OVM April 2012

Het is alweer ruim 2 weken geleden dat ik aankwam uit de tropen. Heerlijk uitstapje met de Dyckers en NUV-crew en man-o-man wat was het weer top. Niks te klagen en een verslag daarover volgt zeker nog. De anderen zijn er ook druk mee bezig en het tropengeweld blijft heersen. Zowel in mijn kop als bij Dyckers.

Maar terug naar de realiteit, ik zit in Nederland, het is mega-druk op het werk en over een week ga ik naar Denemarken met mijn vriendin. Een weekje ontspannen op Funen en uiteraard een beetje DIY zeeforellen. De lente laat vooralsnog te wensen over. Sommige dagen dansen de muggen en hoor je de zwarte vliegen in het bos zoemen.

Denemarken…zeeforel…. 2 weken geen hengel in de hand gehad. Dat gaat verkeerd. Nog 1 week wachten gaat me echt niet lukken. Ik krijg nu al bijna moordneigingen. Het relaxte struinen langs de waterkant, hengeltje bij je, buff over de oren, pet op de kop.
Als je vist dan ben je de wereld te rijk. Zodra ik met die hengel aan de waterkant sta dan bestaat er weinig meer. Ik ontglip aan de stress van de moderne maatschappij en ook al vissen we vaak niet volgens het meest klassieke puristische concept of op stromend water en salmoniden, als je vist moet je bij de les zijn.

Mijn operatieprogramma loopt uit… maar niks en dan ook niks zal mij er van weerhouden om vandaag toch even te zwiepen. In plaats van 12 uur wordt het 15.30 dat ik nog even een blik in de opname werp om te kijken of alles weer goed wakker is en de assistente de goede zorg over mijn patiënten toevertrouw.
Snel nog even langs het bos, want mijn eigen viervoeter heeft ook recht op een stukje natuur om zijn plasje te doen.

16.00 dan toch echt de huisdeur dicht en wegwezen. Koud 4 minuten onderweg en het file-lied wordt al gezongen door Koen en Sander op radio 3. Deze Sander zingt hardop mee en zwaait vrolijk naar de lotgenoten die met hun gefrustreerde bakkes in de file staan. Zij kijken zuur, ik niet…. Zou het verschil hem d’r in zitten dat zij naar hun vrouw gaan en ik ga vissen?

Al met al ben ik nog niet eens bij Utrecht als Paultje Pils het weekend inluidt en tegen de tijd dat ik dan ook echt uitstap bij het OVM is het al bijna zeven uur!
Boeien, ik mag nog tot elf uur en dat zijn toch 4 hele uren. Ik sta aan de juiste kant, althans zo heb ik het beredeneert. Voordat ik wegreed nog de buienradar en windrichtingen bekeken en ik weet precies waar ik heen wil.

Ik loop langs het meer en aandachtig bekijk ik de stekken die ik in mijn hoofd had zitten. Zag ik daar een miniem kolkje in de forse kabbel?
Ik stap het water in en loop die kant uit. Ik werp mijn nymfje die richting uit en laat de lijn in een mooie bocht driften. Dan trekt de bocht er iets uit. Subtiel, maar de nymf wordt kennelijk heel even tegengehouden. Ik hef mijn hengel en direct is het bal. Hangen!
Een mooie zilveren schim schiet onder de oppervlakte weg en ik geleid de lijn zodat ik hem snel op de reel heb. Weliswaar niet zo krachtig als de bones van een paar weken terug, maar op zijn manier is ook de regenboog een schitterende tegenstander. Tijdens de drill loop ik achteruit, in het ondiepe hoop ik de vis te landen en snel de tripod in de modder te steken voor een plaatje. En terwijl ik aan het drillen ben meen ik nog een kolk te zien, maar niet waar mijn lijn zich bevindt.
De drill is voorbij en de vis wordt snel vereeuwigd. Een klassiek OVM-formaat. Zo rond de 50, de hardste vechters als je het mij vraagt. Een vrij zilveren vis in topconditie. Ik laat haar gaan en geniet van de boeggolf die ze achterlaat.

De tripod gaat weer in de tas, de camera in de waterdichte zak. Ik check mijn leader en knoop nu een droge vlieg aan. Ik loop een stukje om en vanaf een dammetje benader ik de plek waar ik deze vis ving en meende een andere vis te zien draaien.

Een worp van ca. 15 meter is genoeg, ik vis nu droog dus een bocht in de lijn als aanbeet registratie is overbodig. Gewoon goed je vlieg in de gaten houden. De eerste drift levert niks op. Toch ziet het er vissig uit en ik werp nogmaals in. De vlieg ligt amper een paar tellen of vlakbij zie ik in de kabbel het water wat opbollen. Een gespikkelde kop komt in alle rust uit het water en een head and tail volgt op de plek waar zojuist mijn vlieg lag. De vis is weer weg en ik zet de haak.
Direct gevolgd door weerstand en een vis die de lucht in gaat. Want soms kunnen ze machtig mooie jumps maken, die regenbogen. Wederom een enerverende drill en na een minuut landt de vis in het net. Alweer een vis van rond de 50, dit keer een jong mannetje met een paarsige gloed. Op de droge, mijn dag kan niet meer stuk!

Ook nu snel een kiekje met de camera in de standaard. En wederom geniet ik van de release.

Ik ga het dammetje af naar de kant, ga eens lekker in het gras zitten en drink een colaatje. Een slokje goede oude bruine rum als toetje en ik maak me op voor wat nog komen gaat. Ik struin enkele honderden meters, maar de andere stekjes kunnen me niet bekoren. Tijd om nog net voor het donker te verkassen.

De zon staat al laag als ik richting de laatste stek waad. Ik zie meerdere vissers staan, het is een van de populairdere stukjes. Ik twijfel even aan mijn ogen, het leek wel of ik daar een vis zag draaien. Nog een keer en nog een keer. Niet overtuigend, maar wel zeker vis. De andere vissers reageren er niet op, dus ik loop maar die kant uit. Snel een dammetje op en ondanks een windje schuin tegen leg ik mijn vlieg daar ergens in de buurt. Binnen drie worpen is het raak. Een behoorlijke aanbeet, althans, ik zie een plons waar mijn vlieg was, gevolgd door een rukje aan de lijn. Ik zet de haak, maar de weerstand valt tegen. Ondertussen zie ik nog 2 of 3 vissen draaien. Ik kan de vis zonder reel vrij simpel binnen strippen.

Het blijkt geen haring, ook geen jonge regenboog. Maar tot mijn grote verbazing een schitterend bruin forelletje van een cm of 20. Dik buikje, hartstikke mooi bruingoud in het avondzonnetje. Perfecte conditie en mijn allereerste bruine forel op het OVM. Ik vind niet dat ik deze vis te lang moet vasthouden, dus ik pak snel de iPhone, die heeft ook een redelijke camera.

De worp erop herhaalt het ritueel zich. Het is wel duidelijk dat hier een schooltje kleine bruintjes zwemt. Ik verkas het water in om zodoende nog wat profijt te hebben van het tegenlicht van de inmiddels verdwenen zon. Ik blijf wel dezelfde kant op vissen, maar nu met wind mee en dan kun je een wat langere worp maken.
Ik vang er nog 4! Allemaal in mooie conditie. Dat belooft wat te worden in de toekomst.
Dino(?) had me er al over verteld, er was animo voor een extra uitzetting, gesponsord door winkeliers en verenigingen. Kennelijk is dat recent gebeurd en ik moet zeggen dat men op dit moment erg goed bezig is om het OVM nog mooier te maken dan dat het al is.

In het donker waad ik terug naar de auto. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik toch nog even op pad ben gegaan en het bleek een top avond te worden. De weg naar Lelystad terug is lang. Ik heb de pech om een konijn aan te rijden bij vertrek en dat zit me dan toch echt dwars. Ik pauzeer nog even onderweg en doe gedurende een uur de oogjes toe alvorens door te rijden. Het is alweer tegen tweeën als ik thuis het erf op rijd.

Komende week hard werken en daarna naar Denemarken. Met een vissessie op zak en een trip in het vooruitzicht kan ik er wel weer tegenaan! Gr. Sander