bali denpasar airport. Na een vlucht van 17 uur. We hadden gekozen voor Noord Bali een kleine plaats Umeanyar Beach ten weste van Lovina, dit omdat dit stuk niet zo toeristisch is, als in het zuiden van Bali. Er zou worden gevist op Tonijn. We hadden dit geregeld met de manager van de villa. Deze bracht ons de vrijdags s’morgens om 07.00 naar Lovina Beach waar wij in de boot Bulan Bintang van skipper Candra stapten. Dit is geen luxe charter schip maar een trimerang van kunstof en hout smal maar super stabiel. We voeren na tien minuten uit…
na ongeveer een half uur gevaren te hebben kwamen we bij de school dolfijnen waar lovina om bekend staat. Naar een paar grote bogen om de dolfijnen te hebben getroken werden de hengels opgetuigd.

Er zou worden getrold, omdat dit makkelijker is als er tonijn gespot is. Aangooien is eigenlijk niet te doen zo zie je ze azen en springen…waarna ze weer onderduiken en na een 15 a 20 tal seconden drie tot vierhonder meter verder weer boven het wateropervlak uit springen om te azen. In de meeste gevallen is het zo waar de dolfijnen van lovina uithangen heb je ook vaak wel tonijn zitten. Dit was in ons geval in de ochtend niet zo. Er was geen tonijn te bekennen. Dus dat werd zoeken. Na een uur werd de eerste Skipjack tuna binnen gehaald. Super van kleur en een kracht, het zijn net kleine buitenboord motoren schitterend.

De schipper viste af en toe ook mee met de handlijn. En later op de traditionele manier met de vlieger. Dit was super om te zien en zo simpel,maar errug effectief. Zo werd al snel de eerste Yellowfin Tuna binnen gehaald. 25 kg je kon gewoon zien hoe hij de streamer pakte op 300 meter afstand geweldig om te zien. De kleur die het goed doen in de ochtend is een combi wit met blauw. Maar zelf vissen zij met een soort Tubefly in de kleurstelling orange zilver met gouddraden van zeer fijn kunstof, of orange weggelaten en groen daar voor in de plaats. Die dag nog een paar Skipjacks gevangen en er zijn nog twee Yellowfins verspeeld met het binnen halen, but that’s fishing. We hebben een geweldige dag gehad met schipper Candra,we werden mooi voor de Villa afgezet dat was een wandeling van wel 30 seconden Super wat een dag.

Dinsdag 15 oktober weer afgesproken Candra kwam ons voor de Villa ophalen wat een luxe zeg. Het mooie van de Balinesen is als je 07.00 afspreekt dan zijn ze er al om 06.30. Dat was niet alleen met onze schipper zo maar met iedere afspraak die we daar maakten. Geweldig en wat een vriendelijke mensen. Tien voor zeven vertokken we van het strand schipper Candra, hij vertelde ons dat het beter was om eerst naar de F.A.D.s {drijvende bamboe flotten op zee} waar kleine vis zich veilig voelt of kan verstoppen. Deze flotten liggen altijd een eind uit de kust maar zit in de regel altijd wel vis groot of klein. Wij hebben hier tonijn gevangen, klein wel eens waar, maar wat we daar ook zagen was een hoop vliegende vissen waar op Candra zei Merlijn Merlijn.

John had net een kleine skipjack gevangen, die direct als aas werd gebruikt door Candra. Hij haakte deze door de rug en werd uitgezet aan een witte cherry-can met een hoop lijn er op. En dat terwijl wij grote rondje’s draaiden om de FAD’s. Na nog een skipjack gevangen te hebben roept Candra fish on fish on. En we zien de cherry-can rond tollen. Yes dit willen we zien. Snel de hengels ingehaald en op weg naar de cherry-can. Helaas onderweg zien we dat de can is opgehouden met rond spinnen. Jammer, dit hadden we graag meegemaakt.

Er staat weinig wind en we trollen kris kras verder tot dat we weer langs de kust komen. Hier zien we veel tonijn springen, geen yellowfin maar skipjacks. Wat een geweldig gezicht. Ik heb mijn hengel wegelegt en ben gaan fotograferen “MAN” wat een Tuna’s en met wat voor snelheid. Ongelovelijk, het is maar goed dat ze azen anders waren ze niet bij te houden. Dit was wederom een schitterende dag in goed gezelschap. We werden weer netjes bij de Villa afgezet om drie uur. Het was eigelijk te warm om te vissen, er stond zowat geen wind. Zelfs onze schipper had het warm.Vanuit de tuin konden we vaak de tonijn zien springen op +/- een kilometer aftand, zowel s’morgens als middags maar niet elke dag.

Twee man vissen 8 uur lang kosten 90 euro.
Beste tijd om op Tuna te vissen balinese zee is Juli/Augustus.
Op ander soorten vanaf het regen seizoen Nov/Dec zo als Mahi Mahi
Marlijn en zeilvis loopt door die twee heen.

De vakantie was al een jaar van tevoren gepland dit zou een lekkere relax en doe vakantie worden met om de dag wat te gaan doen. De meiden gingen ook mee dus een vis vis vakantie zat er dus niet voor ons in. Groet, John en Rein.

En dan is daar die drang.
Wat wil je. De afgelopen weken veel snoekmateriaal verkocht via de shop.
Loop Crossen, Boosters, TFO BVK’s, tezamen met reels, vliegenlijnen (binnenkort ook de Airflo Musky Bass vliegenlijnen in de shop, deze hebben een dikkere korte kop tov de Striper lijnen en maken het nog makkelijker om grote snoekstreamers weg te zetten. We hebben ze nu beiden uitvoerig getest en voor de verre worpen geef ik nog steeds de voorkeur aan de striper voor de drijvende versie, echter voor grote streamers snel en makkelijk weg te zetten zijn de Musky Bass zeker een aanvulling. Qua zinkvariant – waar ik toch het meest mee vis, blijft het bij de Sixth Sense, Tik, Boem, Hangen!) Enfin het nodige geworpen met klanten. Mooi ook om te ervaren, dat steeds meer vliegvissers de stap naar het grote water met o.a. de bellyboot nemen, prachtvisserij, wel voor volhouders. Toen ik gisteravond in goed gesprek was met een aantal klanten dia o.a. wat streamers, een scotty mount en de Lowrance Elite 4x fishfinder kwamen halen, werd de drang te groot…

Ik moest en zou vandaag – na een tijdje niet op het water te zijn geweest – het water op. En zo geschiedde, in het water gedobberd van pakweg 11 tot 15.30 uur. Daarna in snelle vaart weer richting huis om nog het nodige werk te verrichten. Oei, wat een peut wind en wat een heerlijk weer voor eind oktober. Zal het dan eens losgaan? Alles lijkt iets vertraagd tov voorgaande jaren, 2 a 3 weken vroeger is het vanwege het mooie weer. En als ik dat dan snel bereken…kom op dames. Tis taai geweest die keren dat ik al geweest ben, vandaag is het anders praat ik me moed in.

En zo geschiedde, door de golven in, de klotsbak zoals we het dan noemen. Klotsen is het.Even een kort tikje, hee verrek, bodem? Ik kijk de ep streamer na. Aanmehoela, door de war, de ervaring leert dan, 100% vis. Grrrr. Eerste misser van vandaag. En gedreven peddel ik verder, het talud afwerpen met de di8 zinklijn. Tik, huh….en voordat ik het besef, daar zijn ze, yihaaaa BAM, hangen, hoppa. Na een korte mooie dril is nummer 1 een feit, een prachtgetekende snoek, nog niet echt dik, maar wat zijn ze mooi.

Na nog een misser besluit ik een nieuwe stek te gaan proberen. Snel de spullen in de auto, en 20 minuten later arriveer ik op stek 2 van vandaag. Kijken of ze er zitten. Na een korte peddelronde wordt het me al snel duidelijk, genoeg vis op de fishfinder. Ik besluit om zonder veel verplaatsing – de wind maakt lange afstanden vanuit de belly toch onmogelijk nu – het deel stelselmatig af te kammen, proberend de streamer een halve meter over de bodem te laten huppelen op het aflopende talud. Na een half uur is het raak, snoek nummer 2 van vandaag, een stuk sterker als de eerste, met nog een paar mooie jumps op het eind, super.

En net op het moment dat ik wil stoppen, tis mooi geweest voor vandaag. Zie ik nog een jagende snoek. Nog even proberen dan. Raggen door de ondieptes met de zinklijn, kijken of we wat kunnen opwekken. Binnen 5 minuten is het raak. Gaaf zo. Had ik niet verwacht deze. Maar met wederom een prachttekening is de dag meer dan geslaagd. Tussendoor ook nog 2 korte tikken erop gehad, kleintjes waarschijnlijk, maar met 3 snoeken en de nodige actie is het grootwaterseizoen wat mij betreft dan ook eindelijk echt geopend. Laterss, Edwin

Geen tijd om het grote water op te gaan dit weekend. De laatste weken wel een paar keer geweest, maar het is nog geen vetpot. Een paar mooie snoeken en daar blijft het bij. Het water moet nog wat kouder worden, nog even wat verder de herfst in en dan kan het echte werk beginnen. Ik kijk er in ieder geval weer naar uit en als het komende seizoen er net zo 1 wordt als die van vorig jaar, dan wordt het op en top genieten. (onvergetelijk)

Wat een regen afgelopen weekend. De natuur had wat in te halen. Ik ook. Moest er even tussen uit. Dus maar weer eens de polder in. Hit & Run snoeken, zoals ik het vele jaren heb gedaan. Mocht dat altijd graag doen. Auto in, hengel en rugzak paraat, verder alles lichtgewicht en snel pakbaar. Hoppen van stek naar stek. Zo binnen 2 uurtjes een 10tal stekken bevissen. Vandaag was het niet anders. En ja hoor de snoeken waren goed los in de polder. Geen groten. De grootste die ik hier ooit mocht vangen mat exact 100 cm, maar dat is een absolute uitzondering. En ik heb nog nooit iemand gesproken die een grotere hier wist te vangen. Niet erg, gaat ook niet altijd om de grootte, tis er gewoon heerlijk vertoeven. Snel verplaatsen. Alles op zicht. De hoppende ep streamer door het heldere water. En dan weer die prachtflank die erop schiet, hangen! Veel missers, maar dat hoort bij mijn manier van vissen hier. Snel en met hevige tikken. Die aanbeet is het mooist. Alhoewel ze leuk vochten aan de 8, toch totaal niet vergelijkbaar met het grote water. Daar ligt mijn echte passie van de laatste jaren. Kan dat niet ontkennen. De voldoening is zo groot na al die meters in de bellyboot op die dieptes. De kracht zoveel sterker. Vaak is het 0 tot 3 a 4 vissen, soms is het raak en feest. In de polder kun je veel meer vangen. Vaak kleintjes. Maar zoals gezegd, die aanbeet is altijd mooi. En zal nooit vervelen.

Toch bekruipt me – bij weer een langs scherende auto – wel het gevoel, dat ik bij een volgende gelegenheid het grote water op zoek. Al is het maar voor 2 uurtjes. De drang is te groot. Dit was even een oude passie herbeleven. Hit & run snoekn. Maar die grote vlaktes, het is er zo heerlijk, rustig en ja die kans op die echte dame. Dat blijft trekken.

Desalniettemin heb ik me weer vermaakt en met een leuk aantal snoeken tot een centimeter of 60 mag ik niet klagen. En voelde ik me weer voldaan bij thuiskomst. Kletsnat, dat wel, maar al spelend met de kids op de bank, voel ik de rode oortjes weer eens. De winter komt eran, laat de mama’s maar komen!

Nog eentje van het grote water enkele weken terug.

Mooi he?

En daar stonden we dan. Zonder dat we er uberhaupt van wisten, maar wat wil je ook in zo’n nieuw gebied. In overleg met de politie van Rijnmond.

Gisteren heb ik een workshop vliegvissen op zeebaars gegeven op de Maasvlakte voor de Zaanse vliegvissers. Het was een mooie zonnige dag, maar wel met een flink aantrekkende wind. Door een combinatie van een harde oostenwind en weinig stroming zou het geen gemakkelijke dag worden. Dt gecombineerd met het feit dat zowat niemand van de deelnemers uberhaupt ervaring had met het zeebaarsvliegvissen, deed ons besluiten om naar de Yangtzehaven te gaven. Een nieuwe stek op dit nieuw stukje Nederland. Echter ook hier stond de wind flink op, waardoor steeds meer deelnemers de luwte opzochten het hoekje om bij deze nieuw haven. Even voor de duidelijkheid, het is het stuk aan het eind van de Europaweg. Er staat hier een soort van prairiehek, (paar houten balken) waar je makkelijk over kunt klimmen en wat doet overkomen dat het meer een hek is om niet verder met de auto te kunnen komen, maar waar je wel mag vissen. NIET DUS. Na een tijdje kwam de politie ons opzoeken en riep de groep van 11 man (+ nog 3 onbekende spinvissers) bij elkaar. Ik moet zeggen dat na een zeer prettig gesprek met meneer en mevrouw politie Rijnmond, we er goed vanaf zijn gekomen. Overal waar zich een hek bevindt op de maasvlakte, wat voor hek dan ook, blijkt verboden gebied te zijn. Maar omdat het hier een beetje onduidelijk was, hebben ze simpelweg ons voor deze ene keer gematst. Even voor de duidelijkheid, anders hadden we allen een boete gekregen van 90 euro pp. Dus nogmaals ga het houten hek niet over, want je riskeert een stevige boete. Dat jullie het weten. Het terrein is nog in werking en volgens de politie kan het gevaarlijk zijn.

