Het gouden uurtje, Big water pike on da fly

Eindelijk was er weer een mogelijkheid om de bellyboot te pakken. De hele week al giga druk. Nasleep van de mooie Belgische beurs en nieuwe zaken. Geen tijd om te vissen. Op die paar uurtjes op de dinsdagmiddag na. Echter toen ik aan de waterkant stond, hoorde ik de bb al zachtjes pfff zeggen. Lek dus. Niet blij. En na de nodige toeren met lijm en plakkerige handen, dacht ik eindelijk de bladder gefixt te hebben, niet dus, enkele slagen op het water, ging die weer, pfffff, chagreinig als de pest. Maar met vele jaren bellyboten ervaring, weet ik dat dit erbij hoort, vroeg of laat gaat iedere bellyboot bij veelvuldig gebruik eran. Zeker als je niet de ruimte hebt om hem na het vissen mooi recht uit te leggen (heb je die ruimte wel, zeker doen!) en goed te laten drogen.

Wat is het dan toch fijn om zaken te doen met het Nederlandse bedrijf Mac Fishing. Een absoluut voordeel want ik wil zo snel mogelijk eruit. En binnen 2 dagen lagen daar weer nieuwe bladders op de deurmat, klasse en kan ik alsnog op de vrijdagmiddag het water op. Zooo verslaafd aan deze visserij dat geen andere visserij me momenteel echt kan boeien. (Ok op de tropen na dan en er zal binnenkort ook wel een OVM tripje worden gemaakt) Zelfs het koude water van 6 graden en de 5 graden buitentemperatuur niet. Zelfs niet die grote groepen aalscholvers die me soms ook helpen met het zoeken naar vis, dat moet gezegd worden. Zelfs niet die beroepsvissers die weer actief zijn, tis niet anders. Nope ik moet en zal gaan, tenminste als de tijd er is. Tezamen met m’n paarse vriendjes, die een ware hype aan het worden zijn, hehe, hoe zat dat toch komen. En met m’n lowrance elite 4x. Dobberen. Genieten van de kleuren. De vogels. Het onderwaterleven. De taluds. De kale vlaktes zonder enig leven. Opgevolgd door ballen vis. Dobberend van 2 tot 7 meter en weer terug. En weer heen, over de 4,5 meter taluds, met de wind mee, of juist dikke golven tegen. Door havens heen, over eindeloze grote vlaktes water, het mooiste, langs rietkragen, grote groepen meerkoeten en zwanen, de ijsvogels zijn er nog, ach tis gewoon prachtig zo op het grote water. Want hoeveel vis er ook zit in de havens, ook dat heeft zeker wat, vind ik het grote water absoluut het mooiste. Daar vind je me dus ook vaak. En er zit nog genoeg snoek. Ook nu nog in deze kou. Vaak moeilijk. Maar meestal pak ik er wel wat. Altijd weer verschillend en telkens anticiperend op veranderende situaties. Veel wind, weinig wind, stroming of juist niet, donker water, helder water, soep, nee dat laatste vind ik maar niks. Over grote dieptes maar toch bij voorkeur, ook nu nog in de 2-6 meter regionen, al werpend met de Di 7 zinklijn. Mooi werk, weinig trolwerk, veel worpen, af laten zinken en langs de taludjes.

Daar gaan we!
Rond 14.00 uur lig ik erin en ik kan tot 16.30, 2,5 uur, ietwat kort, maar hee super toch zo weer. Af en toe zie ik schooltjes vis en ik denk ook wat jagende roofvis te herkennen op een mooi plateau, achter ze doen niks. Rond 15.30 – 16.00 heb ik buiten een tikje nog niks. Tis te mooi en te rustig weer, plus dat de winter er nu echt aan komt en het weer omslaat. Vaak geen goed teken. Ik twijfel als ik pakweg 20 meter over 2 a 2,5 meter diepte water peddel en besluit het talud op te zoeken. Niet veel later begint het dieper te worden en rond 4,5 meter komen de eerste stipjes te voorschijn op de fishfinder. Er zit wat prooivis. Dan ff een bobbeltje naar 3,5 en daar gaat die weer naar dieper water. Lijkt op een hotspot want ik zie wat bogen en werp de lijn strak voor me uit. Laat hem ongeveer 20 a 30 sec zinken altijd terwijl ik blijf peddelen, alleen nu wat rustiger dan normaal. Ik probeer dit talud goed af te vissen. En natuurlijk zie ik dit af en toe op het scherm zonder dat er wat gebeurt, toch pomt de adrenaline. Zo’n voorgevoel van…en dan nog een tikje met de top en ik strip de lijn langzaam binnen. Lang duurt het niet, want daar is die langverwachte beuk van een jewelste. Hier doe ik het dus voor en geniet op en top. De snoek neemt de lijn die voor me opgerold ligt op de bb zonder moeite en de lat staat goed krom als ik hem kan gaan drillen. Prachtig zo. Paar mooie jumps in vol ornaat en toch weer een mooi buikkie. Een mooie snoek staat niet veel later op de zelfontspanner, in de gouden zon, die nog net boven de horizon pronkt en niet veel later weg zal zijn. hehe eindelijk, das nurmero uno. Hard peddel ik verder, want ik wil nog een schooltje vis proberen te vinden. En lang heb ik niet meer.

De bal is in zicht. Werpen maar. En hangen maar, ze zijn los, kleiner maar o zo fijn. Numero 2 is een feit.

En dan net voordat ik aanstalten wil maken naar huis, is er daar weer 1. Stripstrip tegen het donker en dan valt de lijn een beetje slapper. Vreemd denk ik nog. Niet beseffende dat me dit al een aantal keren is overkomen. Begin als een gekke de lijn binnen te halen BAM vast. Huh? Das vreemd. Streamer zit echt vast aan de bodem en de Cross staat gigakrom. Nog steeds niet beseffende wat er precies aan de hand is. Dan begint de lijn naar rechts te bewegen, heeeeel langzaam. Wat? Meeeeen je niet. Jank hem nog een keer, te laat natuurlijk &^%^&%^& en los is m’n paarse kersman. dat was weer een big mama. Desalniettemin wat was het dus weer lekker op het grote water. Cheers & goed weekend, Edwin