Lettertlijk en figuurlijk niet te houden. Vanmiddag. 4 juni 2013.
Eindelijk is daar dan het lang verwachte mooie weer. Ok er staat nog ene flinke peut wind, wat het spotten niet makkelijk maakt. Maar vanmorgen al vroeg eruit, het stond in de verwachting, druk aan de slag, de bestellingen afwerken, vliegen binden, pakketjes inpakken, om eind van de middag even vrij te kunnen zijn. Een uurtje ertussenuit zoals dat zo mooi heet en we zo graag mogen doen.

Ik sta te popelen en rond half 4 ben ik aan het water.
Man wat een vis, zonder polaroid totaal niet te zien, maar eenmaal de bril op, een feest dus. Vele prachtige vissen werp ik aan, maar ze willen nog niet echt. Dan verschijnt er een dikke schub voor m’n voeten. Heeft me niet gezien. De carpbol echter wel. pampampampam, ik zie hem draaien, staart omhoog en zuigen maar. De verklikker schiet weg, ik sla aan, sta al klaar voor de spurt die komen gaat, want wat zijn die karpers toch sterk hier. Hop, de verklikker schiet iets terug, net als de lijn, harstikke finaal mis, uit de bek, krijg nou wat, en weg is ie. Oeeeei grumblll dat was een heeele mooie, shit zeg.

Paar minuten later zie ik een prachtspiegel verschijnen. Gaan we weer. Metertje of 25 van me af nu. Bolletje ervoor. Langzaam af laten zinken, wat doet de vis? Geen interesse dus. Jammerrr mompel ik zoals m’n dochter dat zo mooi kan zeggen. Tegelijkertijd zie ik de vis naar me toe komen, geef een flinke ruk, alles gaat nu in stroomversnelling. Bolletje zakt weer mooi. Spiegel komt u maar. Yes hij heeft interesse, nu wel, raar maar waar. En daar schiet de verklikker weg, hangen! Yihaaaaa swiischhhhh meters lijn vliegt van de speedrunner af, wat sterk, wat sterk, backing, hoppa, wat nu geen backing in Nederland, deze gaat en gaat weer hard.

Ik heb de but in m’n heup staan en de Cross staat zo krom als wat. Krommer kan eigenlijk niet. Pompen of verzuipen, en daar gaan we. De eerste run is nu over en langzaam komt die dichterbij. Tot een metertje of 5, ik verwacht er nog 1. En daar gaat die weer, hop, zo van 5 meter weer vol in de backing, run nummer 2 en we zijn zo langzamerhand een minuut of 10 bezig en 50 meter verder van waar ik de vis gehaakt heb. Blijft oppassen hier met de obstakels, maar gelukkig gaat het goed. En na nog een derde run kan ik de vis dan eindelijk scheppen. Dat is er weer een hoor, pfff wat een mama op groot water, nee niks geen obesitas, dit zijn pracht slagschepen. De Mclean stopt bij 36 pond, kan iets meer zijn, maar zo ongeveer moet het zijn en snel wat fotootjes en daar mag ze weer. Adieu tot een volgende keer! Gr. Edwin Kerssies

Gisteren eindelijk lekker weer, na een paar weekenden druk met de tuin bezig te zijn, was er nu tijd om even de wateren rondom het huis af te struinen. Het zonnetje scheen, dus ik verwachte eigenlijk wel vis te spotten, die van de grote plas tussen de huizen trokken.

Bij het eerste hoekje, zag ik gelijk al een tiental vissen in de oppervlakte liggen, genieten dit!
Ik wierp de grootste van het stel aan en deze nam de carpbol vrijwel gelijk, de vis spoot ervan door.
Nadat de hele vliegenlijn eruit was, viel de boel slap, lijnbreuk, balen, vliegenlijn weg en vis weg…

Snel naar huis en een nieuwe lijn opspoelen. Boel weer in orde gemaakt en verder vissen.
Een hoekje verder zwom een mooie spiegel, aanwerpen, nu met een San Juan worm, hij pakte hem meteen, bam het wijd op. Na een fantastische dril kon ik een mooie spiegel landen. Ik heb nog tijd over, en ga terug naar het eerste plekje, daar lagen ze nog. Vanachter het riet werp ik voorzichtig een mooie schub aan, prachtig gezicht is dat toch, als je de vlieg naar binnen ziet gaan. De vis mocht ik onder toezicht van een buurjongetje landen, altijd leuk een uurtje buiten spelen.
Gr. Leon

Gisteren kon ik op een of andere manier niet de interesse krijgen om fanatiek te gaan snoeken, ik had het even op karper geprobeerd maar ook daarmee had ik het na 2 sloten had wel gezien.

In de avond zag ik de vis van Edwin en die bak van Martien langs komen op facebook en toen begon het toch weer te prikkelen. Ik had zin om met de bellyboot op pad te gaan en weer de #10 ter hand te nemen. Via Facebook sprak ik met Martien af om een ochtend/middagsessie doen bij een veenafgraving bij mijn in de buurt. Op dit soort plassen weet je tenminste dat het water niet troebel zal zijn door regenval. Om 10 uur aan het water afgesproken en om half elf stapten we het water in. De wind stond er goed op en creëerde mooie windstromingen. Fishfinders aan en peddelen. Binnen enkele meters hingen we al boven de 6 meter en direct zagen we de eerste baitschools op het beeldscherm verschijnen die op 4-5 meter van de transducer zaten.
Na die lokalisatie kon de eerste aanbeet niet uitblijven. Ik liet de streamer, uiteraard zo’n paarse rakker, op diepte komen en begon met langzame rukken naar binnen te strippen. Ver kwam de streamer niet, met een forse beuk werd mijn lijn gestopt en kromde de hengel zich in een hoepeltje. Het gebonk was duidelijk in de diepte te voelen, de snoek bleef eerst op diepte maar kwam daarna met tegenzin naar boven. Een krachtig beest voor zijn maat. Tot 2 maal toe kwam hij uit het water, lichaam dubbelvouwend en kopschuddend. Na een laatste duik kwam hij omhoog en kon ik hem landen. De eerste van het seizoen was een feit, ik schatte hem 75 cm. Martien was al snel langszij en maakte en paar mooie foto’s.

We visten de zuidkant af van de plas, daar waar de wind op stond. Overal was het hetzelfde beeld, veel witvis op 4-5 meter diep op de overgang van ondiep naar dieper. De snoeken lagen er omheen of op het ondiepere deel. Martien haakte de eerste op een ondiep deel, prachtig om te zien hoe zo’n snoek uit zijn schuilplaats knalt om je streamer te onderscheppen. Al met al een schitterende visdag en met een totaal van 11 gelande snoeken samen en een paar gemiste aanbeten een pracht seizoensopening.

Nou ja opening, Martien had gisteren al een mooie bak van een dame die over de bellyboot heen hing.
Mocht het weer slecht blijven dan zou ik zeggen, trek de bellyboot en fishfinder van stal en zoek de snoekwatertjes weer op! Gr. Brian

Diegene die de blog al langer volgen, weten het. Een aantal jaren terug was ik veelal op een grote plas te vinden met de bellyboot achter de baars aan. De laatste jaren is deze visserij wat mij betreft een beetje in de vergetenheid geraakt, maar van de week ‘s avonds had ik weer eens tijd.