Dan de workshop. Er zijn een aantal zeebaarzen gevangen door de deelnemers, makkelijk was het niet, maar de doorzetters pakten ze uiteindelijk, top! Het is niet voor niks een van de moeilijkste manieren van vliegvissen en vergt veel praktijkervaring. Maar er zijn weer de nodige verslaafden bij, naar wat ik heb vernomen en dat gecombineerd met de zeehonden, de extreme vergezichten, maakte het wederom tot een mooie dag. Top mannen en vrouw voor het fijne gezelschap!

In de avond van de gelegenheid gebruik gemaakt en zelf ook natuurlijk op pad geweest met een mooie vijftiger die vocht als 60tiger, prachtig gewoon.

En afgelopen week heerlijk weggeweest met wat maten. Veel kleine vis, een aantal mooie zeebaarzen en een 66tiger als toetje, top! Gr. Edwin

Dyckers Seabass Weekend & Dyckers Seabass Competition 2013, hetziterweeropversie2.
Alle foto’s check Dyckers facebook pagina: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.720142501336619.1073741828.226044107413130&type=1

We willen alle deelnemers – zowel weekend als dag – bedanken voor hun deelname en het sturen van de foto’s! Onderstaande foto’s zijn gemaakt door verschillende personen, super voor het tijdig aanleveren.

Bij aankomst waren een flink aantal deelnemers al goed in gesprek, handen werder geschud en de eerste zeebaarzen waren gevangen. Nee deze telden niet mee voor de competitie. Een vast onderdeel van het weekend en eigenlijk gewoon super. Er is de nodige druk, gezonde spanning zegmaar. En rond 20.00 uur is het grootste gedeelte van de weekendgasten gearriveerd. 31 deelnemers + 4 organisatie. Groter dan voorgaande jaren en zoals altijd een prachtig verschillend gezelschap. Allen met een passie gemeen, het vliegvissen.

Op de zaterdag sloten nog 10 workshopdeelnemers voor een dag aan, wat een totaal maakte van 45 man. Knettergek eigenlijk. Alleen er is zoveel water daar, dat we het nog in geen 100 jaar hebben uitgevist. Dit jaar ook voor het eerst echt actief kunnen vissen op een deel van de nieuwe maasvlakte.

Die harde noordwester gooide toch wel roet in het eten. je kunt dan toch op veel stekken niet terecht. Het is voor de maasvlakte die meest kaaaalote wind die je kunt hebben. We twijfelden dan ook of de vangsten die van vorig jaar zouden overtreffen. Tgaat natuurlijk niet alleen om de vangsten maar ook om de fun, de gezelligheid, het heerlijke eten van Brian, Sander en Mirjam, de nodige infoverstrekking en wat al niet meer. Er wordt gebonden, gecast, geroezemoest, stekken besproken, ervaring gedeeld en ja ook de hardheid van de maasvlakte, met glijpartijen, gekneusde ledematen, bebloede handen, lekkende pakken, kapotte lijnen, verloren vliegen en ditmaal maar 3 hengelbreuken, dat valt dan weer mee…

Verder zijn er weer de nodige zeehonden gespot. Grote zeebaarzen gelost. Vissen die gewoon dwars door de backing heen denderden, 40/00 fc splijten in een split of a second, een rechte hengel en een betreurd gezicht achterlatend, rare geraamtes van wat we nu nog niet weten een of andere soort garfish, of toch een bruinvis op de stenen liggend, nogmaals glijpartijen, maar bovenal een enorme inzet. Zelfs de wat oudere deelnemers schroomden niet en gingen al klauterend over de kades naar beneden, hard doorvissend, met windkracht 7, wachtend op die ene beuk van een zeebaars. Klasse! En zowel overdag als snachts werd er keihard doorgevist.

Van de workshop deelnemers, voor wie het voor de nodige vliegvissers de eerste keer was, is het helaas maar door 2 personen gelukt om een zeebaars te pakken. In de wedstrijd was het totaal anders. Van de 31 deelnemers hebben 21 deelnemers minimaal een zeebaars weten te pakken. Het grootste aantal zeebaarzen werden gevangen door Roel Bruijn – 20 stuks – wat hem een terechte winnaar maakte. Nummer 2 en 3, Jasper Vos en Bert Jans hadden de grootste zeebaars, beiden 61cm. Nummer 5, Sami Effrat wist ook een knap aantal van 10 zeebaarzen te vangen en daarnaast 2 finten en 1 zeeforel. Robbert Zalm heeft juist de nodige zeebaarzen van een mooie formaat weten te vangen waardoor hij 4de is geworden. Hierbij de complete lijst: 1. Roel Bruijn – 60p / 2. Jasper Vos – 29p / 3. Bert Jans – 28p / 4. Robbert Zalm – 25p / 5. Sami Effrat – 21p / 6. Danny vd Logt – 20p / 7. Vincent Derks – 17p / 8. Pieter-Bas Broeckx – 12p / 9. Paul van Dijk – 10p / 10. Danny Jungerman – 7p / 11. Simon Desmet – 6p / 12. Yuki Boon, Martin Stout, Cornelis van Leeuwen – 5p / 13. Gino Cozijns, John Maaskant, Geert Hokke – 4p / 14. Michiel Bramer – 3p / 15. Gijs Mulder – 2p / 16. Martien de Kam, Frans Dirks – 1p.

In totaal zijn er in de wedstrijd 87 zeebaarzen gevangen, wat absoluut beter is dan we verwacht hadden, klasse mannen! (vorig jaar 32) Alle zeebaarzen catch & release. Buiten de wedstrijd om zijn er nog eens 8 zeebaarzen gevangen, wat het totaal op 96 zet. De gemiddelde maat ligt tussen de 40-45 cm, wat klein is in vergelijk met de resultaten van ons dit seizoen. Maar het lijkt erop dat de nodige scholenbaarzen de laatste weken op de maasvlakte te vinden zijn en daarvan hebben een aantal deelnemers flink van geprofiteerd door mooie aantallen te vangen uit een school. Er zijn 3 zestigers en 8 vijtigers gevangen. Daarnaast 2 zeeforellen, 2 finten, 2 horsmakrelen en een bot.

Kortom een prachtresultaat en het zal in 2014 moeilijk te overtreffen zijn, maar daar gaan we natuurlijk wel voor!

Voor de rest was het op de vrijdagavond al super gezellig, improviseren met zeilen om met z’n allen bij elkaar droog te kunnen zitten. Op de zaterdag een goede lunch verzorgd door Mirjam waar gretig gebruik van werd gemaakt. En in de avond supersalades van Mir en de befaamde bbq van Brian en Sander met o.a. een heerlijke zalm, Brians balletjes en een Lomo, wat uitmuntend smaakte. Vaak regen op de kop, maar zondagssmorgens brak het zonnetje door en heeft de groep nog relaxed kunnen vissen. Rond 13.00 uur was dan de prijsuitreiking. Waarna de meesten toch wel kapot richting huis gingen, zoals het hoort!

Enfin nogmaals dank allen en tot volgend jaar!
Gr. Edwin Kerssies – ook namens Mirjam, Brian, Sander en Abel.

Het zit er weer op, Dyckers Seabass Weekend 2013 & Dyckers Seabass Competiton 2013, fly only natuurlijk. Het was hard, knetterhard. Bij aankomst vrijdagavond op de basislocatie kwam de regen al met bakken uit de lucht en trok de wind flink aan. Gelukkig had Arno een zeil bij zich (dank!), zaten we daardoor droog en rond 20.00 uur was de weekendclub zo goed als compleet met 31 man + 4 man organisatie. Het was direct een drukke boel, met veel gezelligheid. Bekenden en nieuwe gasten ontmoeten elkaar, altijd weer mooi om te ervaren.

En dan was daar de Dyckers Seabass Competition 2013, waar alle weekend deelnemers automatisch aan deelnemen en welke startte op vrijdagnacht om 0.00 uur en eindigde op zondagmiddag om 12.00 uur. Vorig jaar was er bij de wedstrijd die op dezelfde wijze plaatsvond, in de vrijdagnacht niks gevangen. Destijds werden de eerste zeebaarzen aan de vliegenhengel pas gevangen bij het ochtendklaren. Ons idee was dan ook dat er dit jaar weinig deelnemers in de vrijdagnacht zouden starten. Zeker ook vanwege het feit dat vrijdagnacht barre slecht weer werd verwacht met hevige windstoten en flinke buien. Niets was minder waar. Een groot deel van de deelnemers stonden om 23.55 uur weer klaar om op pad te gaan, achter de zeebaars aan, prachtig om te zien. Door weer en wind en met notabene – naar wat later bleek – ook nog inclusief controles van politie, de nodige glijpartijen en wat al niet meer. Niet voor niets. Er werden in de vrijdagnacht al de nodige zeebaarzen gevangen en bij het ochtendgloren was snel duidelijk dat de wedstrijd echt van start is gegaan. Fanatiek op en top. Doorweekte koppen, wallen onder de ogen, snel eten, soms even een kort dutje en daar gingen ze weer. Bikkels.

Prachtfoto van Vincent Derks.

En die maasvlakte heeft weer prachtige geheimen prijsgegeven. De zeehonden die in steeds grotere getalen aanwezig blijken te zijn. En dat terwijl ik vorige week zelfs 2 bruinvissen voor de eerste keer aldaar heb gezien. Natuurlijk het prachtige onderwater leven. En de drukke industrie boven water. De wind was heftig, zeer heftig. Wat ervoor zorgde dat er op vele topstekken nauwelijks gevist kon worden. Het bruine water van de vele regenval de afgelopen dagen en het opstuwende zeewater zorgde ervoor dat de verwachtingen niet te te hoog waren. Het was maar de vraag of we de 32 zeebaarzen van vorig jaar – met destijds pracht(zeebaars)weer – zouden overtreffen.

WINNAARS DYCKERS SEABASS COMPETITIE 2013.
De volledige resultaten en aantal vangsten worden binnenkort bekend gemaakt. Nummer 1, 2 en 3 willen we jullie natuurlijk niet onthouden, dus bij deze. Een topresultaat met 31 deelnemers. Overigens heeft wederom het formaat baars voor de top posities gezorgd. Er waren de nodige deelnemers die een mooi aantal zeebaarzen wisten te vangen, maar veelal tussen de 40 en 50cm of sommigen wisten de scholenbaarzen van rond de 30cm te vinden. Echter er zijn drie 60plussers gevangen, waarbij nummer 1 op precies 60cm bleef steken, maar met een totaal aantal van 20 zeebaarzen de absolute terechte winnaar is geworden. Nummers 2 en 3 wisten beiden onder andere een prachtbaars van 61cm te vangen, gecombineerd met een aantal andere zeebaarzen zorgde die grootte ervoor dat ze hoog bleven staan in het klassement.

Via deze weg willen we de winnaars feliciteren met de prachtige prijzen bestaande uit een Hatch Finatic 7 plus vliegenreel, een LOOP Cross S1 Flatsman 9ft #8 en een Cliffs Buggerbeast met Hatch Shirt.

1. Roel Bruijn – 60 punten
2. Jasper Vos – 29 punten
3. Bert Jans – 28 punten

Een nieuwe nummer 1 en 2 ten opzichte van vorig jaar. Knap van Bert Jans om nogmaals in het topklassement terecht te komen! De titelverdedigers van 2012 Yuki Boon (1) en Sami Effrat (2) waren er dit jaar ook weer bij. En hebben wederom goed gevangen, maar net niet goed genoeg. Sami wist flinke aantallen te vangen, maar vooral kleintjes. Wel een grote varieteit met finten en een zeeforel erbij. En Yuki heeft een aantal grote vissen gelost, jammer man, (en zo zijn er nog veel meer verhalen maar die komen wel) want tezamen met zijn gevangen zeebaarzen was die anders zeker weer hoog ge-eindigd.

Roel is de absolute terechte nummer 1 met de meeste zeebaarzen, namelijk 20 stuks, wat een super resultaat is, klasse! En Jasper de 2de met een paar mooie vissen, waarbij de 61 de kers op de taart was, top! Mannen, nogmaals gefeliciteerd, hierbij wat foto’s en een dezer dagen dus een compleet verslag van dit prachtige, harde weekend. Tot volgend jaar!

De winnaars

De prijzen

Nr. 1: Roel Bruijn

Nr. 2: Jasper Vos

Nr. 3: Bert Jans

En de groepsfoto van de weekendgasten

Binnenkort dus meer info en foto’s.
Gr. Edwin, namens de gehele organisatie Mirjam van Dijk, Brian Elward en Sander van der Wal

DSC ’13, oftewel Dyckers Seabass Competition 2013, nog even en dan gaat het los! Aankomend weekend is het zover en met 32 competitie deelnemers is het wederom groter dan voorgaande jaren. En niet voor niets. Met een prijzenpot van meer dan 1500 euro onder andere beschikbaar gesteld door de twee hoofdsponsors van dit evenement “LOOP” & “Hatch” & natuurlijk ons eigen shoppie “Dyckers” worden de messen geslepen.

Er is voorgevist, nieuwe stekken zijn gevonden, uitstekende vangstberichten gemeld, uiteraard met gesjopte foto’s, geen herkenning, sluipend door de maasvlakte hebben we enkelen zien gaan, daar een worpje, hier een worpje, snel onthaken, fotootje en releasen die prachtbaars, niemand die wat gezien heeft. Dat fotootje is het bewijs en zo snel als die sluiper kwam is die weer weg, op naar nieuwe stekken, nieuwe gronden. En telkens weer de release, want dat staat voorop bij dit evenement, Catch & Release. Nee het is geen maatstaf, ook wij houden van een visje. Maar bij dergelijke evenementen zo belangrijk.

We houden je op de hoogte!
Zo en nu weer druk verder met de voorbereidingen.
Tot horens, team Dyckers.

Ze zijn weer binnen hoor, de Cliff’s bugger beast senior en junior, dus voor de liefhebbers, ze kunnen besteld worden. Tevens is de H2O SF Blend en Slinky Blend weer aangevuld, verschillende Daiichi haken, zonkers, saltwater necks, scud back, cactus chenille, foam, DNA Holo Fusion, McFlyFoam, ice dub, krystal flash, lead eyes en nog veel meer… Oja de Stripping baskets zijn ook weer aangevuld.

Even wat zakelijke meededelingen, 2 pakketten vol met Enrico Puglisi materialen zijn zojuist gearriveerd, dus zo goed als alles is weer aangevuld. Ook de EP Plastic Eyes en de SS Wire Shafts zijn er weer net als de sparkle.

Dan wat betreft de zeebaarskriebels, want oooo wat gaat het los. Dat wil zeggen, vanuit het hele land, van de wadden, tot aan zeeland, krijgen we nu berichten. Het blijft voor velen toch nog pionieren, makkelijk is het zeer zeker niet, misschien wel de moeilijkste vorm van vliegvissen, maarrrr, toch ook zeer goede berichten. Super om te horen!

En hier zijn we druk bezig met de laatste handelingen voor het weekend, wat over 1,5 week gaat plaatsvinden. Ik kan alvast vertellen dat we 2 prachtige hoofdprijzen voor de competitie hebben en nog een flink aantal kleine prijzen. De 2 hoofdprijzen zullen zeker bij menigeen ervoor zorgen dat er nog fanatieker gevist gaat worden. De oplettende kijker heeft onder het menu item “Dyckers Seabass Weekend 2013” kunnen zien dat we 2 sponsoren voor het evenement hebben, namelijk LOOP uit Zweden (check hier) en Hatchreels uit USA (check hier). Van beide merken zijn we zoals dat zo mooi heet, authorised dealer, of zoiets. En importeren we de producten rechtstreeks, waardoor we goede prijzen en een uistekende service kunnen verlenen. Feit is dat we met LOOP al jaren zeer nauw werken en een erg goed contact hebben en met Hatch – sinds begin 2013 via Dyckers verkrijgbaar – zijn de contacten ook uitstekend. Beide merken hebben we gevraagd om het weekend te sponsoren en beide merken hebben hun toezegging gedaan, top!

Een dezer dagen zullen de deelnemers van het weekend en de workshop op de hoogte gesteld worden van de laatste nieuwtjes en de reglementen voor het Dyckers Seabass Competition en aanverwante. Laterss, Edwin