Teltdie Neeniet, wat een dag.

Eind van de ochtend rijd ik richting het grote water. Op zoek naar snoek. Vorige week een prachtsessie beleefd, kijken wat er vanmiddag valt te halen. Brian sluit later aan na eerst wat verplichte zaken. Daar gaaaaaan we.

En of we gaan.
Wat een dag.

Ik kom aan op stek 1. Ben rustig de kantjes aan het afwerpen met de di7. Nou ja er staat een stevige wind. Maar het lukt. Niet veel later dikke beuk erop, hangen. Cross 11 hoepeltje krom en een mooie dril volgt. Super begin zo! Dacht ik…

Ik breng de camera in positie, pak de vis met de kieuwgreep, mooi dikkertje van rond de 85cm, foto waardig. Maar op dat moment begint het, krijg nou wat de camera doet het niet. Shit zeg, nou ja, tis niet anders, dan maar geen foto, das bij deze helemaal niet erg, maar zul je zien he. Enfin de vis schiet er met een staartslag vandoor en nummer 1 is een feit.

Dat begint goed. Eerst de camera checken, je weet maar nooit, het geheugenkaartje blijkt wat beschadigingen te hebben, maar na wat gedraai doet deze het weer en dat geeft me een goed gevoel, je weet maar nooit…

En hop daar gaan we weer. Ondertussen is Brian onderweg en zal over een half uurtje arriveren. Ik werp verder en voel een tik. De EP streamer is al vlakbij me. Dus ik hef de hengel om de streamer te zien, zo door de oppervlakte heen. Kijk nog een keer goed en schrik me te pletter. Een goede vette meterdame zit er vlak achter, zwemt mee en ik kan niks. Even hef ik de hengel om met een kwartslag een kort worpje te maken, haar te triggeren, maar nee hoor, ze is weg. Wel ^&%^&%6 Ik werp natuurlijk de omgeving nog eens geheel af, maar niks nadas noppes.

En we gaan weer verder.
Mooie tik erop, nummer 2 van vandaag is een feit, en ik ben nog geen uurtje bezig op dat grote water. Geen grote dit keer, centimeter of 70, dus direct terug mag die.
En na een tijdje zie ik een mooie hoek. Of eigenlijk is het een hoekje met nogal wat obstakels eromheen. Zo’n eentje van meestal ligt er geen een, maar je weet maar nooit. Dus een kort worpje er naar toe, even de boel laten afzinken en strippen maar. Bij de eerste strip is het gelijk vast, grrr.

Maar dan, dan begint er iets te zwemmen. Wat zwaar, dit is haar. Alles begint te trillen. Ik tril niet zo snel kan ik je vertellen. Maar nu wel. Dit is massief, groot en krachtig. Ik moet haar kort houden vanwege de obstakels en alles in het werk zetten. Deze gaat me niet ontglippen. En zo rustig als ik kan, met een zo strak mogelijk houdende lijn en hengel, zeer kromme lat, is het bijzondere gevecht aan de gang. Aan alles voel ik dat dit een grote is. Een heeeele grote. Dan zie ik een schim. Oooo fokkkk, maar de dame geeft nog lang niet gewonnen en we zijn al flink wat minuten bezig. Telkens pareer ik haar om niet de obstakels in te duiken. Alles gaat goed en de kop verschijnt in de oppervlakte. Zo’n boos kijkende – wat mot je nou kop. Zo’n eentje van dacht je me te hebben? En voor in dat lipje, natuurlijk direct gepakt, want meestal hangen de streamers in dit jaargetijde gewoon flink achterin. Heb je echt een tang nodig om de boel goed en snel te onthaken. Nee hoor deze hangt natuurlijk gewoon in de lip. Wel stevig, maar toch. Wat nu, twijfels gaan door mijn hoofd. Rustig door drillen of er voor gaan. Ik ga ervoor en hang de lat er flink in. Hard drillen dus. En de kop, man wat een kop, halleluja wat een kop, die gaat van links naar rechts. Wat kent ze dit spelletje goed. Er valt geen land mee te bezeilen. Dan weer een flinke kopschudactie naar links en dan weer de andere kant op. En pareren maar. Het lijkt goed te gaan. Maar ik wil niet te lang meer wachten. Dus de eerste poging tot de kiewgreep is een feit. Mis. En dat weet ik direct. Want daar gaat ze weer. Sluw door de oppervlakte. Ik moet telkens de lat positioneren om ervoor te zorgen dat er geen gedraai ontstaat van de lijn zodat ze daarvan gebruik kan maken. En ze blijft dat spelletje in de oppervlakte maar spelen. Alsof ze weet dat dit haar grootste kans is. Poging 2. Ik heb haar nu stevig vast in de kiewgreep. Man wat is ze groot. Zeker een PR. En ongehavend. Prachttekening. Machtig mooi beest. Kom op dame. Dit moet het zijn. Zoals het altijd zo is. Bijna altijd dan. Nog even tillen en dan ligt ze voor me. Maar op het moment dat ik haar til, kijkt ze me nog even aan, dacht het niet mannetje. Een met volle energie, knalt ze omhoog, geeft een mega kopschud, ik kan haar niet houden, klapt op het water, en ik zie zo de streamer eruit knallen, daar gaat die. Zinkt zo langzaam weg, zo tergend langzaam, daar gaat mn kersie, ik schreeuw het uit, aaaaa neeeeeeeee, neeeeeeee, &^%^&%*(*&( en met een wanhopige poging probeer ik haar nog te pakken met mn handen. Maar natuurlijk niet. En rustig zwemt de dame de diepte in, 120plus was ze, aaaaaaa neeeeeeee

