De reis van Gerlof zit er bijna op en binnenkort vertrekt hij weer naar Nederland. Zoals eerder vermeld kunnen jullie hem volgen op www.go-fario.com maar deze prachtige forel + een filmpje wilde ik jullie niet onthouden!
Net voordat we besluiten om met de yaks langs de mangroves te gaan, zien we in de vroege ochtend een bonefish tailen op het turtlegras. Die kans laten we natuurlijk niet schieten en snel pak ik de Cross S1 Flatsman erbij. Henk Jan filmt het geheel met z’n waterdichte camera. Geen beste kwaliteit, maar dat mag de pret niet drukken en al met al best een geinig filmpje. Dank HJ! Cheers, Edwin
De aftrap. Tja waar beginnen we. Er gaan meerdere verslagen komen. Hier de eerste van mijn kant. Ik kan het hebben over het geweldige gezelschap van de tezamen 4 ervaren oude rotten Brian, Sander aka Arubaman, HJ (Henk Jan), en de 2 “tropenbeginners” onze huisbelg Tom en Dick aka lippie, het goede eten, vaak zelf klaargemaakt, de topavonden stappen waar de drank rijk vloeide en er op een gegeven moment spontaan gedanst werd, het heerlijke warme zoute water, de prachtige natuur, de schildpadden, de grote kleurenrijkdom aan verschillende vissen, die enorme grouper, of die barra van dik, maar dan ook dik over de meter die de laatste dag even nieuwsgierig bij me langszij kwam, magisch beest, de flamingo’s, de soms werkelijk onherkenbare schimmen, he dick zie je hem, op 4 meter voor ons, zo dichtbij? Ik zie het niet, ik zie het niet, ik hoor het Dick nog zo zeggen. Soms is het makkelijk het vliegvissen op bone, maar evenzo veel keren is het gewoonweg ongelooflijk moeilijk, zeker de groten. Ervaren dat zijn we, zijn we ook wel achtergekomen met ditmaal de beginners bij ons. Zonder proberen arrogant over te komen, kennen we de klappen van de zweep. De teleurstellingen van grote bones die gewoon dwars door de lijn gaan, of de spooky ones. Je moet agressief zijn, snel vissen, snel lijn oppakken en weer knallen. Elke kans is er 1 en die moet je pakken, zo snel mogelijk. Daar zit vaak de clue, en dan beheersing. Daar zat ook het verschil. Let wel een verschil tussen wel of niet vangen, zoals Tom het zo mooi omschreef, zeker geen beginner qua vliegvissen, perfecte caster zelfs, maar in de tropen, dit is andere koek, tzit ‘m in de finesse zei hij en dan op z’n prachtig belgs. En hij had gelijk.
Het herkennen van bonefish is ook zo’n factor. Het laatste uurtje voor donker met de prachtige vlaggetjes van de tailers is ongekend. Maar niet de moeilijkste visserij om eerlijk te zijn, wel super om te doen. Maar dan hebben we nog de dag van 6 uur sochtends tot pakweg 6 uur savonds. (rond 19.00 – 19.30 is het donker) en dan zie je de tailers vaak niet. Het herkennen van muds, pufjes, of de prachtige schimmen. Allemaal onderdelen om succesvol op bonefish te vliegvissen. En ieder moment van de dag op een andere stek kan het weer verschillend zijn. Soms zitten ze er ook gewoon niet. Vaak vonden we ze wel. Want we hebben bone gevangen, veel en zeker mooie maten er tussen.
Ik kan het hebben over de geweldige visuren met de mannen, of juist alleen over die oneindige vlaktes. Samen met Brian in het melkachtige witte water, zeer spooky, de harde wind over ons kop, en bijna blind van de scherpe zon. Of die laatste schreeuw van hem met een PR bone kop vorktail (de staart tellen we niet mee) van 59cm. Of samen met Sander op pad, op zoek naar ongelopen paden, heerlijk en dan die megatails van mega mega grote bonefish. Het water doorkuisend door diepe leemachtige smerige derry, waar je tot je middel inzakt. Dan is daar toch die beloning, van korte duur welteverstaan, allebei een aanbeet van jewelste, zo ongelooflijk hard en snel, niet te houden en beiden Pang, los, we stonden elkaar aan te kijken met open mond, dat moment vergeet ik nooit meer. Of samen met HJ in het diepere water, scholen zoeken, de schimmen, meters maken, en dan plots zien we ze, aanwijzingen geven aan elkaar, op 20 meter, links van je, groep 10 bones, even later Hangen bij HJ en vice versa, 15 meter klein groepje, komt jouw kant op zegt ie nog tegen me, even later hangen. Teamwork op en top en wat was dat super. Net als het op sleeptouw nemen van Dick en Tom, genieten. Maar daarover ga ik het allemaal niet hebben. Ook niet over de topcombo die ik getest heb voor deze trip. De nieuwe Loop Cross S1 #8 flatsman vliegenlat met de Loop Opti Speedrunner. Wat een set, ik kan me echt geen betere voor dit werk bedenken. Het is zo ongelooflijk ideaal dat je de lijn met snelheid kunt binnenhalen als de vis naar je toekomt en dus controle kunt houden. Dit heeft me zeker de nodige extra bones opgeleverd. En na 10 volle dagen met deze set gevist te hebben wil ik geen andere meer voor deze prachtige zeer verslavende visserij. Of de vliegen, eigenlijk alle bones gevangen met de Dyckers EP Xbone Tan en Grey olive, maat 4, verzwaard met ep hot eyes (ondiep) of met brass en lead eyes (diep) en meestal met weedquard, wat vaak absoluut noodzakelijk was, maar als het kon zonder.
