Mar
Eindelijk kan ik er weer eens op uit. Het weer werkt mee en het water is zakkende. De bruine soep wordt gelukkig langzaam maar zeker minder, na de vele regenval afgelopen weken. Ik waag het erop. De rivier. De rust. Daar waar ik zo graag kom. Daar waar de ijsvogeltjes om me heen tjierpen, langs me heen schieten, de aalscholvers een indicatie geven waar de vis zit, ook de futen zijn er natuurlijk weer, maar bovenal daar waar nauwelijks andere vissers komen, heerlijk. Soms is het gezellig met zo’n groep aan de kant, maar vanmiddag wil ik rust en die vind ik hier. En eerlijk gezegd zijn dit toch de plekken waarom ik echt vis, zoekende naar uitdagingen, nieuwe wateren, hoe staat het met de visstand, of in dit geval de snoek, of wie weet snoekbaarzen of kneiters van baarzen. Niks geen zekerheden hier, prachtig. Die altijd en immer aanwezige zoektocht, daar geniet ik het meest van.
En zo dobber ik weer op het water. De helderheid valt mee en dat geeft hoop. Zoeken maar. Taluds, zo rond een metertje of 2 a 3 en ja hoor daar blijken ze te liggen, want al snel is de eerste snoek(je) een feit, mooie harde beuk erop, dril ach wat kun je verwachten van een 60/70cm snoekje, maar wel prachtgetekend. Van de 0, altijd fijn en we werpen verder. Op de fishfinder begin ik schooltjes vis te zien met hier en daar een streep, maar het afvissen van deze strepen op pakweg 4,5 meter diepte levert geen drol op, soms blijft het toch echt gissen wat het is, duidelijk van mooi formaat, echter geen interesse in mn streamer, dus we werpen het talud verder af. Even voel ik de bodem dus strip de streamer ff wat sneller binnen, beuk erop, hangen. Nu zeker wel een mooi gevecht en een wat grotere snoek laat zien waarom ik hier toch zo graag kom. Snel de haak eruit en terug mag die. Na enkele tientallen meters begint het spelletje opnieuw en is de 3de van deze middag een feit en als het al wat donkerder wordt – kolere zeg wat is dat al vroeg deze dagen – krijg ik weer zo’n prachtaanbeet uit het boekje, Een slaphanger, overheenschuiver of hoe je het ook wilt noemen. Even schrik je, en dan is het rammen geblazen, snel lijn strak trekken, want deze zwemt dus naar je toe, soms in volle snelheid, en rammen, bijna altijd grote vis, maar o zo moeilijk te vangen, zeker als de concentratie er niet helemaal is, vandaag wel, hanguuuuuh, oeeeeiiii wat gaat de cross heerlijk krom, lijn op de reel en meerder malen neemt deze een run door de slip heen, mooi man, Genieten met een grote G, ik wil weeeeeer, laterssss.
