De laatste dagen van de trip, ook al waren het er maar 2, zijn terugkijkend een reis op zichzelf geweest. Opnieuw de anticipatie van een nieuwe bestemming, een nieuwe visserij en de reis er naar toe. We vlogen in een “prive” vliegtuigje terug naar San Juan alwaar onze Dodge Nitro klaar stond voor de volgende etappe. De rit nam ons van noord naar zuid en van oost naar west. Onze aankomst bij Pochy was aller hartelijkst. Een eenvoudig huisje tussen het overdadige groen van de fruitbomen en met een sixpack in de koelkast stond ons op te wachten. Na een korte middag sessie met de kayak, waarbij ik een tarpon mocht landen kwamen we terug in het huisje om vliegen te gaan binden voor de volgende dag.

Pochy kwam die avond langs om zijn onuitputtelijke kennis over het tarpon vissen met ons te delen en ons de nodige adviezen te geven mbt de benodigde vliegen. De uurtjes vlogen voorbij en de stapel lege blikjes werd hoger. Uiteindelijk met nog maar 4 uurtjes slaap voor de boeg het bed ingegaan en uiteindelijk met effectief 2 uurtjes slaap opgestaan. In het donker werd de boot ge-trailerd en na 100 meter varen waren we al op stek nr.1 aangekomen. Bewapend met #10 stokken begonnen we met het afvissen van de kleine eilandjes in de baai. Daar het toch nog donker was moesten we het doen met letterlijk blindcasten. Nadat de koperen ploert zichzelf liet zien voeren we naar een lagune alwaar we snel de eerste tarpons zagen rollen. HJ wist een tarpon te haken maar die wist zichzelf weer te ontdoen van de haak. Na enkele rukken en geen echte hookups besloten we verder te gaan, het water werd ondertussen redelijk verstoord door een kudde zeekoeien en die wil je niet haken.

Met de zon hoger aan de hemel werd het tarpon vissen het vissen waar je van droomt. Op de punt van de skiff staan en al spottend de tarpons aanwerpen. De tarpons kwamen voornamelijk in kleine groepjes langs gezwommen maar het bleek nog best lastig om ze niet te spooken. Hier werd al heel snel duidelijk dat tarpon vissen op deze manier net zo moeilijk is als bonefishen. Sander wist er een te haken maar na een paar sprongen en runs wist de vis de leader te breken. We hebben gelukkig het filmmateriaal nog! Tegen het middaguur stond de teller nog steeds op nul en met een hoogstaande zon werd het vissen op tarpon redelijk onmogelijk op open water. De tarpons trekken zich dan terug naar dieper water of zoeken de schaduw op. Desondanks wist Pochy opnieuw de tarpons te lokaliseren en bracht hij HJ in stelling voor een paar prachtige sightcasts onder de mangrove struiken waar ze in de schaduw lagen. We vergeleken de visserij met snoekvissen alleen dan spannender, op zicht en een veel sterkere tegenstander. Het aanwerpen was hetzelfde als op snoek verder dus eigenlijk niks.

Na een paar worpen mocht Sander het casting dek betreden en zijn kunsten vertonen. Niet lang hoefde hij te wachten voordat een groepjes tarpons zich lieten zien. De leider werd aangeworpen maar weigerde. Sander moest snel handelen, de boot ging vooruit en de tarpons de kwamen langszij. Met een korte worp wist Sander zijn chartreuse EP/zonker streamer voor de bek van een tarpon te plaatsen. De tarpon wendde zijn kop en alsof een vertraagde film voor ons afspeelde zagen we de bek van de tarpon open gaan en over de streamer heen glijden. Een seconde later zette Sander de haak en begon er werkelijk een strijd waar je u tegen zegt. Wij hadden als vissers het niet direct in de gaten maar Pochy zei al bij het aanwerpen “oh that’s a big one man, that’s a big one”. Ook in de strijd waarbij Pochy behoorlijk wat moeite moest doen om de skiff en de vis veilig langs de geankerde boten te manoeuvreren hadden we niet het idee dat het om zo’n grote vis zou gaan. Zij was sterk, dat werd al heel snel duidelijk toen de TiCRX #10 niet meer krommer kon staan. Na 5 minuten stond Sander half verkrampt te trillen en te shaken op het dek en 5 minuten later begon het soort van te regenen. Zweetdruppeltjes kwamen nu in een continue stroom van Sanders voorhoofd en het enige wat Sander kon doen was luisteren naar de gids en vast houden en enig vorm van tegendruk leveren.
Geruststellende woorden had Pochy niet, hij begon al te vertellen dat dit soort tarpons soms wel een uurtje of twee het uithoudingsvermogen van de vissers testen en dat ze makkelijk door een 80# shocktippet konden schuren (en Sander had er een van 50#, maar dat vertelde hij maar niet) Met elke sprong en run hielden we onze adem in. Zou de tippet het houden, zou Sander het houden, zou de hengel het houden??? Maar na een robbertje touwtrekken van 30 minuten begon de leviathan (das een engels woord voor f*cking groot en indrukwekkend) te flanken en naar boven te komen. De tarpon was te groot om in de boot te krijgen en sinds het welzijn voorop staat werden er maar een paar fotootjes gekiekt van kop en de uitgeputte visser. Met de tarpon langszij voeren we door totdat er weer leven in het lichaam kwam en Sander haar los kon laten. Voordat Sander bij kennis was en wat kon zeggen ging er iets meer tijd over heen. De lengte van het beest werd op 160-180 cm geschat en een gewicht van 100-130 pond.

Dit was wel de dag afsluiter waar men na een taaie dag van mag dromen, een Droomvis! Die middag bleef Sander aan land en gingen HJ en ik nog even naar de lagune om vanuit de kayaks te vissen. HJ wist een super snook te haken en een long distance release te faciliteren en ik kon nog een leuke tarpon te landen. Dag 1 was voorbij en met hoop en dromen vielen we allen vermoeid in slaap.
Cheers, Brian Elward