Gisteravond zag ik kans om er even een uurtje tussenuit te gaan. Nope zo met 2 kids is de tijd erg beperkt momenteel, poeheee. Maar wat was het lekker. Even een uurtje rammen met de EP Streamer, drijvende lijn en wat kwam de snoek deze mooi halen. Een flits, een forse tik, hangen en vervolgens een een sprong boven water. Snel de lijn op de reel en vlak voor de kant neemt hij nog even een korte spurt, blijft hangen, dan weet je het wel, kzie de lijn omhoog gaan, in vol ornaat nog een prachtige jump, geheel boven water, mooi man. Gr. Edwin

Wat een mooi weer was het zeg, de zaterdag van de afgelopen Fly Fair. En dan ga je twijfelen hè: met gelijkgestemden gezellig over vis lullen of er toch maar zelf op uit te trekken en het niet bij woorden alleen te laten. Blij dat ik dat laatste heb gedaan.

Ik wilde al een tijd een dagje uittrekken om karperstekken te zoeken in onze nieuwe woonomgeving. En dan niet het Apeldoorns kanaal of de randmeren (ook goed natuurlijk), maar iets laagdrempeliger. Zeg maar voor een uurtje tussendoor, even snel een biggetje afhalen, dat werk.

Dus hup, De 7 lat met nieuwe Danielsson in de auto, snel nog even een schepnet erbij, en daar begint mijn Odyssee langs de vooraf al op mijn stafkaart aangekruiste mogelijke stekken. Maar hoe mooi en kansrijk al deze watertjes er ook uitzien, er zwemmen steevast alleen maar platten rond. Nee dank je wel, nu maar even niet dus.

Ik kom al redelijk onderaan mijn lijst van mogelijke spots, als ik opeens langs een watertje rij dat ik op de kaart kennelijk over het hoofd heb gezien. In vergelijking met al die voorgaande (zij het karperloze) pareltjes ziet dit slootje er juist niet al te veelbelovend uit: bruin en dik water, geen planten, maar ach, ik ben er nou toch.

Zonder veel hoop loop ik naar de waterkant, en spook onmiddellijk een enorme vis vlak voor mijn voeten. Nog natrillend van de schrik pak ik het toch maar wat professioneler aan en sluip verder. Vrijwel direct zie ik ze liggen. Prachtige duikboten die – zelfs nu de zon even is verdwenen – met hun donkere kleur haarscherp afsteken tegen de lichtbruine achtergrond van het troebele water.

Kokend van opwinding breng ik zo voorzichtig als ik (nog) kan mijn lijn op lengte, en hop daar vliegt het bolletje naar de dichtstbijzijnde karper. Eigenlijk had –ie iets verder weg mogen landen, maar gelukkig spookt de vis niet. Sterker nog, hij zwemt de juiste richting op. Maar dan dreigt de vis toch van richting te veranderen, dus geef ik een klein rukje aan het bolletje om de aandacht te trekken. De vis spookt onmiddellijk. Tja, dat is karpervissen, kan gebeuren.

Maar ook de volgende kansen mis ik. Niet alleen spooks, maar ook keiharde weigeringen als het bolletje recht voor hun neus stil ligt. Tijd voor plan B. Ik heb het al vaker gemerkt: de vis vindt een bolletje volgens mij soms simpelweg onnatuurlijk, zeker als het ook nog eens beweegt. Knoop je er een ‘echte’ vlieg aan, dan is de vis niet verrast dat het ding beweegt en zal er vaak juist instinctief naar happen.

Zo ook nu. Een simpel onverzwaard pheasant-tailtje maat 14-16 is perfect voor deze ‘hoge vissen’. Voordeel is ook dat je zo’n licht vliegje veel dichter bij de vis kunt werpen zonder ze te spooken. Uiteraard vis je dan ook zonder beetverklikker. En hoewel je de vlieg zelf niet ziet in het water, kun je toch verrassend eenvoudig een aanbeet waarnemen. Door de beweging van je nimfje lok je immers een reactie uit bij de vis.

Het is de ultieme zichtvisserij: je ziet een vis zwemmen, besluipt hem voorzichtig, werpt het vliegje ervoor, en als je vermoedt dat je vlieg ergens vlak voor de vis ligt geef je een rukje, waarna je de vis vaak iets ziet versnellen of bijdraaien in de richting van de vlieg. En omdat je de vlieg naar jezelf toe trekt, zul je meestal ook kunnen zien wanneer de karper zijn bek opent. Nu is het zaak om je zenuwen in bedwang te houden, te wachten tot de bek weer dichtgaat en dan onmiddellijk de haak te zetten. Hangen!

Het slootje ontploft. De vis neemt een run en links en rechts schieten zijn broers en zussen kolkend weg, het ondiepe water in een modderpoel veranderend. Nu komt het eigenlijk wel goed uit dat het slootje geen waterplanten heeft, bedenk ik me. Maar daar heeft deze karper wel een oplossing voor: hij stuif regelrecht op een duiker af en blijft daar hardnekkig liggen. Met mijn #7 krijg ik er geen beweging meer in. Right, now what?

Ik pak mijn schepnet en probeer de vis voorzichtig onder water te porren tot actie. Uiteindelijk lukt dat, en de vis schiet weer de sloot door, zonder verdere obstakels in het vooruitzicht. Nu heb ik je! En inderdaad, na nog wat getouwtrek heen en weer geeft de vis zich over en kan ik mijn project van de dag vasthouden. Een plaatje van een schub in blakende conditie.

Daar doe je het voor. Struinen en spotten, sluipen, kijken, wachten, voorzichtige worpje, wachten, nog een worpje, weer wachten, komt –ie, nu rustig blijven……….. en als de vis dan uiteindelijk gehaakt is ben je nog steeds maar halverwege. Man, wat een visserij! O.k., er gaat niets boven de tropen, maar ik prijs me gelukkig dat ik weer een nieuw stekkie met poor-mans bones heb gevonden…..

Gr. Henk-Jan

Ps. Mijn oude netje legt bijna het loodje dus het wordt toch eens tijd voor een serieus McLean-net denk ik. Immers: wegen is weten. Ik begin al een echte karpervisser te worden…

Omdat de groten niet wilden vandaag…

Ha die Edwin,
Hier even een berichtje vanuit het Caribisch gebied. Vissen gaat super en kwam vandaag per toeval bij een haven waar een flinke school tarpons tot 130 pond aan het azen waren. Had alleen mijn Cross mee maar die ga ik daar dus natuurlijk niet aan wagen. Wordt een beetje te gek… Thuis aangekomen wel nog even voor het donker met een poppertje wezen pielen en behoorlijk wat aanbeten gehad van deze kleine rakkers. Tis geen 100 ponder maar wel vreselijk leuk op licht materiaal .
Groeten, Brian

Ps. mijn nieuwe maatje Bobby gaat nu ook elke keer mee op pad, ik kan hem helaas wel elke keer afspuiten na zo’n bezoek aan de mangrove.

Note Dyckers: en dit is nog maar het begin, want die Brian beleeft me daar toch avonturen! Wordt vervolgd.

Hoi Edwin,
Met dank aan jouw snelle services heb ik deze karper gisteravond nog weten te haken aan de vliegenlat, met… DE CARPBOL. Locatie; de visvijver van camping de Kleine Wolf te Ommen…
Nogmaals dank en leuk om de persoon achter de website ontmoet te hebben!

Groet, Paul Algera

Note Dyckers: super Paul! Ook leuk te horen dat je vorig jaar in Frankrijk het vliegvissen hebt opgepakt en ook hier in NL prachtige karpers weet te vangen!

Het heeft wat uren gekost, maar eindelijk is die daar dan. M’n nieuwe PR Carp on Fly, 40lb. 10 juni, op groot water. Vis is onbekend, puur wild en op zicht gevangen met de Dyckers Carpbol Early Girl, een van m’n favoriete kleur bollen de laatste maanden. Het ging niet zonder slag of stoot, want de afgelopen weken dat ik dit water heb aangedaan, had ik er al een aantal gemist. Gewoon dwars door de backing, op m’n 8, 28/00 tippet en niet te houden. Ongelooflijk wat een kracht en wat een spurts maken ze op de plateaus voordat ze de diepte in duiken. De visserij is in een woord geweldig, kan weinig aan tippen, 100% vliegvissen, alles op zicht en de karpers supergezond en megasterk, oudjes.

Omdat er een drukke tijd te wachten stond (en druk was het afgelopen week) mocht ik afgelopen zondagmiddag er nog even tussenuit. Het zonnetje scheen, dus het werd absoluut op zoek naar karper. Ik heb enkele uren en wil verschillende wateren afstruinen. Rond 15.00 uur kom ik bij het eerste water aan en zie gelijk wat mooie karpers cruisen. Maar op een of andere manier doen ze weinig. Mooi de carpbol voor het neusje af laten zinken, het kolkt van binnen, een grote schub uitgekozen en ze zwemt er ook op af, kust de bol, het lijkt alsof ze wat voelt, het niet vertrouwt en hop met een flinke staartslag, een heftige kolk achterlatend, schiet ze weg. Mij shakend achterlatend. Krijg nou wat.

Dit spelletje gaat nog een tijdje door met verschillend karpers, mooie spiegels en schubs, in verschillende formaten, komen langs. En dan toch weer hapt er een schub van naar schatting 20 pond toe, even een mooie spurt, door die verrekte wortels op dit water en los. Alles hangt er nog aan, maar ben er klaar mee. Dit wordt ‘m niet hier vandaag en snel vervolg ik me weg naar water nummer twee, een kanaal met een leuk karperbestand. Na 15 minuten rijden arriveer ik, maak een flinke wandeling van een half uur tot drie kwartier langs het water, zie niets en geloof er niet in…niet hier. Ondertussen is het rond 16.30 en heb ik nog ongeveer een half uur, dus snel naar water drie. Er zit hier niet zoveel karper, maar het is groot water met kans op grote jongens, echte grote jongens.

Bij aankomst geloof ik m’n ogen niet. Ik kom hier al de nodige jaren, begin het water te begrijpen, maar dit…dit heb ik nog niet eerder gezien. De een na de andere mooie karper schuift voorbij. Een aantal kleintjes die ik laat gaan (bij een aanbeet verstoren ze de rest en deze kans wil ik niet laten lopen) lijken me aan te kijken, wat doet die gozer hier dan, een besloten feest, geen buitenstaanders. En ja hoor het volgende groepje van 3 komt ook binnenschuiven, over het plateau in het kraakheldere water, kan alles zien met m’n polaroid, op 35 meter komen ze m’n kant op, een mooi stel zo bij elkaar, dikke 20ponders, 2 schubs en 1 spiegel. Rustig werp ik de carpbol in de baan van de groep, eentje lijkt te draaien, en dan zie ik een flinke kolk, maar verder niks aan de beetverklikker. Met een afstand van pakweg 26-27 meter is het te ver om alles perfect op de voet te volgen. Er is wat gebeurd, maar ik denk dat ze op het laatste moment de lijn gevoeld heeft.

Nog een mooie groep verschijnt en daarna nog enkelen, maar deze doen niks. En dan, als ik wat verder loop, doemt er een slagschip op 15 meter rechts voor me. Ik volg de vis die rustig naar de kant zwemt. Een einzelganger. En wat voor een. Werp de carpbol aan. Zie een kleine beweging. Toch weer onverwachts……schiet de verklikker weg….op een manier….waar je u tegen zegt, een kolk achterlatend….waar je nog meer u tegen zegt, ik sla aan, de Loop Cross S1 Flatsman #8 slaat dubbel ….waar je nog meer u tegen zegt, wat een hengel is dit toch en dan….een run van hier tot tokio, unbelievable, wat een kracht. De Loop Opti Distance 165 lijn is 33.5 meter lang en ik kan je zeggen in 1 run ging er nog zeker 25 meter backing uit. Terwijl ik er vol in sta, want het is gevaarlijk water, ik wil de karper eigenlijk tegenhouden, niet tever laten gaan, maar het lukt me niet. Wat een kracht. Rond de 60 meter lijn bungelt er nu dus uit voordat ik grip krijg. Machtig beest, zeker een dikke dertigponder en wie weet wel tegen m’n PR van 35pond aan. De dril kan nu echt beginnen en angstzweet breekt uit. Als ik hem nu maar niet verlies. T’is buigen of barsten maar langzaam spoel ik de eerste vliegenlijn weer op de Speedrunner en denk controle te hebben…

Achter me hoor ik iemand zeggen, dikke snoek? Ik kijk om. Nope, karper. Wat? Yep karper en een beste ook. Meen je niet, aan de vlieg? Yep. Eeuuuh maar als je hier nu toch staat. Kun je me misschien helpen, want ik ben bang dat dit in m’n eentje erg lastig wordt. JAAA natuurlijk man! He topgast, korte voorstelronde tijdens de dril, ken hem niet, maar Antonie blijkt een zeer geschikte gast te zijn en tevens karpervisser. Weliswaar niet met de vlieg, maar verstand van zaken, super! En z’n rustgevende woorden tijdens de dril waren fijn. Ook het feit dat hij direct met z’n schoenen in het water staat en het grote net van me heeft gepakt. De karper zit nu op 3 meter maar ik twijfel en verwacht nog een run. Communicerend met Antonie, dit gaat hem nog niet worden, die gaat nog een keer. En ja hoor Rjsssssssssss daar gaat ie weer, ongelooflijk hard en je zult het niet geloven, wederom in de backing, nog niet eerder met karper meegemaakt een 2de run in de backing bijna van het 0punt. En om het nog dramatischer te maken, kwam er ook nog een derde run in de backing. Ja zo raak je dus wel aan de 20minuten plus dril. Maar eindelijk kan Antonie de karper scheppen en beiden staan we perplext. Ook hij heeft in z’n leven al flink wat karpers gevangen, net als ik, maar dit, dit, nope dit had hij nog niet op “wild” water, als wilde vis gezien. Machtig beest en daar staan we dan. Snel de nodige foto’s, wegen in het McLean Net die tot 50pond gaat, en beiden staan we nogmaals perplext. Maar we wisten het bij het zien van deze megavis, een nieuw PR en nog eens een ongehavende prachtige spiegel ook, niet overvoed, maar gebaseerd op puur natuurlijk voedsel op voedselrijk diep water, een echte oude dame, die me tot op de dag van vandaag nog laat zweven. Ik bedank Antonie, het is tijd om naar huis te gaan, veel te laat, maar dat mag de pret niet drukken. Thuis zag Mirjam het al aan me, dat was feest of niet. En met een bigsmile vertel ik de story…

Cheers, Edwin Kerssies – Team Dyckers

Het afgelopen jaar hebben we (Paul, Gert Jan en Jasper) goede ervaringen opgedaan met het vissen op de tropische flats. Vandaar dat we ook dit jaar maar weer een reis naar het Caribisch gebied hebben geboekt. Helaas kon mister Likkoe himself dit keer niet mee (onze medepassagiers in het vliegtuig waren erg dankbaar), dus moesten we het dit keer met zijn tweeën opknappen, alleen Paul en Gert Jan dus. Maar dat mocht de pret niet drukken uiteraard. Tien dagen van het vissen op bonefish lagen in het verschiet!

Na de nodige weken van voorbereidingen, materiaal aanvullen en vliegen binden, vertrokken we op donderdag 17 mei vanaf Schiphol en begonnen aan de lange vlucht naar het Caribische gebied. We hadden erg veel zin in de trip en in het vliegtuig bleek al dat de scherpte er goed in zat… Tijdens het drinken van een lauw pilsje begon plotseling het vliegtuig wild te schudden, hetgeen bij ons een discussie veroorzaakte over de oorzaak van het ongemak. Daarbij kwam ook de mogelijkheid ter sprake van bepaalde taferelen die op dat moment zouden kunnen plaatsvinden in de cockpit tussen de piloot, stewardess en de stuurknuppel (mannen onder elkaar…) Al snel begonnen onze medereizigers ons wel heel erg vreemde blikken naar ons toe te werpen. Het duurde even voordat we het door hadden, maar uiteindelijk drong het tot ons door dat we de oordoppen van het entertainmentsysteem nog in hadden en dat we wel erg hard aan het praten waren….

Maar goed, na een vlucht zonder problemen kwamen we uiteindelijk negen uur later om vier uur plaatselijke tijd op onze bestemming aan. Aangezien het ter plaatse om half zeven donker zou zijn en we nog een huurauto moesten regelen, boodschappen moesten doen en inchecken bij het huisje, hadden we nogal haast. Er moest natuurlijk nog wel even gevist worden op de dag van de aankomst! Uiteindelijk kwamen we een goed uur later bij een visstek aan op niet al te lange afstand van ons huisje. De eerder genoemde scherpte zat er gelukkig nog goed in ondanks de lange vliegreis. Bij het benaderen van de flat hadden we, met dank aan ons enthousiasme, de eerste twee bones meteen al gespooked… Vervolgens viel bij Paul zijn allereerste worp spontaan de reel van zijn hengel (tranen over de wangen) en was een kwartiertje later de eerste bonefish van de vakantie al een feit voor Paul! Een half uurtje later ving GJ ook zijn eerste bonefish en konden we met een voldaan gevoel een pilsje drinken.

De volgende ochtend waren we dankzij het tijdsverschil al om vijf uur wakker en stonden we dus al bij zonsopkomst bij de flats om alvast een korte sessie te doen voor het ontbijt. Helaas stond het water wel erg hoog en werden we bijna van onze sokken geblazen door de wind. Het vissen werd hierdoor bijzonder pittig. Er viel geen visje te zien onder deze omstandigheden. Er werd helemaal niks gevangen helaas, waarna we maar snel zijn teruggekeerd naar het huisje voor een ontbijt. Na het ontbijt zijn we vervolgens weer op pad gegaan om het matige begin van de ochtend recht te zetten. Nadat we waren aangekomen op een nieuwe plek, stond de zon al goed hoog op het water en zagen we zowaar de eerste bones al zwemmen. Uiteraard waren we toen niet meer te houden en enkele seconden later vlogen de crazy charlies al door de lucht. Binnen enkele minuten waren de eerste vissen een feit en we besloten deze flat maar eens grondig af te vissen. Het bleek al snel dat we de jackpot te pakken hadden, want de vissen volgden elkaar in rap tempo op die ochtend. Het was een heerlijke visserij waarbij we steeds groepjes bonefish op zich konden aanwerpen en regelmatig een vis tot een aanbeet wisten te verleiden. Die zichtvisserij blijft toch het mooiste dat er is! Helaas was de pret aan het begin van de middag wel voorbij. Gert Jan zag nog wel een achttal Permits zwemmen. Zo’n buitenkans laat je uiteraard niet lopen en Gert Jan verwisselde meteen zijn crazy charlie voor een EP Crabje. Helaas bleek toch weer dat deze zwemmende putdeksel niet voor niets de heilige graal te zijn van de zoutwatervliegvisser, want ze waren niet alleen zeer snel gespooked, maar ook negeerden ze de aangeboden krab vrijwel volkomen! Uiteindelijk was één Permit tot een aanbeet te verleiden, echter deze vis werd niet gehaakt. De teller bleef die dag staan bij 18 bones voor Paul en 12 voor Gert Jan. Met een zeer voldaan gevoel keerden we terug naar het huisje, want na zo’n eerste dag kan een vakantie al bijna niet meer stuk.

Cheers, Paul & Gert Jan.

Langzaam maar zeker worden alle bestellingen van afgelopen dagen weer verwerkt / verzonden en zijn we weer helemaal back in business. Nog wel hectisch hoor, maar dat hoort erbij. In de tussentijd hebben er aanvulling plaatsgevonden van o.a. Loop (rods, reels, lijnen, leaders, etc.) Airflo (lijnen, backing, leaders en polyleaders) TFO, A.Jensen, Puglisi, Stroft (GTM nieuw in de shop), etc. Enfin vangze allemaal komend weekend met dit prachtige weer en super bedankt voor alle felicitaties, op de blog, op facebook, via mail of telefoon, namens Mirjam, Merel en mij. Cheers, Edwin

En terwijl heel Nederland gisteravond een dramatische wedstrijd zag, was Brian on tour…

“At the same time Holland was struggling against the Germains. This bone was struggling against the might of a Loop Cross S1 Flatsman #8 and a Evotec G4. Lost battle for sure……… one of 2 today. There be some pretty decent bone around here”. Binnenkort meer.

Het mooiste cadeau voor m’n verjaardag, gegeven door m’n lieve schat Mirjam. Daar waar op Facebook al de nodige vragen opgingen, zeker na de een na mooiste cadeau voor m’n verjaardag (maar das een hele andere story die snel zal volgen, iets met 40) hebben we gisteren, op m’n 36ste verjaardag, exact de uitgerekende datum, een zoon gekregen. Sjors Kerssies.

Het is op dit moment erg hectisch, maar Sjors is gezond, slaapt en drinkt super. Onze dochter Merel is erg onder de indruk en vindt Sjors lief, zo schattig. Enfin alhoewel we erg ons best doen om alle bestellingen op tijd te versturen, kan het zo zijn dat ze enkele dagen later aankomen. Dit even als extra info.

Gr. Edwin Kerssies – Dyckers.com

Ps. Sjors is in de Isala Klinieken te Zwolle geboren op 11 juni 2012 om 23.34 uur. Want zulke gordijnen kiezen we echt zelf niet hoor.

Afgelopen week de A.Jensen Argon #2 en Danielsson Midge bij Dyckers opgehaald. Al een flinke tijd op zoek naar een aftma 2 en na even bij Edwin geworpen te hebben, was het snel duidelijk, dit is de combo, eindelijk! Vandaag moest deze maar eens getest worden. Samen met een vismaat naar een mooie stek gegaan. Bij de tweede worp was het al raak. Een beekforel trok de hengel in een diepe buiging en de reel houdt puntje 10/100 heel. Later op de dag volgden meerdere kopvoorns, serpelingen en forellen. Het resultaat: een superdag met een geslaagde hengel reel combinatie.
Gr. Bram

Note Dyckers: Prachtige forellen Bram (vooral die ene). Heerlijk zo aan de 2 en top dat de combi zo goed bevalt! Cheers, Edwin

Soms…….
Soms slaap je beter onder de sterren.
Soms kan je beter het boekje van Hypo in de kast laten staan.
Soms heb je aan een handvol vliegen genoeg.
Soms komt het goed uit dat de rivier bruin is.
Soms hoef je niet van die grote te vangen maar telt enkel kleur.
Soms wil je het liefst je hobby delen met je geliefden.
Soms is een gourmet diner het eten met het bord op schoot.
Soms neem je de rust om je met andere dingen bezig te houden.
Soms is genieten zo simpel.

Vaak, vaak zijn vrienden meer dan vrienden en deel je je mooiste kruip en sluit stroompjes.
Gr. Brian

En hier nog wat fotootjes van afgelopen lang weekend van Yuki en maat Danny, die de karpers ditmaal hebben belaagd met de 5, wat aldaar kan op de poldersloten en ontzettend gave sport geeft! Ook is de bij Dyckers aangeschafte Loop Multi reel uitstekend getest door Danny en goed bevonden. Tja en ik kon het ook niet laten om er toch nog even op uit te trekken op zoek naar karper…ditmaal geen spiegel, maar een prachtige afgepaaide schub. Wat was het mooi weer zeg! Enne Yuki & Danny, blijf komen met de prachtige verhalen / foto’s etc. goed bezig mannen!

Gr. Edwin
Ps. ook her en der goede berichten van klanten mbt het vliegvissen op zeebaars, karper, snoek, ovm, enzovoorts. Super dat vliegvissen in Nederland, trek erop uit en knallen!