Wat een dag! Samen met Brian op pad. 4 oktober 2011. Bijtijds weg en dan toch rond 7 weer bij Utrecht in de file, begint lekker zo! Pfff. Rond 8 dan eindelijk bij Brian, snel z’n spullen inladen en nog een uurtje rijden. We kunnen de hele dag, dus hebben de tijd en rond half 10 staan we bij het nog reeds hoge water aan de kust. Eens kijken of er al wat zeeforellen te spotten zijn is de insteek, om dan vervolgens in de loop van de dag om te turnen naar zeebaars, de vis waar het vandaag nogmaals om te doen is. Zo ongelooflijk verslavend, die beuken en kromme 8 vliegenhengels.
Om heel eerlijk te zijn vind ik de zeebaars eigenlijk nog veel mooier dan de zeeforel, maar Brian heeft gelijk dat die Hollandse zeeforellen zo bijzonder zijn, zou er dan ook zeker graag 1 willen haken, maar helaas ze lieten zich vandaag niet zien. Nou ja liet niets zich zien dan? Ik zeg je, een voorval die we niet snel zullen vergeten, de eerste van vandaag, er zullen nog veel volgen, maar ik neem je mee. Daar staan we dan, tegen de toch stevige wind in te beuken. Sandeels, shrimps, ze vliegen door de lucht in en komen met een zachte plop in het stromende zeewater. Turend over de horizon, actieve meeuwen dat dan weer wel, staan we worp na worp aan die oneindige vlakte. Lichtelijk dromend kijk ik om me heen. Even naar links waar Brian druk bezig is en dan weer over die grote vlakte op een teken van leven. Alhoewel de wind giert is het stil, de zone, worp na worp en toen gebeurde het.
Op pakweg 40 meter rechts van ons breekt iets uit het water, zo ongelooflijk hard, lomp en zwaar. We staan perplext. Wat een geweld en wat een gigalompe spong. Waaatttttt wasssuh dat dan? schreeuwen we tegen elkaar, $%^$^&$ niet normaal meer zeg ik tegen Brian. Zowel brian als ik hebben al best het nodige meegemaakt aan zee. Van jagende wahoo’s en jumpende gigatarpons tot bruinvissen, dolfijnen en haaien en ik kan je zeggen…dit kwam erg dicht daar in de buurt. En we weten het niet, echt niet. Zulk grof geweld heb ik van zeehonden niet gezien (en er was ook geen zeehond in de buurt op dat moment) dus we hebben werkelijk waar geen idee, tot aan nu, het blijft gissen, een gigazalm van dik, maar dan ook dik over de meter wellicht? We weten het niet, maar ik zeg je, dat, juist dat maakt de zee zo ongelooflijk mooi, je weet het niet, het kan van alles zijn en het blijft gissen…oja de dag was dus nog maar net begonnen, we gaan dus maar weer verder…met trillende handjes.
Tijd voor de zeebaars! Uiteraard wordt er in de auto op weg naar nieuwe stekken flink nagegist, maar we komen er niet uit, dus daar laten we het dan maar bij. Zoals eerder aangegeven staat er toch wel een stevige wind en is het weer totaal anders dan afgelopen weekend. We weten dat m’n stek van afgelopen vrijdag moeilijk gaat worden. Sterker nog een zuidwester of westerwind betekent op de maasvlakte sowieso een harde dag, beuken, tegen de wind in, want er zijn maar weinig stekken die je dan uit de wind kan bevissen. We beginnen met afgaand water bij een stek toch enigszins uit de wind (28) maar na 2 uurtjes vissen en geen aanbeet houden we het voor gezien, op naar een stek stevig in de wind. Het is kleuteren en glijden over spekgladde grote rotsblokken, we staan tussen hevige golven en zanderig water (stek 29B) maar dit is te heftig, veeel te heftig. Het bruine water laat de moed helemaal wegzakken, dus niet veel later zie ik Brian al wenken, wegwezen. Hij heeft gelijk, maar ik wil er nog niet echt aan geloven en we proberen nog een stuk verderop. En weer is het klauteren wegglijden, zwaar oppassen geblazen dus. Een worp, twee worpen en dan….
Nee dit wordt ‘m echnie, drama, we lijken wel gek, levensgevaarlijk en te muddy water. Dus daar gaan we weer. Dan maar de havens in naar stek 27B, hard tegen de wind in en kijken of ze daar zitten. Ondertussen zitten we al dik in de middag en heeft het water zo langzamerhand z’n laagste punt bereikt. Aangekomen blijkt ondanks de heftige wind en de goed aanwezige stroming het water kraakhelder te zijn. Nieuwe moed komt te voorschijn en niet veel later staan we weer te knallen tegen de harde wind met onze zinklijnen.
Eindelijk krijg ik daar dan die langverwachte tik, maar het is meer een nibbeltje en de vis lost snel, kleintje denk ik. Bij een stekje verderop zie ik een zeebaars jagen in het heldere water vlak onder de kant, krijg nog een tikje maar mis ‘m weer. Grrrr. Brian komt naast me staan en ja hoor niet veel later hoor ik door de gierende wind, HANGUUUH!
Hehe de eerste van vandaag is binnen, eindelijk, mooi maatje ook. Nog niet echt groot, maar deze mag er zijn en het is een goed begin. Brian is op dreef. We vissen nog een tijd door maar op een tikje bij Brian na is het weer rustig. Tijd om even wat te eten en te drinken, wachtend op opkomend water.
Rond 17.00 uur klauteren we weer over de blokken en gaan de lijnen richting de overkant van de havens. De stroming zit er nu goed in. Ik maak een worp, laat de lijn pakweg 10 seconden afzinken en strip de EP streamer binnen. Brian staat pakweg 10 meter naast me en doet hetzelfde. Bij de derde worp hoor ik Brian, hangen, zijn TFO TiCrX #8 wat toch zeker een strakke stok mag worden genoemd staat weer eens zo krom als een hoepel. Een prachtige baars vecht hevig aan de andere kant van de lijn en jumpt tot 2 keer toe in vol ornaat door de lucht, machtig gezicht, geweldige dril en yesyesyes roepende Brian, mooi om te zien! Wat zijn ze dik en wat zijn ze sterk. En weer een van rond de 50, niks geen scholenbaars, maar stuk voor stuk sterke vechters, harde bikkels, puntgaaf, zonder een verwonding. Zo vangen we ze het hele seizoen al. Bijzonder is overigens dat zowel Brian als ik dit seizoen echt al goed hebben gevangen, maar vaak afzonderlijk van elkaar. Als we samen vissen is het dit seizoen op zeebaars vaak drama, op een enkele vis na. Vandaag begint het nu dan eindelijk te lopen!
Nadat de vis is teruggezet in z’n element en Brian nog steeds vlakbij me staat, werp hij weer in. De volgende “vloedstroom” / “stroomnaad” zien we al weer dichterbij komen, vaak een teken dat een aanbeet niet lang kan uitblijven en ja hoor niet veel later, gaat Brian weer. En nadat deze – na een geweldig gevecht en jaja weer een van rond de 50 – is teruggezet, gaat dezelfde riedel nog eens plaatsvinden. De 4de van hem, ietsje groter dan de vorige drie en wat gaat het ongelooflijk goed daar!
En daar sta je dan. Vlakbij je maat. Maar je pakt niks, krijgt geen aanbeet, sterker nog je wordt er volledig uitgevist. 4-0 is de stand en iemand die nu nog durft te zeggen dat je net zo blij bent met een vis voor je vismaat dan voor jou kan de pot op! Tearing wat doe ik fout? Vis ik anders? Nope we vissen bijna exact hetzelfde, tuurlijk iedereen heeft z’n eigen riedel, z’n eigen methode, maar normaal gesproken is dat geen probleem. Vandaag is alles anders. Brian biedt nog – super van hem – z’n stek aan of ik daar wil staan, maar ik sla hem over, ga lekker door man, dit gaat super!! Voor jou dan…zeg ik zachtjes, hehe.
Stug doorgaan zeg ik en weer een worp richting horizon. Al wachtend op weer een terechte!! vreugdekreet van Brian, strip ik de streamer binnen. Ff meen ik een rukje te voelen en direct daarna voordat ik het me kan bedenken is daar dan die beuk die de Hightide #8 zowat dubbelslaat, yessss eindelijk roep ik, eentje is voldoende, pff hehe en ik zie Brian absoluut genieten en blij dat ik m’n zeebaars pak.
Binnen een uur 4 zeebaarzen, dagtotaal nu 5, allen super sterk, dik, en van een mooie maat zo rond de 50 cm. Het water stijgt hard en we schatten nog zo’n uurtje de tijd te hebben voordat het niet meer mogelijk is om vanaf de blokken te vissen. En weer gaan de lijnen richting horizon, ff laten afzinken en rossen maar, soms met tussenpozen, soms weer snel. BAM weer hangen, ja hoor numero 2 is een feit en ook ik raak in de zone. Geweldige vechter!
Snel terug en daar gaaaaan we weer. T’is ff een kwartiertje rustig nu, totdat daar weer een klap op komt, numero 3 is een feit, hopppaaaaa. 4-3 voor Brian en onbedoeld ontstaat er een wedstrijdje. Gezond hoor, neem dat van ons aan, totaal geen jaloezie, maar wel de wil om door te pakken, machtig mooi zo en daar waar ik nu in de zone zit is Brian eruit. Had nu een foto moeten maken, want die gelaatsuitdrukkingen tijdens zo’n sessie zijn geweldig.
Brian zucht ff, concentreert zich en warempel, het blijkt wederom vaak ook een concetratiespelletje te zijn hij pakt er weer een! Samen staan we nu te lachen, te genieten, ti’s goed zo. 5-3, Brian is vandaag de absolute winnaar, helemaal top! Ik denk dat we nog maximaal 5 minuten kunnen en dan moeten we echt het water uit anders neemt de harde zeestroming in combinatie met de stevige wind ons zo mee. We zitten te geinen, 8 zeebaarzen, niet normaal joh, aan de vliegenlat, 7 in zo’n korte tijdsbestek en allen topvissen in topconditie. Als nu toch eens die 70tiger eraan zou hangen, pleaaaase, maakt me totaal niet uit aan welke vliegenlat, maar de dril, in deze omstandigheden, met dergelijke sterke vissen, als we die maar houden op die vliegenlatjes van ons. Want een #8 klinkt heel wat, maar is voor zo’n zeebaars volgens ons niet veel. Een #10 is dan meer op z’n plek…als we dat toch eens…strip, strip, strip…….
Een GIGABEUK op m’n hengel, raaatssssssss daar gaat de lijn, alsof het niks is vliegt de zeebaars er vandoor. Yihaaaaaaa dit is er 1 zeg ik tegen Brian, daaaaaar gaaaaaan we dan!
Een machtig mooi gevecht volgt en na een tijdje laat de vis zich zien. Heftige kolk en nog steeds heftig beukend. We zijn nieuwsgierig, tenminste dat wat ik er tussendoor kan denken, want bovenal supergeconctreerd om de vis binnen te halen, te bewonderen, foto’s te maken en weer terug te zetten. Dit zijn de vissen die voor nageslacht zorgen.
En daar ligt de dikke sterke zeebaars dan in m’n armen, de lengte viel zowaar iets tegen, maar de zeebaars was gewoon vet en in topconditie, op en top genieten!
Een prachtige zeebaars zo rond de 60cm en mietersdik maakte onze meer dan succesvolle visdag compleet. De eindstand 5-4 voor Brian en dat heeft hij absoluut verdiend! Wat was het top en wat was het genieten. Het zou de seizoensafsluiter worden, in de loop van de middag hadden we het al over snoeken. Maar zo een dag later kan ik je zeggen dat ik zeker nog een keer ga en wellicht nog wel vaker, want o wat zijn ze mooi en wat is het op en top vliegvissen, cheers, Edwin (& Brian uiteraard)