De Cross 6 met di7 zinklijn en een drijvende lijn voor als ze in de oppervlakte jagen gaat mee, de lowrance elite 4x fishfinder en voor – je weet maar nooit en als ik zin heb – de snoek de 10. Rond 20.00 uur lig ik er eindelijk in. Het water ligt er prachtig bij en snel wordt me duidelijk dat dit toch wel een echte mooie visserij is. In het verleden deed ik het met een oude eagle cuda dieptemeter en dat ging best wel hoor, maar nu krijg ik pas echt een goed zicht van de bodem. Eerste stuk is kaal, met her en der een visje. En dan is het raak, een flinke school onder me en dat betekent op deze plas vaak baars. Niet veel later voel ik dan ook de eerste tikjes. En ja hoor hangen maar…super zeg, toch wel gemist. Ze liggen nog vrij diep op 5-6 meter, maar vooral de 30plussers trekken de 6 goed krom. Het is genieten en na 15 stuks stop ik maar met tellen, prachtige visserij, niet alleen maar mooie jongens, ook baarsjes van net in de 20 vergrijpen zich aan de ep streamer van toch wel redleijk formaat. De 38 cm vis is de mooiste van de avond. Heerlijk zo, baarzen met de vliegenlat. Gr. Edwin

Gisteren 4 grote pakketten gearriveerd, druk nu dus. We zijn weer compleet wat betreft de materialen van Enrico Puglisi. Dus alle EP Fibers, EP 3D Fibers, Silky Fibers, Ultimate Fibers, Sparkle, 1 minute Epoxy, EP Plastic Eyes in alle maten (ook de 9mm pearl), de EP shrimp eyes, de brushes welke zeer geschikt zijn voor shrimps en crabs, EP Shrimp dub in alle kleuren, etc….tis er allemaal weer! Tevens zijn de producten van Hareline weer aangevuld, met o.a. de cautury, de grizzly tan marabou, zonkers, normale marabou, Daiichi haken, zowel in de kleinere maten als de populaire 2546 en x452 series. Dr. Slick materialen, indicators, popper foam, furry foam, vinyl rib, pseudo eyes, ice dub, hare’s dub, diamond briad, ach teveel om op te noemen, tis er weer allemaal!

Tevens de Sea Grip Tooth Proof Series weer aangevuld, left en right handed, voor het snoeken, maar ook het grove zoutwater, toch wel prettig zo’n handschoen. Scotty Bellyboat Fishfinder mounts zijn er weer. Net als alle andere bellyboatmaterialen. van TFO zijn weer de nodige hengels gearriveerd, waaronder de populaire BVK en TicrX series. Kortom de shop is weer in zijn geheel aangevuld!

Ze zijn weer binnen, de geliefde Stripping baskets. Een must voor de zeebaars vliegvisser – wat ook langzaam maar zeker dan eindelijk op gang komt – maar ook steeds meer vliegvissers op het Oostvoornse meer zie je met de basket en niet vergeten de zeeforelgangers. Voor meer info check hier. Daarnaast is Bug Bond weer aangevuld en verwachten we ieder moment een flink pakket Enrico Puglisi en Hareline binnen. Kortom genoeg aanvullingen en daar het goede weer nu eindelijk intreed, goede vangsten!

Geopend! 25 mei Nationale Hengelsportdag. Vroeger veel meer betekenis, omdat er een gesloten tijd was voor alle manieren van vissen. Nu voor velen de opening van het roofvisseizoen 2013-2014. Normaal gesproken zit ik in deze tijd achter de karper aan of worden de eerste zeebaars sessies gepland. Maar vanwege de lage (zeewater)temperaturen is het wat mij betreft nog even wachten. Dus…

We gaan vandaag met de boot op pad. Het grote water op. Een taaie visserij maar wel met kans op de big mama’s. En soms, heel soms, is het gekkenwerk. Het is vroeg als de wekker gaat en versuft rijd ik na een wandeling in een nog halfdonkere vroege ochtend met onze hond richting de trailerheling. Vroeg, omdat we niet achteraan de rij willen aansluiten bij de helling. Het zal druk worden vandaag. En druk was het. Niet zo druk als verwacht. Maar bij aankomst in de vroege ochtend staan er al een trailer of 5, echter er zijn al wat boten weg en na 1 boot zijn wij aan de beurt, zo dat gaat lekker. Het water is nog spegelglad, prachtig.

Paul had zich iets verslapen, gebeurt hem niet vaak. Niet erg want het blijft een leuke bezigheid om al die boten te zien, zeker zo in het begin van het seizoen, waarbij alles nog opgestart moet worden en er toch her en der wat problemen zijn. Zo ook bij ons blijkt later, want de electromotor doet moeilijk, niet wat Paul wil, waardoor het met de aantrekkende wind lastig wordt. Halverwege de middag besluiten we na een zeer taaie sessie er dan ook mee op te houden, tis mooi geweest vandaag. 1 snoekje in de vroege ochtend voor Paul en nog wat missers. In de middag was ik aan de beurt met een kleintje en een mooie van rond de 80. Verder nog een paar missers.

De andere boten, jerkbait, shad en doodaasvissers deden het niet beter of in sommige gevallen slechter, best was het niet vandaag op het grote water. Alleen de lundgast met de firebal en meerdere hengels pakte lekker mee, zo succesvol die methode. Maar ondanks de matige vangsten vandaag – ook dat hoort erbij – was het weer genieten. Met als absolute toppunt de visarend – met vis hangend in de klauwen, zoals je dat wel eens van video’s of foto’s uit canada ziet – die 30 seconden boven ons hing. Snel op naar nieuwe avonturen en dank Paul voor de gezelligheid! Gr. Edwin

Vorig jaar was het Pinksterweekend geniaal, het weer was geweldig, het kamperen heerlijk en de visserij op priegelbeekjes subliem. Dit jaar wilden we weer naar de Ardennen maar met het slechte weer begonnen we redelijk onze twijfels te krijgen of het wel zinnig zou zijn.

Uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en hebben we tegen het kampeergevoel in een huisje gehuurd om toch een paar dagen in de Ardennen te zijn.

We hadden ontzettend veel geluk met het weer en dus ook met de visserij. Het water was ietwat bruin maar dat deerde de visserij niet. Naast de hoofdrivier zijn we de zijbeekjes opgegaan op zoek naar helder pocket water en prachtig gekleurde “niet-uitzetters”.

Eindelijk kon mijn 7,6 ft 3#tje weer uit de koker komen en kon ik weer spelen met mijn Midge reel. De doos was gevuld met tientallen hares ear nimfjes, en BWOtjes zo ongeveer de enige vliegen die ik gebruik. “Keep it simple en soms zwaar” is mijn motto.

Voor mij hoeft het niet altijd groot en super sterk te zijn. Ik geniet net zoveel van de kleine forelletjes die je uit de poeltjes moet zien te peuteren met een nimfje of een droog vliegje. De visserij is uniek ten opzichte van al het andere, geen druk om grote aantallen te vangen. Lekker naast de rivier zitten en genieten van een biertje en het insectenleven dat ontwaakt, een steen omdraaien om te zien wat er onderwater afspeelt. Upstream nimfen, stijgers aanwerpen met een droge of downstreamen.

Ik kijk al weer uit naar de volgende keer dat ik naar de Ardennen kan, maar dan wel met de tent en dit keer met nog meer nimfjes. Je raakt er wat kwijt als je kruip en sluip stroompjes opzoekt. Zit je niet vast aan de bodem, dan zit je daarna wel vast in de boom boven je nadat de verankerde vlieg los schoot. Gr. Brian Elward

Ardennes 2013 from Brian Elward on Vimeo.

Vanochtend bij het hond uitlaten was ik al even langs wat sloten gefietst en had een 6-tal karpers gezien. Vanmiddag gewapend met hengel en carpbollen terug. Ik zie wel wat zwemmers maar geen stilliggende of azende vissen. Ik probeer 2 zwemmers aan te werpen maar die geven gas bij en laten de bol links liggen. Loom in het zonnetje loop ik achter de zwemmers aan en kom weer in het hoekje waar ik vrijdag met Michiel een zonnende karper hadden proberen te vangen. Het lukte toen niet omdat het versgebonden carpbolletje maar niet wilde zinken. Onder hetzelfde leliebed ligt nu een beste karper te zonnen. Het is een schub en met een klein worpje laat ik de bol zo’n 50 cm voor zijn neus te water. Hij bekijkt het bolletje in alle rust maar besluit hem niet te proberen. De bol ligt al een minuut of 10 voor zijn neus als er nog 4 karpers bij komen in het hoekje. Het zijn mooie vissen maar wel wat kleiner, ik schat ze op ruim 20 pond, 3 schubs en een spiegel. Ik trek de bol weg voor de neus van een van de nieuwkomers en werp opnieuw in. De bol land op oog hoogte van de grote vis en een metertje voor de bek van een wat kleinere die er loom op afzwemt. Net voor-ie erbij is draait de grote zijn kop en slokt het bolletje op. Het wakertje trilt even, boem, hangen en de sloot staat op zijn kop. De Loop S1 Cross #7 trek ik volledig krom op de wegspurtende vis en rem de reel met de hand. De backing komt in zicht als ik hem pas weet te keren. De rest van de knokpartij is met een hoepelronde hengel man tegen vis. Staand in het water geniet ik met volle teugen en na een minuut of 20 geeft de vis zich gewonnen en laat zich het net inloodsen. Het past net! Ik bel mijn meisje om foto’s te komen maken en weeg ondertussen de vis: 35 lbs!

Groet Marc

Onlangs wilde mijn vriendin lekker naar het strand voor een wandeling. Wat een mooier moment om naar het nieuwe strand van de Maasvlakte II te gaan en daar gelijk even de nieuwe stekken te bekijken terwijl we aan het wandelen zijn.

We waren een uurtje na hoogtij aangekomen en het water trok zich langzaam terug. Eerst even bij het stuk naast de slufter gekeken, paar prachtige baaien die zich met hoogwater daar vormen en die prooivis en zeebaars zal aantrekken. Tis wel vergeven van de kitesurfers dus een vroege ochtend stek. Helemaal aan de andere kant van het strand de bekende en veel besproken Blokkendam bekeken, van dicht bij dit maal!
Ik ben halverwege de dijk gestopt op een bouwplaats en ben naar boven gelopen. Daar een prachtig uitzicht over de lagune en wat direct opvalt is dat de afstand tot de blokken met hoog water nog een behoorlijk eind is. De zeekant van de dijk is geheel bezaaid met vuistgrote keien en naar beneden lopen moet met enig voorzichtigheid gedaan worden. De overgang keien naar water is wat steil maar tevens ook gelijk van redelijke diepte, laten we hopen dat de lagune over het geheel enig diepte heeft.

Aan de waterkant een steen opgepakt en zo ver mogelijk naar de blokken gegooid (oude honkballer die ik ben moet ik toch even kijken hoe ver ik kom) De steen eindigt nog ver voor de helft van de afstand in het water. (ik heb er maar meteen 30 achteraan gegooid om een stek te creëren voor eigen gebruik) Met de afstand zit het wel snor ik denk al gauw 60 meter. Daar langs de doorgaande weg parkeren gaat geheid uitlopen in een boete dus zijn we naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats gereden om te zien hoe ver het lopen is naar de dam. De parkeerplek heet “ Holland slag”, erg groot is ie niet maar een 30 tal bellyboaters kunnen er wel parkeren.
Dan een minder leuk punt, met gps even gekeken hoe lang je erover doet via het strand maar ook over het fietspad (je moet dan de dijk over met je BB aan het einde van het ingezaaide stuk dijk/duin, dus daar waar het mag!!!)

Reken maar zeker op een wandeling van 1 km over het zand en fietspad en het duurt zonder materiaal 15 minuten. Daarnaast loop je het laatst gedeelte over die losse keien (en ook terug van je drift).
Met hoog tij en de westen wind die er vandaag waaide kwam er een mooie stroming langs de blokken, wel was het water aan de buiten zijde erg bruin. Aan het begin van de dam is er een dwarsverbinding vanaf het strand naar de dam, erg handig zou je denken maar ik moest even wat tips van mijn wand klimmende vriendin krijgen om op de 3 meter hoge blokken te klimmen. Mocht je toch als avonturier zo naar de dam willen klimmen dan kom je bedrogen uit. Tijdens de bouw hebben ze rekening gehouden met het feit dat vissers zich niet aan de regel “ het is ten strengste verboden zich op de blokken van de dam te begeven” (mea culpa maar het was puur uit journalistiek oogpunt) en hebben de laatste blokken tussen dam en dwarsdijk vergeten neer te leggen. Je zal dus een sprong moeten wagen over een gat van 3 meter diep en over een afstand van 4-5 meter. Slimme rakkers!

Voor de conditioneel goede bellyboaters, tot aan het water! Btw kayakers kunnen vanaf de parkeerplaats via een ramp snel naar zee en dan na de branding makkelijk naar de blokken kayaken, jee voor de Hobie!
Dan het belangrijkste nieuws, de verhalen van hermetisch gesloten lagune is een broodje aap. De blokken zijn inderdaad heel netjes gestapeld maar tussen elke blok ligt er zo’n halve meter ruimte, dus tussen elk blok!
Gr. Brian

Update van Marcel die zich uitstekend vermaakt in Zuid Frankrijk. Dank Marcel voor het delen!

Hoi Edwin,
Was het aan zee erg moeilijk om maar een vis te haken, echter op de riviertjes lukt het beter, al is het zeker niet makkelijk nu. Veel bloesem en pluizen op het water, waardoor het met de droge vlieg op kopvoorn een stuk moeilijker is.

Maar wanneer de sedge goed word aangeworpen gaat het perfect. De aanbeten zijn om soms een hartverzakking van te krijgen, hard en vaak wordt de vlieg met een sprong uit het water genomen.
Redelijk wat aanbeten gaan dan ook verloren daar de kopvoorn in zijn gulzigheid mispakt. Even is het balen als hij mist maar ook heeft het wel wat om zo’n torpedo door de lucht te zien gaan.

Het vissen in Nederland is zeker mooi, maar hier in Frankrijk met die heerlijke riviertjes en die schilderachtige plaatsjes, geven je toch wel dat extra mooie aan het vissen. Als je dan ook nog eens met echt lekker materiaal staat te vissen heb je het helemaal naar je zin, wat een hengel die Loop Cross S1 is ze prijs meer dan waard!! En geen spijt dat ik hem heb aangeschaft. Morgen gaan we het op de forel proberen, hopelijk met wat succes kan ik weer wat leuke visjes op de gevoelige plaat zetten. Gr. Marcel

Ik heb wat met schubs. Natuurlijk zijn die spiegels prachtige vissen, de projectjes wat minder mijns inziens, teveel uitzetgehalte, maar de oudere soms niet te traceren vissen zijn prachtig. Echter die schubs en dan vooral die lange slanke monsters, duikboten die soms langs me komen, slagschepen zijn het soms, man wat een vissen zijn dat. Maar niet alleen die, maar ook die lange wat dunnere met die megaflappers, staarten dus, 1 brok spieren. Ik heb er iets mee. Wild, dat is het woord. Het is eruit. Hoe wilder de vis, in alle vormen, kracht, maar ook figuurlijk, des te mooier de uitdaging is. De zeebaarzen zijn wild, de pikes, en de schubs – alhoewel lang niet altijd – toch wel wild. Een ruisvoorn ook, mooi man. Ik heb er iets mee…

Vanmiddag even de tijd om te struinen. Het weer is nog steeds niet echt super. Er komt zowaar een snoekdrang zo met die wind en de miezerregen. Het voelt wel wat warmer aan dan de laatste dagen. Dus toch maar eens op pad. Ik verwacht er weinig van.

De eerste 100 meter zie ik dan ook weinig activiteit. En door de afwezige zon, heeft de costa ook weinig nut. Langzaam benader ik een stuk waar de wind geen vat op heeft en het water er als een spiegeltje bij ligt. De stappen worden kleiner en ongemerkt ga ik me meer focussen op de mogelijke aanwezigheid van azende vis, karpers wel te verstaan. Een voorntje pakt vliegensvlug een bibio van de oppervlakte. Mooi gezicht. Af en toe lijkt het alsof ik wat bellen zie maar het zijn kleine vliegjes die eitjes aan het afzetten zijn. En dan, toch in een uithoekje zie ik wat meer rimpelingen. De stappen worden nog kleiner en het sluipen is begonnen. In gebogen houding struinen we nu. Wat mooi is dit toch. Ik heb de carpbol nog niet geworpen, maar besluit nu na een half uur wandelen toch maar eens de lijn op lengte te maken. De bellen worden heviger en het is duidelijk azende vis. Karper kan niet missen. Paar valse worpen, iets te ver naar links, pak de lijn op, nog een valse worp en nu er mooi overheen. Even af laten zinken. Duurt nog geen 5 seconden en daar gaat de verklikker er als een streep vandoor. Wat een snelheid en wat mooi is dit toch. Gr. Edwin

New: Stroft Mono Leaders 9ft, 12ft & 15ft.
Eindelijk zijn ze er. Deze nieuwe leaders zijn gemaakt van het beste materiaal (Stroft GTM) met de hoogste trekkracht en knoopvastheid. De leaders komen kaarsrecht uit de verpakking en behoeven dus niet meer gestrekt te worden. Naast de standaard leaders van 9ft (280cm) ook verkrijgbaar in extra lange leaders voor spooky fish zoals op het Oostvoornse meer en de Ronde Bleek: 12ft (375cm) en 15ft (480cm). Een absolute aanrader voor deze meren!

Daarnaast hebben we ook extra zware mono leaders van Stroft in het assortiment opgenomen, speciaal voor bonefish, permit, jacks en bijvoorbeeld onze zeebaars. Prima te gebruiken direct vanuit de verpakking of te verlengen met een fluorocarbon tippet. Voor meer info check hier.

Afgelopen zondag had ik dienst waardoor ik maar beperkt mijn aandacht aan het vissen kon besteden. Maar tijdens een momentje van rust ben ik naar buiten gegaan om wat lokale watertjes te bezoeken. Het weer was super met meer dan genoeg zon om te spotten en de wind viel ook reuze mee. Mijn doel was even te gaan kijken bij een slootje waar in het voorjaar de karpers vanuit een kanaal optrekken om als de temperaturen goed zijn te gaan paaien. Op de bestemming aangekomen kwam ik erachter dat ik enkel de #6 in de auto had liggen en niet mijn #8. Met dat videobeeld van die Cross hengel in maximaal gebogen toestand in mijn achterhoofd naar het water gestapt. Het begin deel is ondiep met wat waterplanten maar verderop gaat het naar maximaal 1 meter diep en gaat het een bocht om. Op enig afstand van de bocht zag ik al wat commotie in het water en wat kolkjes. Er is dus vis actief maar of het brasem is of karper laat altijd even op zich wachten. Daar ik redelijk in zicht zou lopen maar enig afstand van de kant genomen en met de pola bril flink lopen turen. Het water is troebeler dan anders en dat kan alleen maar beteken dat vis actief aan het wroeten is.

Niet snel later zie ik de eerste grote ruggen door het troebele water heen schemeren. Er is een groepje karpers bezig met wroeten en eten, geen spoor van brasems! Mooier dan dit kan je als karper visser niet wensen.
Ik ben de afgelopen dagen toch aardig vaak op pad geweest op zoek naar karpers en er toch al wel een paar gezien maar die waren allemaal niet aan het eten. Om hoog zwemmende karpers te verleiden tot toehappen is een zeer lastige zaak. Meestal spook je ze door alleen al je vlieg in de buurt te laten vallen en daarnaast het probleem van de diepte aanbieding van de carpbol of damsel. Maar foeragerende karpers die daadwerkelijk in het zicht over de bodem aan het azen zijn is heel wat anders. Hun aandacht is op de bodem gericht en ze zuigen de bodem compleet op. In een klein uurtje kon ik dan ook 3 karpers haken en 2 landen, de grootste brak uiteindelijk na een lang gevecht af nadat die door een derde pompblad veld heen stoof. De cross heb ik zodanig krom getrokken dat ik eigenlijk verwacht had dat hij alsnog zou breken (machinale opstelling is wat anders dan een 20 ponder uit pompblad trekken) maar hij hield het uit.

De hengel gaf dus geweldige sport maar de volgende keer neem ik wel liever mijn #8 mee daar er grotere jongens zwommen en ik een te lange dril schadelijk vind. Wat een super ervaring om je carpbol een halve meter voor zo’n schub neer te leggen en te wachten tot hij erover heen zwemt en je strikindicator weg te zien lopen. Aanslaan geeft direct een explosie en stofwolken in de sloot waar je u tegen zegt.
Zo’n langstelige Mclean was zo gek nog niet Edwin ☺, zeker als je alleen op pad bent.
Goed weekend en vangze! Brian

Eindelijk is het zover, na veel tips, het aanschaffen van het benodigde materiaal en vele veelbelovende verhalen over gierende reels, thanks Ed!, de eerste keer vliegvissen op bonefish in de tropen, vet!!!!!

En daar struinde we dan met z’n tweeën door kniediep kraakhelder tropisch water met een bijna spierwitte bodem, het eerste uur niks te zien, en waar moet je nou echt precies op letten, onzekerheid slaat toe, zou ‘t echt gaan lukken? vragen we aan elkaar….
En dan net als we wat te ver uit elkaar staan zie ik een zilveren vin of staart boven het water uitkomen meteen gevolgd door een klap waardoor precies te zien was waar de bone zat. Beetje zenuwlijer begin ik te gooien en kom ongeveer een meter met m’n shrimpie voor de vis terecht, rukkie, strippie, strip, geen reactie, ditzelfde nog een keer, en dan bam! een ruk van jewelste gierende slip, hartslag van 200 en beng het hele zooitje eraf @##**&!!!!! WTF was dat?? Zeker 70+, niet normaal wat een power, maar dit gaat in ieder geval lukken daar waren we beiden van overtuigd.

De tweede dag konden we vanaf de vroege uurtjes beginnen en het echte schouwspel meemaken, wadend tussen tailende bonefish in groepjes van zo’n 5 tot 10 stuks en op een afstand van ong 20 meter. De eerste paar keer iets te gierig, en dus spooked, werden we alsmaar voorzichtiger. Rustig aanwerpen, op de knietjes soms, wachten tot ze dichterbij komen, en dan een ruk, eentje vertrekt uit de school, staart gaat onder en BAM , Danny met z’n eerste bonefish, en gieieieren die slip en dan die kop van je maatje, jajaaaaaa, het leven is af en toe echt mooi op dat soort momenten.

Zo gaan we iedere ochtend van 0700 tot een uur of 1300 door en hebben echt schitterende dingen meegemaakt, zoals die Permit die plots op 5 meter afstand tailend aankwam, krabbetje eraan en twee meter voor de vis gooien, precies goed en dan op een metertje afstand van de krab besloot een Stern ook interesse te hebben in een rubbere krab, plons en weg permit, stonden we weer, beeeeetje te schelden, maar mag geen naam hebben verder…….

Ook op dieper water, met een EP streamertje en stalen onderlijntje geprobeerd op snook en kleine Tarpon, een volle beuk vanuit de diepte, en dan komt er een bonefish tevoorschijn, huh??

Iedere dag na het vissen reden we terug naar het strand om lekker te chillen met Danny’s vrouw en dochters, drinken, eten, lachen, visverhalen waar ze alledrie echt op zaten te wachten, huhhmm, helemaal top was ‘t!!

En dan nog heel even dit, ook polderbones doen ‘t weer super! Ieder twee, drie mooie schubjes hadden we er vorige week al, Danny flikt het gister gewoon om er 7 te pakken, en ik 0! Het leven is echt mooi!!!

Gr. Yuki & Danny