Duivelstokken en bijna blanken

Er zijn gewoon van die dagen dat je goed staat te vissen, maar dat de vis gewoonweg niet wil “hangen”. Zo had ik dat laatst op de boot van Lesley.

(sidenote: Bassexpress zal wederom zaterdags aanwezig zijn op Dyckers Seabass Weekend, hierover later meer – enne onderstaand mocht ook wel eens gebeuren, daar de weken ervoor het zeer succesvol was ,met de vliegenhengel vanuit de prachtboot van Les)

Even helemaal teruggaand in de tijd, begon het verhaal al een week daarvoor. Lesley en ik hadden afgesproken om na zijn gidsdag met Bassexpress nog even een paar uurtjes te gaan vissen vanaf de boot. Henk Jan ging ook mee, om toch maar weer een keer een poging te wagen om een zeebaars te vangen op de vlieg. Henk Jan is zichtvisser pur sang en staat het liefst met zijn pootjes in tropisch water bonefish te spotten. Zeebaars is dus wel even wat anders, zinklijnshit enzo.
Die avond wilden de baarzen wel, de eerste vis van de avond was een mooie 50tiger en klapte hard om mijn streamer. Lesley tikte wat baarsjes binnen op de befaamde BM shad en HJ stond nog wat pruiken te casten. Nadat HJ in de werpzone kwam, volgde daar eindelijk die verlossende aanbeet van zijn eerste zeebaars. Weer een Nederlandse species van het lijstje. Toch prachtig hoor om vismaatjes aan hun eerste vis te helpen (nu nog die NL zeeforel voor je regelen, HJ!!). Enfin die avond lekker gevist, goed gelachen, verse zeebaars van de on board grill gegeten en tot in de nachtelijke uurtjes doorgevist.
De week daarop weer met Lesley afgesproken daar ik op miraculeuze wijze geen dienst of papadag had.
Lesley was al de ochtend aan het vissen en het was bar en boos, vissen gemist, beren gelost en een hoop shads kwijtgeraakt. Frustratie alom toen ik aan boord stapte. Maar goed, het tij zou keren -toch wel een passende uitspraak hierzo- en we besloten naar de stek van een week eerder te gaan. Immers daar werd goed baars gevangen.
Ik was nog niet eens opgetuigd eer Lesley al een kreet gaf van blijdschap. De eerste baars, een nette van in de 50, werd gehaakt en voorzichtig gedrild. Verliezen mocht niet dus het net erbij! Foto erbij, DNA monster en opmeten voor het onderzoek en terug de zee in. Opluchting en omhelzingen. Maakt niet uit hoe vaak je baars vangt, elke keer blijft het een klein feestje. Zo hoort het ook te zijn want dat toont toch enerzijds respect voor je prooi! Al gauw stond Lesley’s teller op 3 stuks, allen dik en in de 50, maar bij mij bleef de aanbeet uit. De vis zat er, maar ik kreeg ze niet te pakken. Onderhand was de teller opgelopen naar 6 en niks nada noppes van mijn kant. Ik had 2 hengels mee, di3 en di7 en ik heb me suf gewisseld en zelfs andere vliegen geprobeerd (en dat gebeurt niet snel, want vangen doe je met je hoofd en niet met een kleur). Ondertussen stond mijn teller wel op 9, vliegen welteverstaan, die ik gedoneerd had aan de bodem. Bij niet vangen ga je toch meer risico nemen. Het kan toch niet dat zo zijn dat een duivelsstokvisser met rubbertjes de een na de ander vangt. Toch kan het. Ook al kan je heel veel met de vliegenstok, soms ben je net in het nadeel. Lesley kon gewoon perfect zijn shadje over het talud laten hobbelen en zo van het ondiepe strak langs de wand naar 5 meter diepte zakken en precies daar lagen de baarzen. Met mijn vlieg kwam ik of steeds vast te zitten bovenaan of ik liet de vlieg te ver van het talud naar beneden zinken. Ik sloot de hele dag af met 1 visje, Lesley met een jaloersmakend aantal.
Het is jammer, maar ik heb er wel weer flink van geleerd. De belangrijkste les wel is dat als je met enkel vliegvissers zou zijn geweest, dat je dan zou zeggen dat ze er niet waren.
Niks dan lof voor Lesley dat hij zo secuur het talud af kan vissen en de shad op de bewuste plek kan krijgen. Daar geniet ik net zo van als wanneer een ervaren visser even laat zien hoe je het moet doen. Maar!! De volgende keer ga ik toch wat andere dingen proberen! Gr. Brian

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *