Op pad met Jochem Myjer!

Het is al weer een paar maanden geleden dit avontuur, maar nog vers in mijn geheugen. Voor deze keer kopieer ik de tekst die Jochem zelf heeft geschreven op zn Facebookpagina. Gr. Edwin Kerssies

“Maanden lang geoefend met werpen, les gehad, weken lang geblankt en dan de dag.
De dag dat ik met Edwin Kersies mee mag. De snoek-vliegviskoning van Nederland. Hij heeft de hele wereld afgevist maar beweerd bij hoog en laag dat snoeken vanuit de bellyboat de mooiste viservaring van Nederland is
En weer van te voren een ontrustige nacht. Altijd voordat ik ga vissen. Om 1.00 in slaap na een leuke show in Zwolle en om 7.00 uur de wekker. Elk uur op de klok gezien. Dan de auto in.
Ik pak mijn nieuwe maagdelijke hengel #9 uit de buis. Ik check mijn fluorcarbon leader. Ik check mijn vliegenlijn. Ik doe genoeg kleding aan. Het is mistig en koud.
We komen aan bij de stek. De mist trekt op. De zon schijnt op onze bellyboaten. Zonnebril op. Ik stap voor het eerst in een bellyboat. Gek gevoel. Eerst vaar ik het riet in en kom er de eerste minuten niet uit. Hahaha. Dan begrijp ik het opeens. Ik begin te werpen. Zo’n 15 meter richting de kant en dan rustig het talud afvissen.
Het is spiegelglad op het water. Geen aanbeten. We vissen zo’n twee en half uur. Het water is kraakhelder. Dat bellyboaten is zennnnn…
Dan opeens trekt er iets aan mijn lijn. In een instinct zet ik de haak. Meteen trekt de hengel krom tot in het water. Ik weet niet wat ik mee maak. De bellyboat komt in beweging en dat drillen op de vliegenlat is magisch. Zo direct. Ze laat zich heel even zien. Eerst de brede kop en daarna een hele dikke HanPeekel-buik . Dit is een grote dame. VISSSSSSS, roep ik naar Edwin die honderd meter verderop vist. Hij peddelt zsm naar me toe.
De dril gaat goed. Langzaamst drijft ze naar me toe. In 1 hand de hengel en met de andere hand pak ik haar in de kieuwgreep uit het water. Lastig klusje. Maar het lukt. Dan snel foto’s maken en de vlieg eruit halen. Hij zit mooi gehaakt. Makkelijk met Vliegvissen dat het 1 losse haak is. Plots begint de dame te vechten met mijn hand in haar kaak. Ze trekt alles bij me open maar dat zijn oorlogswonden. Los laat ik haar niet. Dat is me één keer gebeurt bij 1m09 (nog niet op de foto was gezet dus telt niet) en dat gebeurt me nooit meer.
Ik leg haar weer in het water en ze zwemt weg. Een oerkreet.
Wat een ervaring. Wat een visserij. Wat een hobby. Wat een weer. Wat een leermeester. Tralalala!
Samenvattend :
Mijn eerste snoek op de vlieg.
Mijn eerste vis op mijn #9, mijn eerste bellyboat-experience. En dat op één ochtend. Wat een feest. Wat een vrijheid. Wat is Vliegvissen verslavend. Aaahh.  dank aan de vliegvis-snoek-zeebaars-meester Edwin van Dyckersfly

—-

Ps. Het is zeer fijn om deze geweldige persoon te hebben leren kennen, dank Jochem! dat er nog vele prachtsessies mogen volgen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *