Na de geweldige start van onze trip gingen we de volgende dag weer enthousiast achter de bonefish aan. Uiteraard volgens traditie gingen we weer tegen zonsopgang al naar de flats, om voor het ontbijt al even flink te scoren… Helaas viel dat even vies tegen! Opnieuw stond er een snoeiharde wind en in combinatie met het weinige zonlicht, was daardoor geen enkele vis te spotten. Ook na het ontbijt bleek al snel dat het een pittige dag ging worden, waarbij alle registers opengetrokken moesten worden om aan de vis te komen. Uiteindelijk was het schamele resultaat van de middag slechts twee bones voor Paul en een leuke barracuda voor Gert Jan. Die barracuda was meer geluk dan wijsheid, want deze werd aan een EP Shrimp gevangen, zonder shocktippet! Bij het landen was er van de tippet dan ook niet veel meer over.

Dankzij het afleggen van vele honderden meters kwam het gelukkig toch nog goed met de vangsten. Uiteindelijk kwamen we op een stuk terecht waar de bones vanaf een dieper stuk steeds langs een gedeelte met veel planten de ondieptes op kwamen zwemmen. Het was gewoon een kwestie van de vis spotten, aanwerpen, strippen, drillen, vis onthaken en terugzetten en de volgende weer aanwerpen. Vooral Paul ging dit erg goed af en dankzij dit fantastische einde, bleef de teller bij Paul staan op 12 bones en voor Gert Jan op 6 (verschil moet er zijn). De rest van de avond werd besteed aan vliegen knopen onder het genot van een fijne Polar.

De volgende dag werd de trend van het niks vangen voor het ontbijt verder voortgezet. Opnieuw veel wind en met geen mogelijkheid een vis te spotten bij weinig licht. Gelukkig bleef na het ontbijt het succes niet lang uit, maar grote aantallen vingen we ook niet. Paul ving 3 vissen en Gert Jan 2 in een erg melkachtig stuk. Door de harde wind was het grotendeels niet meer mogelijk om nog vis te spotten. Wel werd er een zeer grote permit gespot, die met zijn staart deels boven water uitkwam op de ondiepe flat. Uiteraard deed Gert Jan een nieuwe poging, maar zodra de krabimitatie het water raakte, was de permit alweer verdwenen. Erg frustrerend. Na een tijdje geen vis meer te hebben gezien, zijn we teruggekeerd naar de plek van de vorige avond. Dit bleek geen verkeerde keuze, want de wind ging iets liggen en vanwege de gunstige lichtinval, dankzij de zakkende zon, wierpen de bonefishes mooie lange schaduwen op het witte zand. Er kon dus weer prima op zicht worden gevist en dus gingen we nog even los. Beiden wisten we nog 6 vissen te vangen, waardoor het dagtotaal uitkwam op 8 en 9 vissen.

Het uitblijven van vangsten op de vroege ochtenden deed ons de volgende dag besluiten om maar eens een andere plek op te zoeken. Gelukkig wisten we nog een plek in de luwte, waar ook nog eens een reële kans bestond op het haken van tarpon en snook. Dus hebben we maar eens het zware geschut uit de hengelkokers gehaald, de aftma tien hengels. Helaas mocht het niet baten. We zagen enkele grote tarpons door het oppervlakte breken, maar niet op werpafstand. Niet alleen tarpons, maar ook veel schildpadden lieten zich zien. Ook die lieten zich niet vangen helaas.. Weer niks dus, tijd voor een bak koffie!

We hebben daarna maar weer een andere plek opgezocht, een lagune met veel mangroves die in open verbinding stond met diep water. Volop kans op tarpon en snook naar ons idee. Vandaar dat de zware uitrusting maar weer is meegenomen. Aangekomen op de stek was het eerste wat we zagen een paar grote tailende bones. Tja, dat zul je net zien als je niet het geschikte materiaal bij je hebt. Aanvankelijk bleef ook hier succes uit, maar dat betekende niet dat er niets te zien was. Bij een vernauwing van de lagune, vlak bij de monding in de open zee, kwamen plotseling een aantal mullets van ongeveer 40 centimeters aan de oppevlakte, terwijl daronder grote schaduwen te zien waren in het water. Wat het voor rovers waren, is echter niet duidelijk geworden. Zo snel als de harders verschenen, waren ze ook al weer verdwenen. Er was niet eens tijd om een gerichte worp te kunnen maken. Even later volgde dan toch succes. Paul was ondertussen terug gelopen en stond diep in de mangroves het ondiepe water af te vissen met een EP garnaal, toen daar met een grote knal een vis overheen schoof. Helaas mis! Dit herhaalde zich nog een aantal keer, waarna Paul besloot om te wisselen naar een EP visje. Ditmaal was het wel raak en niet lang darna was de eerste babytarpon van ongeveer een halve meter een feit!

Helaas bleef het bij dit ene exemplaar omdat de stek flink verstoord was door de dril. Dit besloot ons om maar weer te verkassen naar een andere stek. We kwamen aan bij een melkachtige flat, waar zich al snel enkele vissen lieten zien. Helaas bleek al snel dat de zware uitrusting toch iets te heftig was voor de kleine bonefishvliegen, de ene na de andere haak boog uit tijdens het drillen. Gelukkig bleven er ook nog een aantal hangen, waardoor we weer met een voldaan gevoel terugkeerden naar het vakantiehuisje.

Gr. Paul & Gert Jan