Ik ga het niet hebben over de mooie avondgesprekken, discussies, binden, vliegen, gedrag of wat dan ook die soms tot in de kleine uurtjes doorgingen. Fles rum, bier in de hangmatten op de grote porch, bbq aan, geweldig. Ieder zijn eigen persoonlijkheid, maar allen passend in de groep, mooi dat het zo kan.
Nee ik ga het hebben over die ene middag. De ene middag die ik nooit zal vergeten. De ochtend waren we al met z’n allen achter de bone aangeweest, maar buiten een paar kleintjes was het niet veel. Het was al aan het einde van onze trip, nog enkele dagen te gaan. En een aantal hielden het even voor gezien. Tijd voor smiddags heerlijk op de porch uitrustend in de hangmat of even in de bar. En ik gaf ze geen ongelijk. Toch hadden HJ en ik nog wel zin om door te trekken en zo stonden we niet veel later weer in het water zoekende naar de schimmen. Vele meters hadden we al afgelegd, maar buiten een paar schimmen van bones die niet te verleiden waren en het zien van een aantal barra’s rond de 60-70cm kwamen we niet. Totdat ik HJ wat rare bewegingen zie maken, naar z’n vliegendoos zie grijpen en iets zie volgen. T’is me al snel duidelijk, niet veel later gevolgd door een veelzeggend knikje, een groep permits in de buurt. 3 grote jongens. Ze zijn er weer. Sander was in het begin van onze trip ze al 2 keer tegengekomen en er een flinke tijd achterna gelopen, maar het was hem niet gelukt. HJ probeerde het ditmaal ook, maar na een tijdje liet hij het voor gezien en vervolgde zijn weg op zoek naar bone. Het groepje van HJ was weg naar de grote vlakte en zeker niet meer hier aanwezig, maar op het moment dat ik een worp wil inzetten naar een schim op pakweg 25 meter, zie ik links van me de magische vis. Wederom 3 stuks en wederom groot van formaat. Wat een magistrale vissen zijn het toch en ik besluit om de boel om te gaan zetten met een crab. En onder het motto you never know, maar eigenlijk wetend dat het toch niet gaat lukken, gaat de groep gevolgd worden. De minuten verstrijken en met hier en daar een worp met m’n crab observeer ik de groep. Die dan weer even uit elkaar gaat, maar enkele minuten later elkaar toch weer vindt. Vrienden op en top en als gedreven door een tomtom volgen ze hun weg. Niet cruisend, maar rustig zwemmend met hier en daar een tail. Soms zie ik een klein stukje zwarte staart in het toch wel 70-80cm diepe water. Dit zijn de echte permits, grote jongens. Soms heel soms zie je ook in een bepaalde lichtval voor een kort moment de vis in vol ornaat. En wat zijn ze dan toch zo ontzettend mooi. Bij het aanzetten van ondertussen al de 4de verschillende crab, een epcrab haakmaat 4 dit keer ben ik ze even kwijt. Het water om me heen is mooi rustig en niet snel vind ik ze dan ook weer. Een groepje van 2 op pakweg 20 meter recht voor me en de 3de iets dichterbij. Ik schat dat dit de grootste van de groep is en weer probeer ik de crab in de lijn van zijn zwemrichting te plaatsen. Niet te dichtbij, dan zijn ze weg en niet te ver weg, want dat heeft toch geen nut. Maar de vis zwemt de richting waar mijn crab ongeveer moet liggen niet op. Ik volg de ietwat lonelyganger van het groepje nog steeds en nu ligt de crab precies waar de vis overheen komt. Maar zoals al rond de 30 minuten het geval is, doet de permit niks. Ik probeer met een klein rukje duidelijk te maken dat er wat ligt. Maar neen hoor, niks. Tijd voor crab nummer 5, snel aanzetten en dan gaan we weer. Even volgen. De permit is nog steeds een beetje afgezonderd van de andere twee. En het spel kan weer beginnen. Ik houd goed controle op de lijn, om te proberen elk rukje te voelen. Soms tailt de vis vlak in de buurt en heb je het idee dat de permit jouw crab pakt. Er moet toch iets van herkenbaars zijn aan een aanbeet? Je moet toch iets voelen? Of spuwt de permit de crab al direct uit, zodra hij weet dat het nep is, of dat hij de tippet voelt? Ik heb geen idee. Maar alles gaat daar me hoofd heen, terwijl het zweet eraf gutst vanwege de hoge middagzon. Meer dan 30 graden. De wind is een beetje gaan liggen van windkracht 5 a 6 in het begin van de trip tot rond de 3 nu. Warm dus. Nog maar eens een worpje richting de permit. Plop daar landt de crab en weer zwemt de permit de richting op die ik geschat had. En dan gebeurt alles in een split of a second wat in m’n geheugen gegrift staat. De vis tailt, ik voel een miniscuul klein rukje aan de vliegenlijn, geef gelijk een korte stripstrike en het water explodeert. Het totaal onverwachte gebeurt, ik sta perplext, kan mijn ogen niet geloven, maar toch is het echt zo. De vis gaat. En niet zo’n klein beetje ook. En dan sta je daar dan. Ik begin te schreeuwen van hier tot tokio en te juichen. Alles komt los. Unbelievable. En de permit, die gaat en gaat. De run een bone is ongekend. Zeker een groot formaat bone in z’n eerste run is niet te houden. Ze snel en zo hard. Maar uiteindelijk stopt de bone. Hoe groter de bone des te langer de run. Soms 30 meter, soms 60 meter, maar uiteindelijk stopt ie. Dan kun je met de eerste dril beginnen en meestal krijg je nog een 2de run die iets korter is. Bij een grote bone soms 3 of 4. De permit echter die stopt. En gaat weer. Niet te houden. Stopt even en hjeeeeujjj rrrrrrr daar gaat de reel weer. Manoman wat een kracht. Ik loop mee. Moet meelopen. Kan niet anders. 100 meter, misschien wel verder is de permit nu. Ondertussen sta ik al een tijd te schreeuwen naar HJ die op pakweg 60 meter van me af staat en eindelijk door heeft dat er een permit aan hangt. Snel komt hij naar me toegesnelt, permit? permit? Yesssss roep ik. En dan ga ik controle voelen. De vis begint mee te komen en na pakweg 5-7 minuten is daar het eerste moment dat ik voel dat ik wat te betekenen heb. Een ommekeer. En de verbazing maakt plaats voor genot. Eindelijk is die daar dan. Ik denk dat ik dit hem wordt zeg ik nog tegen HJ die ondertussen vlakbij is gekomen. Langzaam maar zeker met een gigakromme Cross S1 pomp ik de permit naar me toe. Af en toe nog een run, maar niet meer zoals de eerste 5 minuten. Nu moeten jullie weten dat deze baai niet geheel ongerept is en er ook gewindsurft wordt. Daar houden we rekening mee. Op sommige momenten van de dag is het gewoonweg te druk en op sommige dagen met harde wind ook. Vandaag en dan met name rond dit tijstip is alles anders. Nauwelijks windsurfers te bekennen en die er zijn heb ik door mijn geschreeuw wakker gemaakt en die zitten rustig in het water te kijken wat er gebeurt. Alles gaat volgens het boekje zoals we het avonden na avonden met elkaar besproken hebben. Voornamelijk HJ, Sander en ik hebben het er veel over gehad. We wisten van het gevaar van de surfers en dit zag er goed uit. Totdat…..
Ik kan nog steeds wel janken als een klein kind. Dat deed ik ook nadat de vliegenlat + reel 3 meter door de lucht heen vloog, de beginnende windsurfer flink uitgescholden was en alle scheldwoorden die ik kende door de lucht heen gingen. In een uithoek zag ik hem aankomen. Hard met een helmpje op. Blijkbaar begon hij het surfen goed onder de knie te krijgen en zat heerlijk te genieten. Tja ik geef hem geen ongelijk. Wellicht had hij me kunnen zien en snel kunnen afstappen. Ik zat nog te schreeuwen en te gebaren naar hem. Maar hij zag me niet. Net als de backing en de vliegenlijn. Kan ik hem dat kwalijk nemen? Nee, absoluut niet. Maar het was wel zoooooooooooooo ongelooflijk zuur, dat ik hem dat op dat moment wel even kwalijk heb genomen. Was hij 10 meter eerder afgestapt, want ja hij stapte af, maar was als een razende weer weg, toen hij mij zag aankomen, vloekend en tierend, juist was hij iets eerder afgestapt, dan stond hieronder een foto waar ik heeeeeel veeel voor over heb. Misschien wel de droomvis van mijn leven. Nu heb ik dit jaar niet te klagen hoor en wellicht hoort dit er ook bij. Maar het voelt zuur en naar. Maar mooi en een genot tegelijk. Het is namelijk wel deels gelukt en het smaakt zo ongelooflijk naar meer. Wat een visserij en wat een vis. Nu snap ik pas waarom een gevangen permit bij een lodge als een feest wordt beschouwd en waarom Sander al direct had aangegeven dat als hij zo’n grote permit zou vangen hij de hele cub de hele avond zou tracteren en laveloos thuis zal komen. Nu pas snap ik het. En dat is toch waarom je bepaalde zaken in je leven doet. Enfin de windsurfer ging dus door de lijn heen en de tippet knapte. Na een half uur van alles door me hoofd zag ik een groep bones en waren de rest van de permits natuurlijk allang weg. De daarop volgende uren ving ik nog 6 a 7 bones net als HJ, een mooie barjack en nog wat vissen, hadden we echt een toptijd en waren we superblij dat we uiteindelijk gegaan waren. Maar toch…die permits bleef door me hoofd gaan. Bij ons huisje aangekomen het verhaal gedaan. De vrienden konden alleen maar luisteren. Vervolgens naar huis gebeld, Mirjam ondersteunde me enorm en zei dat ik de volgende dagen het toch echt nog eens moest proberen. Er waren nog 2 volle dagen te gaan. Ik had er een hard hoofd in. Toch weer geprobeerd. En ja hoor op verschillende locaties nu toch weer permits weten te spotten. Uren achterna gelopen. Maar je raadt het al. Okok buiten 1 klein rukje waar ik te laat bij was, lukte het niet meer. En toch, toch, smaakt dit naar zo ongelooflijk meer. Dat die permit er ooit gaat komen. Want wat zijn ze prachtig en wat zijn ze sterk.
Een verhaal om niet snel te vergeten.
Heren bedankt voor het supergezelschap, de prachtige foto’s en de topvakantie. Tot een volgende keer.
Cheers, Edwin
Dyckers.com
Ps. binnenkort volgen verslagen van de andere mannen eenieder met zijn eigen belevenissen. Hierbij alvast wat foto’s van mijn kant.
Back home. 6 mannen, met eenieder z’n eigen avonturen, alleen of als team beleefd. Hengel krom tot in het handvat, gigaruns, vele meters backing, de verhalen gaan komen. Nu even bijkomen. Het zit er weer op. Maar wat was het gezellig. Vijf nederlanders en een belg. Ging top. Goed gegeten, veel gedronken en veel gevist. Zoals het hoort. Van 6 uur sochtends tot half 8 savond, in de laatste donkere minuten, vlaggetjestijd. Ieder moment van de dag was weer anders. Het zweet gutst van het hoofd, de zeer moeilijk herkenbare schimmen schuiven langs, of die zwarte staart die net boven water uitsteekt. Pufjes, muds, machtig zo. Binnenkort meer. Cheers, Edwin
Zojuist zijn twee grote dozen uit USA vol met materialen van Enrico Puglisi binnen gekomen. Kortom alle kleuren van de EP Fibers, EP 3D Fibers, EP Fibers SE, EP Ultimate Fibers, EP Ultra Brush, EP Crustaceus Brush ML, EP Anadromus Brush, EP Streamer Brush ML, EP Shrimp Dub Brush, EP Shrimp Dub, EP Eyes, EP Crab Body, EP Silky Fibers, EP Silky Fibers 3D, EP Sparkle, EP Sparkle Brush en de EP Trigger Point Fibers zijn weer te bestellen.
Zondagmiddag. ‘s Ochtends gezellig met de familie bij mijn schoonouders geweest. Verjaardag. Hoop kids. We vermaken ons uitstekend en het zonnetje breekt langzaam maar zeker door. Weer een mooie dag in maart. Uiteindelijk gaat de kleine moe maar voldaan naar bed. Mirjam gaat nog ff in de tuin aan het werk en ik ga nog even bij mijn vader langs. Het laatste babbeltje voor de trip. Lekker even buiten gezeten en gekletst. Het is rond 16.00 uur als ik terug rij. Mooi watertje. Even stoppen. Zouden ze er zitten? Niet veel later zie ik wat rietstengels bewegen. Karper. Zeker weten. Paar worpjes dan. Kan het niet laten. Ff wat kloten met het riet, maar dan landt de carpbol daar waar ik hem wil hebben. Ik zie hem langzaam zakken. Hoop dat de karper de bol gezien heeft. Even wachten. Tiktik, de verklikker schiet weg. Stripstrike. Bam. Hangen. Just before de trip. Kon het niet laten. Nu nog druk de laatste vliegen voor de trip aan het binden. Needlefish streamers, de black & purple ep’s, nog wat grijswitte jongens. Barra’s, jacks, tarpon gaan door m’n gedachten heen. De permit en bonevliegen liggen klaar.
Oja t/m 7 april is het niet mogelijk om vliegen te bestellen bij ons. Wel kunnen de vliegviszaken zoals reels, hengels, leaders, bindmaterialen, vliegenlijnen en aanverwante besteld worden. En die worden dan natuurlijk ook direct geleverd. (er is namelijk altijd iemand aanwezig en bij vragen kan er natuurlijk gebeld of gemaild worden) Voor nu tot horens en cheers! Edwin
Ps. Het eerste flinke pakket van Loop is bij ons gearriveerd en je kunt ook al de nodige producten op de site vinden. Volgende week zal het 2de grote pakket arriveren. Tevens verwachten we een dezer dagen een flink pakket van Enrico Puglisi, zodat deze ook weer door jullie besteld kan worden.
Ze worden groter. Vanmiddag nog even in alle drukte er tussen uit geweest. De zon zwakte wat af, waardoor de karpers moeilijk te spotten waren. Toch zag ik op een gegeven moment een mooie stofwolk. Snel de pink carpbol erover heen. Langzaam afzinken. Even wachten, machtige aanbeet, de verklikker knalde weg, hangen. Mooi gevecht aan de HighTide #8. Ze worden groter. Ditmaal een 14lb spiegel. Wat een voorjaarsweer! Goed weekend, Edwin
Nog even en dan mogen we weer. 10 dagen de tropen in. De zon, de zee, de heerlijke temperaturen, de flats, het onverwachte, schildpadden, haaien, giga scholen jumping fish, de staartjes flikkerend in het laatste licht van de ondergaande zon, man wat heb ik er zin in. Al weken druk aan het voorbereiden. De vliegendozen vol met m’n favoriete bonevliegen. Een doos voor de permit, onder het motto je weet maar nooit. En natuurlijk de Bugger Beast vol met streamers, voor jacks, snook, tarpon en wie weet nog wel een trip offshore.
Ditmaal gaan we met z’n 6en. Vijf nederlanders en een belg. Waarheen? Dat horen jullie later nog wel. Voorlopig houden we het even voor ons als je het niet erg vindt. De 28ste vertrekken we.
Even een zakelijke mededeling. Gedurende die 10 dagen dat we weg zijn kan er gewoon besteld worden in de shop. Deze producten zullen ook geleverd worden, met uitzondering van de vliegen. Willen jullie nog vliegen bestellen, doe dit dan aankomend weekend, want vanaf dinsdag is dat niet meer mogelijk t/m 7 april.
Het is nog maar de vraag of we internetverbinding hebben. Maar is dit het geval, dan zal ik jullie via de blog op de hoogte houden. En uiteraard via facebook. Maar voor nu nog even dromen, zaken bij elkaar rapen, nog wat streamers binden, reels, lijnen en hengels in orde maken. De Loop Cross S1 Flatsman #8 inwerpen, wat een hengel zeg. Ik ben verliefd, hehe. Enfin de kayak nakijken en natuurlijk genieten van het heerlijke weer in Nederland. Want wat trekt ook die karper en wat is dat ook gaaf. U hoort van ons!
Tight Lines Edwin – Team Dyckers
De eerste pakketten van een hele reeks merken zijn binnen: A.Jensen met weer de nodige vliegenlatten, waaronder een aanvulling van de succesvolle HighTide & Argon series + de nieuwe prachtige Spook series. Sublieme stokken verkrijgbaar in #6 en #7, uitermate geschikt voor de zeeforel visserij en o.a. op Ovm, of de Ronde Bleek. Ook uiteraard goede te gebruiken voor snoekbaars, baars en de lichte karpervisserij, alhoewel we hiervoor toch een #8 aanraden. Met betrekking tot Hareline hebben we eindelijk weer de magnum zonkers in alle kleuren binnen, marabou, grizzly marabou, pseudo eyes, cyclop bead eyes, brass eyes, lead eyes, verschillende soorten crazy legs, cactus chenille, CDC, de ideale changeable tip and battery cautury die we gebruiken voor onze ep streamers, verschillende soorten daiichi haken, DNA Holofusion, Football Medium Strike Indicators, Hareline Dubbin in vele kleuren, Ice Dubbin in vele kleuren, Krystal Flash. McFlyFoam voor de Carpbols, Rite Bobbin holders, Saltwater Neck hackles, Uni Thread, Uni Mono, Vinyl Rib, Zap A Gap en nog veel meer…
Onderweg zijn o.a. dus nog een flink pakket van Enrico Puglisi en Loop met o.a. de prachtige Cross S1 hengels. Latersssss.
Wat een weer vandaag. Strakblauw, zonnetje erbij, heerlijk! Na de nodige werkzaamheden en enkele zakelijke bezoeken, kon ik vanmiddag wat tijd vrij maken. Of liever gezegd, moest ik wat tijd vrij maken. De drang is te groot. De 4de sessie dit jaar met de vliegenlat op karper. Afgelopen weekend al 2 korte sessies gehad met 2 gigamissers. Vanmiddag moest het gebeuren.
Eerste water was nog niet veel. Een karper zien wroeten, maar die deed niks, dus op naar de volgende stek. Hier zag ik ze al snel. Langs de kant, donkere schimmen, langzaam over de bodem. Hier en daar een stofwolk van karpers. Lastige visserij, omdat ze nog niet echt in de oppervlakte hangen en ze moeilijk te zien zijn. Ook op zo’n zonnige dag als vandaag. Wel een geweldige visserij boordevol adrenaline. De karpers zwemmen nieuwsgierig naar het langzaam zinkende carpbolletje, maar er gebeurt nog weinig. Op de knietjes in het gras schuift er aan de overkant af en toe een schim langs, maar of ze echt op zoek zijn naar eten? Twee tot drie keer zie ik na een worp en het afzinken een klein tikje op de verklikker. Ik twijfel, is het een aanbeet waarbij ze het bolletje gelijk weer uitspugen en ik dus te laat ben, of zijn het lijnzwemmers. En dan uit het niets, schiet de verklikker weg, ik sla aan, voel een doffe tik, ^$^%$&%$ , de bol uit het bekkie en een gigaboeggolf achterlatend van een dikke karper. Shit. Balen, dit was m’n kans. Een mooie volle aanbeet. En gewoon mis.
Ik loop wat heen en weer zoekend naar de schimmen. Onder overhangende takken zie ik tot m’n vreugde toch weer karper. En dan na 10 minuten werpen, tis meer stuiteren van de carpbol over de wateroppervlakte om deze zo diep mogelijk onder de overhangende struiken te krijgen. Waar ben ik nu weer mee bezig? Tonk, tonk, plop, eeeeeindelijk perfect tegen het kantje onder de struiken. Ff bolletje laten afzinken. Er gebeurt niks. Na 30 seconden een stevig kort rukje en weer laten afzinken. En dan ja hoor, eindelijk. De eerste fair gevangen karper aan de vliegenlat van het seizoen 2012. ‘t is nog geen twintigponder laat staan een dertigponder, maar blij als een kind ligt de spiegel na een mooi gevecht in m’n handen! 11 lb. Het seizoen is gestart, dat er nog maar vele mogen volgen. Wat is dit toch verslavend! Cheers, Edwin – Team Dyckers
Dat is de hype en de manier van vissen op DRB, althans volgens mijn vismaatje, visgids en aquatisch wonderkind (entomoloog) Pieter Bas. Buzzers, je kent ze wel die slanke muggenlarve-imitaties, die veelal op reservoirs worden gebruikt. Veelal zwart met een cheek.
Elke week hoorde ik zijn verhalen over de geweldige vangsten, de mooie vissen en over de aantallen die hij elke keer weer boven water wist te halen. Vissen met een pluisje, subtiele drifts en bij elke kleine verandering in de drift of beweging aanslaan. Langzaam met kleine buzzers elke waterlaag uitpulken op zoek naar die bakken van forellen die maar al te graag een natuurgetrouwe imitatie van een muggenlarve willen verorberen. Elke uitnodiging die ik van PB kreeg om eens te komen vissen wees ik af. Ik hou er niet van om in een vijver op uitgezette forellen te vissen. Zelfs voor het OVM loop ik niet zo warm. Zal wel aan mij liggen met mijn eisen omtrent buitenspelen. Maar goed toch bleef PB aanhouden en de aanhouder …..
Dus ik buzzers maken in vele maten, twijfelend over welke haak ik moest gebruiken en in welke kleuren, want er zitten wel bakken! Enfin, ik met mijn doosje buzzers en wat andere vliegjes op naar DRB samen met Sander (die een doosje “flinke ventjes” mee had). Bij aankomst stonden onze gidsen PB en Vincent Derks al te buzzeren. Handen werden geschud en tijdens het binnenhalen van hun lijn snel even kijken naar hun buzzers. Hoe groot waren ze, welke kleur en hoe veel?
Ik keek kritisch naar hun buzzers, wel een aparte vorm. Wat dikker en minder gebogen dan dat ik in mijn doos had. Gedubt lichaam, goudkopje erop en een staartje. Jaja dat zijn dus de echte DRB buzzers. Ok, ok, dacht ik, dat soort buzzers heb ik ook in mijn doos. Sander ging met PB in de ene hoek buzzeren en ik met Vincent in de andere hoek. Vincent en ik besloten om iets up-tempo te gaan buzzeren, Buzz Lightyear stijl. De intermediate lijnen werden opgespoeld en ik koos een flinke buzzer van EP materiaal. 5 cm lang en met 2 oogjes net achter het haakoogje. Wel zodanig taps geknipt dat de buzzer met hoge snelheid door het water getrokken kon worden. Vincent had een paar juweeltjes van buzzers gemaakt van een lange strip zonker met rubberlegs. Zeg maar een langpootmug die duikt.
De visserij in de ochtend ging van een leien dakje. Vele vissen kwamen aan boord en je kon duidelijk merken dat de vissen die al langere tijd aanwezig waren aanzienlijk sterker waren dan de fletse nieuwelingen. Bij Sander ging het in de ochtend ook lekker. Aan zijn hengel genoeg vis en de Rotterdamse buren op het vlot ernaast zaten helemaal op de sweet spot. Die buzzerden met rode maraboe-achtige vliegen en trokken een 82 cm forel uit het water.
Na de lekkere lunch, snert en ballen, nogmaals dezelfde hoek gekozen en dit maal dieper gebuzzerd met een verscheidenheid aan buzzers van zonker, haresear en EP. Alles werkte en die buzzers zijn echt super! Tot zonsondergang visten we door. Op de kade aangekomen werden de vangsten besproken. Er zijn helaas geen bakken gevangen, meestal forellen rond de 45 cm. Sander wist als enige 2 vissen van 70 cm te vangen, echte bakken, waar hij vol met z’n 6 in hing, krom als een hoepel!
Resumerend, ik heb het ontzettend gezellig gehad met Vincent en ook Sander en PB hebben zich prima vermaakt en gevangen. Gastheer Jan was allervriendelijkst en heeft de boel goed op orde, alhoewel ik huismus Philip wel miste. Of ik terugkom? Ach karper wordt al actiever, de zee trekt behoorlijk en om eerlijk te zijn spendeer ik liever uren aan zee om een zeeforel te vangen.……ach ieder zijn ding, maar dit was absoluut leuk om een keer meegemaakt te hebben. Cheers, Brian Elward – Team Dyckers
Dat wil zeggen bijna… Het eerste grote pakket van Loop komt rond 16 maart deze kant op. Dat is het moment wanneer de Loop Cross S1 & Loop Cross S1 Flatsman rods worden uitgeleverd. En het gaat hard met deze absoluut vernieuwende vliegenhengels, want enkele series zijn voor deze lichting al compleet uitverkocht en kunnen pas weer in April geleverd worden. Uiteraard hebben we het nodige ingekocht.
Enfin Loop dus. De oplettende kijker had al gezien, dat we langzamerhand de producten van Loop toevoegen aan de webshop. Dyckers is dus een officeel dealer van Loop geworden. Na een aantal gesprekken met o.a. de directeur Christer Sjöberg en enkele leden van het team werd ons snel duidelijk dat de toekomstvisie van Loop past bij die van onze. Wij bestellen rechtstreeks bij Loop en hebben direct contact, zodat we er bovenop zitten en snelle leveringen kunnen garanderen. Enfin binnenkort meer info, maar voor nu nog even een testfilmpje van de Cross S1 Flatsman #10 dit keer, lekker hoor!
Cheers, Edwin
Verschillende pakketten uit USA zijn onderweg deze kant op, o.a. van Enrico Puglisi en Hareline. Over plusminus 2 weken verwachten we deze binnen, zodat we de uitverkochte producten in de webshop ook weer kunnen aanvullen.
Na die geweldige vangst van Sander stonden we de volgende dag weer met frisse moed op. We hadden Pochy aangegeven dat we ons meer op zicht-vissen wilden richten, in plaats van het blind casten wat we op sommige plekken deden. Pochy wist wel een stek daarvoor.
Zo gezegd zo gedaan, we vertrokken anderhalf uur voor zonsopkomst van huis. Bij de lokale bakker die al om 05.00u open ging werden we allervriendelijkst ontvangen door de bakkersvrouw (en ik kan u zeggen dat dat zeer fijn wakker worden is). De broodjes werden ingeslagen en langs de kant van de weg sippend aan de hete koffie wachtten wij tot Pochy met de boot aan kwam rijden. Hij bracht ons dit keer naar een lagune in het zuiden van Puerto Rico waar een klein riviertje in uitkwam. We voeren naar de monding van de rivier waar de scheidingslijn tussen het heldere zeewater en het troebele rivierwater zich duidelijk liet aanschouwen. Naarmate we dichterbij kwamen zagen we in de verte pelikanen en meeuwen duiken. De monding van de rivier lag bezaaid met bomen die door de stroming waren meegenomen en die nu vast lagen op de bodem van de lagune. Pelikanen zaten daar de eerste zonnestralen op te vangen en uit te buiken van hun ontbijt.
Dichterbij gekomen zagen we de onmiskenbare glitteringen van de tarponruggen die het water doorbraken. De hengels werden klaargemaakt en de streamers aangeknoopt. De motor werd uitgeschakeld en de poolstok ter hand genomen. We betraden onze arena.
Daar de tarpons in het oppervlak bezig waren en het relatief ondiep was, hadden we drijvende lijnen en niet al te zware streamers. Henk Jan en ik gingen tegelijk vissen, HJ op de voorplecht en ik naast het pool-deck. De eerste aanbeten die we konden verzilveren was een prachtige snook voor HJ en een ‘poor mans tarpon’ voor mij, de Ladyfish (een vis voor de echte vent ☺). De tarpons waren keer op keer weer een stuk voor ons uitgezwommen en Pochy moest aardig zijn best doen om dichterbij te komen. Kort na de vangst van de snook trok HJ zijn #10 goed krom en kreeg hij een mooie run. Er werden geen gaten in het oppervlak gesprongen, dus een tarpon zou het wel niet zijn. De gedachte van een forse snook kwam ter sprake, zo’n bak van 20 pond. Echter nadat de vis bij de boot kwam zagen we dat het om een Jack Crevalle ging. Pracht exemplaar, en alhoewel het bij het landen mis ging met de hengel was het een mooie trofee om bij te glimlachen.
De tarpons wilden maar niet bijten en na veel gewissel van streamers en vruchteloze worpen raadde Pochy ons aan om te wisselen naar een grote garnaalimitatie. Hij vermoedde dat de tarpons op de zoetwatergarnalen aan het azen waren, die meespoelden uit de rivier. Dat bleek de gouden tip te zijn, meteen op de eerste worp werd een tarpon gehaakt en kon het feest beginnen. Vele tarpons werden gesprongen en velen verloren maar genoeg bereikten de boot.
Bij de monding van de rivier aangekomen ankerden we de boot, Sander had samen met Pochy 2 enorme schaduwen gespot. Geen tarpons, maar joekels van snook die even uit de stroming kwamen om te kijken of er wat buiten de stroomnaad te halen viel. Moeilijk op de lange worp en niet gewillig met happen kreeg Sander maar één keer een respons van één van de snooks, maar kon die niet verzilveren. Ondertussen had HJ al een pracht van een tarpon weten te landen en zo dus een slam op zijn naam gezet. Jack, snook en tarpon geldt ook als een slam.
Na een paar uurtjes vertier wilden we toch achter de grotere jongens aan en we voeren naar een andere stek. Pochy bracht ons naar een haven, nou ja half gammele steiger, waar de lokale vissers hun vangst schoonmaakten. Alweer bewees Pochy zijn expertise als gids en binnen een half uur zagen we tekenen van Megalops. Strak tegen de steigerpalen aan, in de schaduw, kwam de rugvin met kenmerkende draad uit het water. Sander stond op de boeg en begon met casten. Het was net snoekvissen. Zo strak mogelijk onder de steiger werpen, even af laten zinken en strippen en twitchen. Na een paar worpen van vlieg wisselen en opnieuw tot de juiste kleur en formaat gevonden was. De vissen lagen daar, dat was duidelijk, het was een kwestie van het juiste patroon vinden. Dat Sander een goed patroontje had aangeknoopt werd wel duidelijk; na het afzinken en de eerste strip werd de lijn strak getrokken en kwam een tarpon rechtstandig omhoog. Een massief beest van ongeveer 75 pond landde net niet op de steiger en omstanders rond de steiger keken geschrokken om. Helaas duurde het schouwspel niet lang en vloog de streamer weer terug naar Sander. Bij het opnemen van de schade was het al vrij snel duidelijk, de tmc 600sp haak was volledig rechtgebogen, iets wat ik op eerdere trips ook al had meegemaakt met die haak. Balen, balen want dat was weer zo’n pracht specimen.
Nu was het HJ’s beurt, hij had nog eenzelfde vlieg als Sander in zijn doos, maar gelukkig op een Sc15 haak. Opnieuw een worp naar de steiger en ook dit keer al binnen een seconde een explosie. Na een mooi gevecht kond HJ met zijn tegenstander op de foto. Een meterplus tarpon, een dikke smile en een broek ondergescheten met tarpon drek!
Zelf mocht ik er ook nog één landen, daarna werd het wat stil rond de steiger. We zijn daarna nog richting de rivier gegaan om wat actie te zien, maar eigenlijk vonden we het wel mooi geweest. We kregen nog een mooi schouwspel te zien van een kudde zeekoeien die water kwamen drinken in de uitstroom van de rivier, waarna we weer terugkeerden naar de trailerhelling. Pochy ging richting huis en wij zochten zo snel mogelijk een taverna op om ons overwinningsbiertje te scoren. We hadden die medaille euh, Medailla (light) wel verdiend!
De laatste avond kwam Pochy langs met in zijn armen zijn eigen brouwseltjes. Moonshine voor iedereen om de mooie dagen te vieren. Van kokos-schnaps tot super geheime brouwsels in apothekersflessen, alles moest grondig geproefd worden. In een heerlijke roes van alcohol en keiharde visporno op ons netvlies vielen we in een diepe slaap.
Terugkijkend is dit een zeer leerzame trip geweest met echte eyeopeners op het gebied van bonefish, maar ook ontzettend leerzaam op het gebied van tarponvissen. Het was even wennen om een gids te huren en niet DIY te gaan in de laatste dagen, maar de informatie en kennis die hij ons gegeven heeft komt zeker in de toekomst van pas. Puerto Rico is een super bestemming voor tarpon, echt een ondergeschoven kindje in het Caribisch gebied.
Cheers, Brian Elward
Vanochtend een lekker ochtendje ontspannen vissen op de Ronde Bleek. Vanaf de kant was de derde worp met een grizly tan al raak. Marc opende de score met een regenboog van een cm of 45. Toine moest nog wakker worden cq een stukje omrijden vanwege wegwerkzaamheden.
Na een bakkie met Jan een vlot opgestart en cruisen maar. Bij de eerste stop kwam Toine al langszij en er overheen. Bij een tussenstand van 1-2 op naar de 2e stop. Daar bouwde Toine zijn voorsprong verder uit met de grizly tan. Marc loste er 1 op een baarsachtig fiske, maar haakte de volgende. Wat volgde was een fantastische dubbele dril met Toine. Toine kreeg hem iets eerder in het net maar een halve minuut later lagen ze zij aan zij. Bij een stand van 2-4 ging het door naar stop 3, de noordoost hoek. Toine pakte er weer 1 met de grizly tan, Marc pakte er een op het fiske maar na een korte dril weer gelost.
Bij een stand van 2-5 was het rust met icetea, nuts en een peukie voor Toine. Op weg naar stek 4 haakte Marc er weer 1, nu op een grizly tan. Schoot echter opnieuw los. Toine pakte er weer 1 op de grizly tan. Bij een stand van 2-6 viel het even helemaal stil. Vervolgens trok Marc een tussensprint met de grizly tan. Opnieuw een regenboog van een cm of 45 bracht de stand op 3-6. De volgende worp boem weer raak nu een bruine forel van een cm of 45. Dat vecht toch echt anders, wilder: 4-6. Twee worpen verder weer een eraan maar te gretig aangeslagen: lijnbreuk. De wedstrijd begon tegen zijn einde aan te lopen, want met de lunch moesten we weer bij de dames zijn. Op de terugweg nog even laten uitdrijven op stek 2. De wind viel weg en Marc kon ze door kleine golfjes zien zwemmen en aanwerpen. Boem hangen, pats lijnbreuk, weer te gretig. 2 of 3 worpen later: hangen op de grizly tan. Een lekker gevecht volgde met wat later de grootste van de dag bleek: 52 cm.
Lekker gevist, allemaal mooie forellen tussen 40 en 52 cm. 11 regenbogen en 1 bruine. Next stop OVM, we zijn er weer helemaal klaar voor.
Groet Marc en Toine