Ik ben er klaar mee. Gedurende enkele minuten tuur ik vooruit. Whatsapp Brian ff, die lekker mee loept te vloeken en we besluiten gezamenlijk op stek 2 af te spreken.

Nou dat was drama. Genoeg vis, maar snoek hoooo maar. En ondanks het geweldige eerste uurtje is het nu 3 keer niks. Ja zwabberende benen van het peddelen, wat een wind en stroming.

Snel naar stek 3, korte sessies, ze moeten toch ergens liggen? Maar buiten een mooie 70tiger weten we ook niks te vangen. Okok nog even snel karren en een kwartiertje voor donker stek 4 pakken. Voor die ene vis. Maar ook daar is het niks.

Dus daar gaan we weer, op naar huis. Is de dame nu wel of niet gevangen. Eigenlijk wel, maar toch ook weer niet. Dus niet.

En dan, huh zit hier een hek? Heb jij die ooit gezien? Neeuh. Staat er een bord? Neeeuh. Maar daar staan we dan, in the middle of niks, voor een hek, vast. We kunnen geen kant op. Ja 2 telefoonnummers bellen die beiden niet worden opgenomen. Google uitzoeken naar andere mogelijkheden, nog 4 telefoonnummers bellen die niet worden opgenomen. Er is werekelijk waar geen kip. Politie bellen die ons absoluut van dienst is – chapeau!!! – maar zegt weinig te kunnen doen. Dat hek krijgen ze ongeforceerd niet open. En langzaam bekruipt ons het gevoel dat we hier zullen moeten overnachten. Wachten op de volgende dag dat het automatische hek weer open gaat. Nogmaals de politie aan de telefoon. Ergens moet er een busje staan met iemand erin die hier tijdelijk overnacht? Huh, was dat dan weer voor figuur. Maar we gaan op zoektocht op dit terrein. Met de auto, te voet en ja hoor eindelijk vinden we het busje. Maar buiten 2 honden zit er niemand in. Raaar, heeeeel erg raar. En donker ist, afgelegen ook. Na nog enkele telefoonnummers, contact met wat vrienden en natuurlijk het thuisfront die naarstig meezoekt naar mogelijkheden is er na 2 uur nog geen oplossing te vinden.

Dan heb ik weer de politie aan de telefoon. Volgens mij komen we met een oplossing, maar ik ben nog even met de dame in gesprek en dan, in de verte zien we iemand aan komen lopen. Juistem naar wat later bleek de eigenaar van het busje, met electronische sleutel van het hek. We hebben de man omhelst, en konden er eindelijk na 2 a 2,5 uur uit. Wat een dag. Later bleek dat het personeel van het terrein een kerstdiner had en dat daarom niet bereikbaar was, tja zo zie je maar, geen dag is het zelfde. En die dame, die dikke prachtige dame, die zit me dwars. Latersssss, Edwin

5 thoughts on “Teltdie Neeniet, wat een dag.

  1. John Maaskant says:

    Pfff. Wat een verhaal. Dat soort dingen gebeurennou eenmaal tijdens het vissen. En wat is dat balen van die snoek. Maar over een jaar heb je een mooi verhaal en kun je er hopelijk weer om lachen als je met je maten alle oude visverhalen boven haalt. Cheers. Goed uiteinde.

  2. Simon says:

    Da’s inderdaad een twijfelgeval. Maar je hebt ze vastgehad, dus ergens telt ze wel! Alleen jammer dat je niet weet hoe groot ze is. De foto is dan bijzaak wat mij betreft…

    Tight lines

  3. Erwin says:

    Als je handen naar vis ruiken is het de smell of succes, dus telt tie wel. Jammer natuurlijk van de foto en de afmetingen, maar de aanbeet en de dril zijn toch het spectaculairst! Goede feestdagen en dat er maar vele grote mogen volgen!

  4. ronald says:

    Alle die hards hebben wel eens iets soortgelijks meegemaakt en gewoon fijn dat je dit met Brian kan delen. Volgens IGFA heb je hem wel gevangen hoor Edwin maar het is je gevoel he? Wat een waanzinnige belevenis en dat slot maakt het ook af! Ik wens je een 130 er om het goed te maken! Veel plezier en een goed uiteinde! Tot op het water! Groet uit Uithoorn!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *