Enkele weken terug was de afspraak gemaakt, samen met Thomas naar zee, we hebben de hele zaterdag tot onze beschikking, heerlijk! Rond half 6 komt de auto voorrijden, snel inladen en gaan, het wordt een mooie dag, temperatuurtje of 22 en de wind uit het noordwesten, golven dus, dat wordt hard werken.

Zoals altijd verloopt de pakweg 200km reis weer voorspoedig, genoeg bij te kletsen en alvast ideeën uitwisselen voor straks. Met de zinklijn (airflo depthfinder 225) of toch de intermediate of drijvende lijn al dan niet in combinate met polyleaders. Sandeels, EP streamers van 6cm tot 18cm, sprot, makreel en jaja zeeforel achtige streamertjes, of juist felgekleurde en zwarte welke goed duidelijk zullen zijn in het waarschijnlijk ietwat troebele water door de golfslag / noordwestelijke wind recht op de kust. EP Shrimps, crabs of the good old clouser, ze zitten allemaal in de vele dozen die we mee hebben, tot wiervliegen voor als we harder gaan zien. Bovenstaande in combinatie met een 7 lat, waadpakkie en rugzak vol met materialen vullen de auto.

Na eerst even wat stekken bekeken te hebben, besluiten we toch de stek met de wind en golven vol op onze kop als eerste te pakken. Het is net afgaand tij en met verbazing zien we hoe hard het kan stromen. We kunnen ons nauwelijks staande houden en dat terwijl we beiden de nodige ervaring hebben met het vliegvissen op verschillende zeeen, maar wat is dit gaaf zeg, wat is dit hard vliegvissen, niet voor doetjes, super. Als we wat dichter bij zee woonden, waren we hier elk weekend te vinden gedurende de zomer, machtige uitzichten, machtige plek, machtige natuur en……….machtige belevenissen, dat moge later blijken.

Daar staan we dan, tegen de rand van een harde stroming op niet al te diep water – ik schat het een metertje of 2 a 3 – onze zinklijnen tegen de wind richting de UK te werpen. De 13cm lange sandeels eraan, snel binnenstrippend als de lijn al weer 10 meter verder naar links is terechtgekomen, maar ook soms langzaam tot een dead drift aan toe. En dan hoor ik Thomas; yes ik geloof dat ik er 1 heb, krijg nou wat, wel een kleintje hoor. Maar helaas, het is een van de vele krabben die we vandaag aan onze sandeels en streamers krijgen. Zodra ze boven water komen laten ze los. Er is in ieder geval beweging, er gebeurt wat…….en dat er wat gebeurde!!

We staan nu iets meer dan een uurtje in het water maar buiten wat krabben zien we nog niks. En dat terwijl die stroming zo aanlokkelijk is, dat hier zekers de weten vis zit. Het vangen is een ander verhaal. En dan ………….. uit het niets……….. zien we die grote zwarte kop voor ons opdoemen. Ik wenk naar Thomas, die het ook gezien heeft. Juistem, we zijn niet de enigen die deze stek hebben uitgezocht vandaag. Want niet veel later komt er zelfs een tweede bij, ja hoor, dat hebben wij weer, het vissen kun je nu wel shaken en dat terwijl de wandeling hiernaartoe niet mis was. Maar genieten doen we. Twee grote zeehonden dobberen en vissen nu actief op de stek waar we de zeebaarzen dachten te zullen vangen, in de harde stroming. Het zijn flinke zeehonden van zo rond de 2 meter met een lange snoet. Af en toe komt er weer eentje boven op pakweg 20 meter afstand en kijkt ons aan met van die grote kraalogen, mooi man.

Gedurende een half uur genieten we van het schouwspel en vragen ons af waarom we ze eigenlijk geen vis zien eten. We vermoeden dan ook dat ze de vis onder water al verorberen, maar zeker weten doen we dit niet, dus als iemand dit weet, maak ff een comment in deze blog, want nieuwsgierig zijn we zeker.

Vervolgens hebben we nog even gestaan op een stek in de buurt waar wat basaltblokken lagen, maar helaas nog geen zeebaars, of makreel te zien. De 2 mannetjes die in de verte met een net door de branding liepen vingen trouwens ook niet veel, dat ter zijde. Op naar een nieuwe stek dus!!

20 km zuidwaarts van onze locatie bevinden zich een aantal piertjes die zo langzamerhand droog moeten staan met het zakken van het zeewater. Rond een uurtje of twaalf in de middag arriveren we en ja hoor ze zijn goed zichtbaar zo twee uur voor laag water volgens getij.nl Mooie dammen met een flinke stroming erom heen. De golfslag is van een kant niet mis, maar de andere kant is goed bevisbaar met de vliegenlat. Hier moet het gebeuren!

Langs de kant zie ik wat zandaaltjes van rond de 10 cm en de EP sandeels uit m’n doos lijken hier het meest op. Ik gooi een EP sandeeltje van 9 cm eraan terwijl Thomas met een grote 16 cm lange DNA sandeel staat te smijten. Beiden vissen we met zinklijnen rond de kop van de pier en in de stroming die tussen de pieren aanwezig is. Pier na pier vissen we nu af en bij de 4de pier die we bevissen zien we dat hier de stroming net iets anders is, toch nog heftiger dan die vorige drie. Het is nu pakweg 2 uur half 3 en er gaat weer een worp richting Engeland in de harde stroming. Ik geef de sandeel even de tijd om te zakken en dan strip ik vrij snel binnen, 1 strip, weer 1 en nog 1 en dan BAM, een knal erop, Hangen zeg of beter gezegd schreeuw ik tegen Thomas. Echt waar zegt Tom die snel de lijn binnenhaalt om foto’s te kunnen maken, maar nog wel wat ongeloofwaardig kijkt. Yep zeg ik, heerlijk dat gebonk aan het einde van de lijn. En na enkele minuten is de eerste zeebaars van het seizoen binnen, een mooie vis van dik in de 40. Op en top genieten we beiden en na wat foto’s mag hij weer terug in de kolkende massa, yessss!!

En dan moet het snel gebeuren. Niet gaan doezelen nu. Als ze er eenmaal zitten dan is het tijd voor actie. Uit ervaring weet ik dat je op zee nu moet gaan knallen. Waar er 1 zit zijn er vaak meer. En zo snel ze gekomen zijn, kunnen ze ook weer weg zijn. Tis toch wel frappant dat ik toch erg vaak lees dat de beste zeebaarsvangsten worden geboekt bij hoog water. maar mijn omgekeerde theorie blijkt voor mij in ieder geval weer de waarheid. Bijna op het laagste punt pak ik er weer 1. Dit heb ik al zo vaak meegemaakt aan de Ned. kust, maar ook de Franse kust, zowel bij Bretagne als meer zuidwaarts richting Bordeaux. Met laag water kun je als vliegvisser al wadend of op piertjes vaak net iets verder komen en de belangrijke stekken bereiken. Zo ook nu weer want over een uurtje staat deze pier weer onder water en wordt het vissen wel erg lastig met deze wind en golven. het is dus knallen geblazen en niet veel later zakt de EP sandeel weer richting bodem op deze prachtige stek. Strip, strip, je raadt het al, hangen!! Iets kleiner dit keer, maar wederom een mooi vechtertje.

En dan raak ik een keer vast, ep sandeel kwijt, snel de boel vervangen en gaan. Ondertussen is Tom naast me komen staan, want dit duurt niet lang meer en het zou super zijn als hij er ook nog wat bijpakt. Het is even stil, kan zo gebeurd zijn. Ondertussen stijgt het water ook weer, wat de situatie op de pier niet makkelijk maakt. grote golven slaan er al weer overheen en het duurt niet lang meer of de pier verdwijnt uit het zicht.

Helaas krijgt Tom geen aanbeet meer, maar weet ik er nog 1 te pakken voordat de zeespiegel weer te hoog is. Ditmaal goed ver weg, wat de dril spectaculair maakt. Zeker als je de kracht in verhouding tot het formaat zet. Tom geniet op en top mee, super om het zo te beleven. Hangen!!

En toen was het gebeurd. Uiteraard hebben we het nog een uurtje op verschillende stekken bij de piertjes met opkomend water geprobeerd, maar niks meer gezien. Wel een een “lange afstand visser” gesproken, maar die had niks. Al met al niet verkeerd dus 3 zeebaarzen.

We besluiten nog een laatste stek zo aan het eind van de middag begin avond te pakken, voordat we richting huis keren. De wind, het heerlijke weer, de golven, het zilte en natuurlijk het vroege opstaan, het hakt er goed in, we zijn al behoorlijk kapot.

De laatste stek is een waadstek waar het met opkomend water ook goed stroomt. Echter op een of andere wijze voelt dit toch minder goed als bij de piertjes. Tijdens het waden zien we dan toch leven, want in de verte beginnen er kleine sprotjes te springen. Niet 1, niet 2 maar wel honderden. Ik schat scholenbaars, maar zeker weten doen we dit niet, want ze zitten te ver weg. We hopen dat ze dichterbij komen, maar nee hoor, er wordt genoeg gejaagd, tever alleen. Thomas stopt ermee en ligt te genieten van het zonnetje op het strand als ik nog wat worpen waag. En ja hoor, alsof ze op zoek zijn naar gezelligheid, kwam er weer eentje, later gevolgd door nog een grijze. ff probeer ik het nog, maar dan vind ik het mooi geweest en geniet ik van het spelletje van de zeehond. Dan weer op 20 meter afstand, maar als ik uit het water wil, komt hij steeds dichterbij. Tot 5 a 6 meter afstand kijkt hij me aan met grote ogen, soms 20 seconden lang, dan weer 5 seconden om met z’n snoet de lucht in langzaam weer onder water te zakken. Wat is het vliegvissen op zee toch prachtig! En terug in de auto bespreken we de volgende zaterdag al voor wanneer Tom terug is van zijn vakantie in Kroatie. Misschien, heel misschien ben ik in de tussentijd nog wel weer aan de Hollandse kust te vinden, want wat ben ik daar toch graag!!

Laterssss, Edwin