Dat werd tijd zeg!!

Eindelijk konden we er vanmiddag weer op uit. Nagenoeg al het ijs is weg en aangezien we tijdens onze droge middagwandeling iemand een snoekje zagen vangen uit een watertje hier in de buurt moest ik erop uit. Van dat droge weer was rond 14.30 uur weinig meer over, want ondertussen regende het pijpenstelen uit de lucht. De afgelopen dagen had Thomas (helaas kon hij vanmiddag niet) me al op de hoogte gehouden van het feit dat het ijs op een van onze favoriete wateren bijna weg was, dus besluit ik het daar eerst eens te gaan proberen. Helaas is het water erg bruin, wat weer komt met de verbintenis met de IJssel die momenteel erg hoog staat door en smeltende sneeuw en de veelvuldige regenval. Na een visloos uurtje wordt de weg dan ook vervolgd richting een van de polders in de omgeving van Zwolle, maar ook daar liet de snoek zich niet zien.

En dan last but not least een uurtje Mastenbroek in. Hop daar gaat het lijntje richting de overkant, echter – wellicht ken je het wel, of niet natuurlijk – ik krijg dringend de behoefte om te moeten zeiken, dus leg de 7lat neer om naar de boom te lopen en bij de eerste stap knalt de lat het water in, ik pak de lat nog, heb direct contact met een mooie snoek, maar zo snel deze gekomen is, zo snel is hij ook weer weg, hevige stofwolken achterlatend, shit, ik baal, maar dat veranderd snel in een goed gevoel, eindelijk was het weer eens raak, daarvoor doe je het, mooi man. Ik bezoek nog 2 andere stekken in de Mastenbroeker polder en tijdens hevige regen aan het eind van de middag is het dan eindelijk raak, genieten!

Cheers, Edwin