Bass / Zeebaars

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Al jaren hebben we het erover. Waar blijft die 70 plusser of wie weet ooit die 80 of jaja 90plusser. Maar ik heb geen 90plusser op een foto gezien de laatste jaren, enkele 80plussers gevangen bij wrakken, enkelen ook vanaf de kant, veelal westerschelde en een paar 70plussers, dat was het dan. Zeker niet veel door vliegvissers. Ze zullen er vast en zeker wel zijn, die beren, het moet! Maar niet gezien door ons. Toch komt het regelmatig ter sprake. De echte beren. De beukers. De blokkenvluchters en de runners. Vorig jaar had ik een paar aanbeten die er in een streep vandoor gingen. Zou dat? Dit jaar nu een 2tal echte missers waarvan ik het gevoel had, dat zou wel eens een echte beer kunnen zijn. Zo’n zilveren bak waar je u tegen zegt en die je met knikkende knieen staat te drillen in de hoop hem even op de foto te kunnen zetten. Want terug gaan ze met zeker, zo belangrijk voor het zeebaars nageslacht, dergelijke maten. Echter het blijft bij dromen.

Dit jaar al de nodige 60plussers gevangen, tot 69cm aan toe, het seizoen kan eigenlijk al niet meer stuk. Prachtaantallen en vele grote vissen. Super toch. Maar ja daar is die drang…die drang naar die droom hierboven. En alhoewel de berichten de laatste anderhalve week niet al te best zijn, menigeen draagt de grote hoeveelheden zwemkrab aan en dat zou zo maar eens waar kunnen zijn, een makkelijker hapje bestaat er momenteel niet voor de zeebaars. Toch is er die aanwezige drang.

Dus gisteren de boel snel afgerond, de belangrijkste zaken verricht, de enveloppen en pakketten de deur uit gedaan, de avond ervoor nog in de nacht vliegen voor klanten lopen te binden, dank, toch altijd fijn om te zien en te horen dat er zoveel plezier aan beleefd wordt, maar om 11 uur in de ochtend vind ik het welletjes. Het is mooi zo. Nog even snel m’n maatje uitlaten, dikke zoen voor m’n kids, meissie en hop iets voor 12 is het te tijd om te gaan…

Ik heb wat nieuwe stekken in de planning. Dus dat betekent weer pionieren. Zoeken hoe de stromingen lopen. Waar bevinden zich de blokken. De oesterbanken. Zit er prooivis. Staat er genoeg stroming. Is het zeebaarsgebied? We zullen zien.

Na een uur harken op stek 1 vind ik het welletjes. Potentie is er, dat zeker, maar buiten de nodige flinke harders, wat schooltjes sandeels en een jagende baars zie ik niets. Nou ja niets, er valt dus altijd wat te beleven in dat soms toch wel kraakheldere water en ik geniet. Er is zoveel te ontdekken voor me. En ondanks dat ik er al 10 jaar kom, blijft het een groot ontdekkingstocht, met telkens weer nieuwe opties en mogelijkheden. Prachtig.

Hop naar stek 2. ooo wat loopt de stroming lekker hier. Kzie ook gelijk wat prooivis, dit voelt goed. Kan niet anders dan…

Niet dus. Na een uur vissen zonder aanbeet, word ik weer eens op de proef gesteld. De gasten, maten hadden gelijk, tis slecht momenteel.

En dan toch altijd weer uit het niets BAM, een korte felle tik kondigt de eerste zeebaars aan. Een scholenbaarsje die vecht voor wat ie waard is. Mooi man, hoe sterk en fel ze zijn zo rond de 40cm. Eindelijk van de 0 af, gelukkig, een prettig gevoel.

Je vist dan wat lekkerder en na het gehark van de laatste 2 uur lijk ik in de belangrijke “zone” te komen. We hebben het er vaak over. Eigenlijk totaal onderbelicht in de (vlieg)visserij, maar o zo belangrijk. Bij o.a. het zeebaarsvliegvissen waar alles perfect in orde moet zijn, is die zone het verschil tussen vangen en niet vangen. Doorzetten of afhaken. Afzien of genieten. het hoort er allemaal bij. En het voelt goed. Stek 2 is niks meer en vol goede moed ga ik naar stek 3. Vis daar een half uurtje, krijg een mooie beuk, vang weer een veertiger, maar daar blijft het bij. Nog pakweg 2,5 uur te gaan en dan is het gedaan.

Ik besluit om nog een andere stek aan te doen. Heb toch het idee dat er meer in kan zitten. Maar ben tevreden. Het is even rijden, maar bij aankomst ziet het er goed uit. Mooi helder water, goede stromingen en we gaan los.

Ach man, dit kan niet missen toch?
En nee het kan niet missen. Na enkele worpen los ik een mooie ruk. Onoplettendheid, te laat, shit. Snel door en gaan weer. De lijn knalt richting horizon. Even laten afzinken. Strip, strip, BAM, hangen! Yes, mooie beuk, goede vis, mooie dril en de eerste eind 40tiger van vandaag is een feit. Altijd mooi die maten. Snel wat fotootjes en we gaan weer. Na een kwartiertje hetzelfde verhaal, nummer 4 van vandaag, top!

Even verplaatsen, wat streamers verliezen, ik ken de stek niet al te goed. Zit regelmatig vast. Hoort erbij. Strip, strip, strip, en zo gaan we door. Ik zie de oranje stukken van de lijn wederom verschijnen voor de zoveelste keer vandaag, zit in de zone, strip rustig verder, maar nu vlak voor de kant, BAM, dikke beuk, direct wat lijn en de vis wil de blokken in. Kijk dit zijn ze. Toch wel groter, dat voel je aan alles. En even later snel voor de foto, meten, 60cm, mooie vis, nog niet al te dik en terug mag ze weer. Topdag, zo uit het niets toch weer. 5 zeebaarzen op de streamer, niks mis mee.

Nog een uurtje te gaan ofzo, maar vind het eigenlijk wel welletjes. Twijfel om nog door te gaan. Geniet van de omgeving. Ondanks de bedrijvigheid. Er valt altijd wat te zien in deze 24 uurs economie. Harde werkers, snelle boten, grote containerschepen. Daar waar ik in het verre verleden wel eens dacht, wat mot ik hier in hemelsnaam, zie ik nu ook de schoonheden en het is werkelijk waar ongelooflijk hoeveel natuur er te vinden is. Niet alleen onder water, maar ook bovenwater met talloze roofvogelsoorten en wat al niet meer. BAAAAAAAAAAAM, wat was dat?

Ik schrik me werkelijk waar te pletter, sta perplext wat er gebeurt, zie m’n o zo geliefde Cross #8 krom staan zoals die niet vaak heeft gestaan, vraag me af wat er aan de hand is, en begrijp het dan. Manmanman.

Die Cross die al het nodige te verduren heeft gehad. De grootwatersnoeken met de beuken erop, de spurts van die bones, de runs van karpers, maar dit? De hengel lijkt te piepen en te kraken, wat is dit? Het zal ook met de stek te maken hebben, want het stroomt flink. En de vis neemt een run tot in de backing, staat vervolgens stil ergens in de diepte, ik ros en trek, geen beweging, shitshitshit, een rots?, Ergens langs heen? In volle kracht zit ik er nu op en er komt geen beweging in. Super, ik geniet, maar ben bang tegelijk. Bang om wat er aan zit, niet te kunnen zien, geen idee te hebben wat. En dan komt er beweging in, langzaam maar zeker, krijg ik wat controle. Denk ik. Nee hoor, weer een run. Nu naar de blokken rechts van me. De beer weet precies waar hij huist en waar die moet zijn. In volle macht probeer ik ‘m van de blokken te houden. En langzaam maar zeker lukt het. Nog een spurt naar de oppervlakte en dan weet je het. Eindelijk. Wat een zeebaars, wat een beest. Nu is het zwaarste deel gestreden. En er zijn nog wat linke situaties bij de kant, wat ben ik weer blij met m’n net, en de 40/00 fluorocarbon. Maar na pakweg 8-10 minuten ligt m’n PR – naar wat later blijkt – dan toch in het net. 74cm maar vooral het gewicht en de dikte doen me staren als een idoot en blij zijn als een kind. Een prachtafsluiter van een prachtdag aan zee. Dit verveelt nooit.

Cheers, Edwin

Bass / Zeebaars

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Eerst even wat betreft de shop. Er zijn weer Gamakatsu SC15 haken op voorraad, onze favohaken voor zeebaars met name maat 2/0 en 3/0. Ook zijn er weer de nodige Airflo Sixth Sense di3 7/8 leverbaar, nog enkele stripmanden, maar er komt een nieuwe lichting aan, net als de materialen van Enrico Puglisi waarvan nu 2 grote pakketten in het vliegtuig liggen vanuit USA naar ons landje.

Dan het zeebaarsweekend. Er is nog 1 plek vrij en er zijn nog enkele onzekerheden, mocht je interesse hebben voor het weekend of de workshop, check hier.

En dan het zeebaarzen. Want dat gaat lekker zeg. Anderhalve week geleden al een mooie sessie met maatje Brian, waarbij we beiden 5 stuks met de vliegenlat vingen in alle maten, grootste 61 en ook nog eentje van in de 30, niks mis mee en genieten, zeker toen we met verschillende plug en strandvissers babbelden en die weinig tot niks hadden gevangen, hoezo de vlieg niet succesvol?

En gisterochtend was het tijd voor een vroege sessie, ditmaal alleen, wat ik op z’n tijd toch wel erg lekker vind. 4 uur de wekker, hondje uitlaten, koffie zetten en half 5 in de auto. Rond half 7 arriveer ik en ik heb de tijd tot pakweg 13.00 uur, mooie sessie dus.

Het lijkt een harkdag te worden. Vele worpen weinig vis. Na 2 uur op stek 1 zonder een aanbeet wil ik net verkassen als dan toch die langverwachte aanbeet volgt. Heerlijk. Niet groot. Maar wie het kleine niet eert…ach je kent het en ik ben blij.

Zie nu langzaam ook wat leven in het water verschijnen. Duikende meeuwen, pak een flinke crab op de streamer, het water beweegt en pomt nieuwe moed bij mij. Maar toch, of deze stek het vandaag gaat brengen. Ik heb m’n twijfels.

Na nog een uur met 1 losser tussendoor wordt het tijd voor stek 2. Vanwege het al stijgende water kan ik hier maar kort verblijven. Teveel ruigheid en te link op de blokken. Toch kan ik het niet laten om nog even een lijntje nat te maken. Na wederom een flinke klauter partij, dat hoort er allemaal bij.

Een zeehond zwaait ff naar me, een zeeforel kan zo mee doen aan het wk hoogspringen, maar verder…
blijft het rustig. Nou ja rustig. Er gebeurt altijd wat, de zee staat vol verassingen.

En daar is ie dan BAM, wammes, hoppa of hoe je het ook wilt noemen. Het was een ieder geval een beuk van hier tot tokio. Oleeeee, eeuuh en hop de lijn vliegt door me handen en, en…..shit, door de blokken. Dit zijn de echte jongens. Die weten wat ze doen. Juistem. Per direct de obstakels in. En ik merk al snel dat dit een lastig gevecht gaat worden. Vis vast, k’laat wat lijn vieren en hop daar gaat ie weer. Wat ben ik blij dat ik met 40/00 fluorocarbon sta hier. De vis weet verschillende blokken te vinden, neemt verscheidene runs, maar uiteindelijk kan ik de prachtige zeebaars scheppen. En wat een beauty. Niet zilver van kleur, zoals we ze zo vaak zien en wat zeker mooi is, maar een goudbruine rug, een prachtexemplaar. Even kijk ik de krachtpatser aan. Geniet van het moment, dit is de reden waarom ik toch elke keer weer die lange trip naar zee maak, schiet snel wat foto’s en weg mag ze weer, de diepte in. Mijn dag kan niet meer stuk.

En even later verplicht het stijgende water me om nieuwe stekken te gaan zoeken. K’heb nog pakweg een uur voordat ik weer richting Zwolle wil gaan om nog de nodige werkzaamheden te verrichten. Tis eigenlijk wel goed zo. Maar onder het motto, je weet maar nooit, toch nog even een stek gepakt.

Dus daar gaan we weer, hobbel hobbel, klauter, klauter, auu ik word oud man, krijg nou wat, glijen dus, dat ging maar net goed. Ik lijk wel gek hier. En dat terwijl je toch ook heerlijk in een bellyboot op een dag als vandaag kunt dobberen, er staat nauwelijks wind, comfortabeler kan niet.

BAM. 3 dubbelendwars Bam, een nog grotere ruk aan de streamer als een uurtje geleden maakt me weer helemaal wakker. Yihaaaaa, dit is juist waarvoor we het allemaal doen, machtig. Super dril, direct lijn nemend en zwaar pompend is het wederom een genot om aan zee te staan. Gelukkig minder blokken hier, dat scheelt, maar deze vis neemt gewoon vette runs, prachtig. En dan kan ik ook deze uiteindelijk scheppen, een totaal andere vis als even hiervoor. Zilver van kleur en al behoorlijk zwaar, gewoon een dik beest. En met een grote lach rijd ik daarna weer richting Zwolle, poehee dat was weer zo’n memorabele sessie!
Gr. Edwin

Pike / Snoek

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Zee, zee, zee of doen jullie nog wat anders dan dat?

Nou als het ff kan.
Nee, die tijd is er niet. In ieder geval niet bij mij. Tis toch een rit van bijna 200km vanuit Zwolle, dus zo vaak kan ik niet. Daarvoor is het gewoon te druk en is de tijd schaars. Echter dat maakt deze tijd ook zo mooi. Alle vrije momenten worden aangepakt om werk te verrichten om zodoende tijd te sparen voor de heerlijke sessie naar de kust. Het is altijd een uitje. En dat maakt het zo mooi. Je kijkt er naar uit, bereid je voor, pakt nog een keer de getijdetabel erbij, google maps, zoekende naar nieuwe stekken, tot dikke pixels inzoomend, om maar te kijken of je wat bijzonders kan zien, nog even wat extra streamers binden, naast de klantbestellingen. Daar gaan er weer 10. Het zijn momenteel geen series van 10 die ik bind, maar van 30-40 stuks, gaat hard, hard werken, maar ik doe het met veel plezier, dank!

Zaterdagochtend had ik even de tijd. Smiddags met de kleine meid op stap, vervolgens een familiebbq in de avond en zondag stond er ook het nodige op de planning, dus zaterdagochtend moest het worden. Het water is ondertussen al flink afgekoeld en de temperatuur ook weer gezakt naar normale Hollandse zomerwaarden. begrijp me niet verkeerd, 25 graden of meer, ik vind het heerlijk. Maar dit is ook wel weer lekker tussendoor. En op een of andere wijze komt dan weer snoek om de hoek kijken. Een zaterdagochtend snoeken vanuit de bellyboot op groot water, dat gaat het worden en ik heb er zin in.

Iets voor 6 gaat de wekker, ff snel m’n hond uitlaten, kop koffie en hop de auto in. De avond ervoor heb ik alles al klaargezet, dus ik kan zo het water in. Tziet er mooi uit. Lichte mistflarden over de weilanden heen, de koeien liggen nog in het gras, een paar buizerds op jacht en bij aankomst word ik begroet door de nodige zwanen. Daar dobber je dan. Een machtig mooi vrij gevoel. Alles op eigen kracht met die flippers, de fishfinder naast je, een 10 in de hand en werpen maar. Stilte om me heen, geen visser, geen boten, alleen maar de vele (water) vogels die allang wakker zijn. En pats achter me wordt de oppervlakte doorbroken door een jagende vis. T’is toch altijd schrikken. Kan haast niet anders dan roofblei. Daarvoor zijn we hier niet. En rustig ga ik verder de taluds afwerpend. Hier en daar een schooltje vis op de fishfinder, mooi gezicht en af en toe denk ik een mooie streep te herkennen.

Na een half uur krijg ik een tik, absoluut snoek. Maar daar blijft het bij. En we flipperen verder.

Langzaam ontwaakt het geheel en komen de eerste boten langs. Ondertussen heb ik de visserij verplaatst van ondiepe kanten en plantenbedden naar een diepere geul van 5-6 meter. Kijken of ze hier liggen. Het blijft een kwestie van zoeken, verschillende waterlagen afvissen, taluds, scholen vis en ….. en….in de verte zie ik een bootje aankomen in volle vaart. Herkenbaar aan de hengels rechtop staand, een koppeltje vissers. We groeten even op gepaste afstand, tik, hee krijg nou wat, terwijl ik m’n ene hand nog in de lucht heb van de zwaai, bedenk ik me geen moment en pak razendvlug de lijn om een ruk te geven. Het hoeft al niet meer. De 10 staat zo krom als een hoepel. Das een beste schreeuwen ze nog, genieten!!!

Een paar mooie jumps in vol ornaat, wat een vis is het toch, en dan heb ik haar in de kieuwgreep. tenminste dat dacht ik. Maar daar dacht ze niet zo over en ondanks dat ik de snoek in volle kracht probeer te houden, wat me ook lukt, heeft ze me wel te pakken. Het hoort erbij. Ik bloed als een rund. Ja hoor de eerste echte grootwatersnoek van het nieuwe seizoen en gelijk is het raak, haha. Maar mooi is ze. Vanwege de nog wel warme temperatuur besluit ik de vis zo snel mogelijk terug te zetten, dan maar geen vol ornaat kiekje, tis goed zo. En rond 10 uur verlaat ik het water weer, wat ondertussen meer op ene achtbaan lijkt dan een heerlijk dobberavontuurtje, de boten zijn los, het is gekkenwerk geworden, maar wat was het weer super om zo even op het grote water te zijn. Snel maar weer eens doen! Gr. Edwin Kerssies

Bass / Zeebaars

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Het is hard gegaan. Dat wil zeggen de aanmeldingen voor het Dyckers Seabass Weekend 2013. Dat er interesse is wisten we. Ook een groot gedeelte van de deelnemers van 2012 zijn erbij, top en dat zegt ook wel wat. Maar ook de nodige nieuwe aanmeldingen en zo is het zo goed als vol, op enkele aanmeldingen na, die pas komende week volledige zekerheid kunnen geven. Wil je er toch bij zijn, stuur dan in ieder geval een mail, want wellicht dat we nog wat kunnen doen. We zijn bezig met nog een extra huisje, het zla lastig worden, want het lijkt erop dat nu echt alles is volgeboekt, maar wie weet. En voor de zaterdag kun je je natuurlijk wel aanmelden, daar is nog plek. Rest me nog te zeggen, dank voor alle enthousiaste reacties en we houden jullie op de hoogte.

Enfin van de week nog even snel een ochtendsessie gepakt. Het mooie weer was er al uit en met dat wist ik dat het wat lastiger zou worden. En dat was het. Maar toch ging het op een gegeven moment weer lopen en stonden er weer een mooi aantal baarzen kortstondig op de foto om daarna weer terug gezet te worden. De diepte in.

En naast de zeebaars wist een makreel uit de diepte m’n 14cm lange streamer ook nog te pakken. Die zag er wel wat in. Ook een leuk vechtertje. Tis geen baars, maar doet zeker mee. En zo staat de zee altijd vol verassingen. Dat bleek tevens bij Brian die de week daarvoor nog een prachtige zeeforel pakte.

Tot snel. We – Brian en ik – houden jullie op de hoogte van de ervaringen. Enne super om te horen dat er al weer flink wordt gezeebaarst onder de deelnemers voor het Dyckers Seabass Competition 2013. Vangzeee!
Gr. Edwin Kerssies

Bass / Zeebaars, Dyckers Weekend

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Daar gaan we! Ok, ok de informatie is nog niet helemaal compleet, maar op de volgende pagina alvast de informatie over Dyckers Seabass Weekend & Competition 2013. Onderaan deze pagina staat de voorlopige deelnemerlijst al wel verwerkt voor dit jaar en het gaat snel. Wil je erbij zijn, bericht ons dan zo spoedig mogelijk (per email: info@dyckers.com), want vanwege beperkte slaapmogelijkheden moeten we het aantal weekendgasten / deelnemers competitie limiteren. We houden je op de hoogte van alle ontwikkelingen en zullen snel informatie geven over de mogelijkheid om deel te nemen aan de workshop en bbq als daggast. Gr. Edwin – Team Dyckers

Barb / Barbeel, Chub / Kopvoorn

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Barbus Barbus

Eindelijk weer met de vliegvishengel op pad. Eerste paar sessies had ik m’n camera in de caravan gelaten. Maar de vangsten waren er niet minder om. Had toen al een paar leuke kopvoorns gevangen en wat baarzen. Vandaag met mijn jongste zoon op pad en de camera me.

Nou kan je wel vertellen dat ik blij was dat ik hem deze keer wel meenam daar ik een leuke barbeel mocht vangen. Een taai gevecht, waarbij ik de barbeel constant tussen de rotsen uit moest houden zodoende hij niet lijnbreuk veroorzaakte. Uiteindelijk was het gevecht beslecht en kon ik hem landen. Gewoon werelds een Barbeel op de vliegenlat in Zuid-Frankrijk dit maakt een hoop verloren vistijd goed!! Kan je wel vertellen dat een Barbeel van dit formaat de #5 Loop cross heerlijk laat krullen.

Squalius cephalus
Vandaag met Dario op pad naar een stek waar ik vorige jaar ook al eens had gevist en met succes. Deze keer gingen we een stukje stroom afwaards waar we vorige jaar stroom opwaards zijn gelopen. Om exact te zijn nabij een klein dorpje genaamd Ners. We waren er vroeg even rondkijken of we vissen actief zagen assen en daarna de hengels in orde maken.

Dario mocht de eerste haken een mini kopvoorn gevangen op de Sedge. ik zelf had een kantje op gezocht waar het licht stroomde achter een stenen rand. Er lagen een aantal mooie kopvoorns, voorzichtigheid was de bedoeling daar ik hoger dan de vis stond dus een beetje door de knieen en goed aanwerpen. De eerste aanworp werd mijn sedge volgepakt maar toch miste ik hem met aanslaan, balen maar snel weer aanwerpen.

Tweede keer beng!! maar wederom sla ik mis, de derde keer besluit ik om iets later te slaan.
Netjes werp ik aan twee meter voor de bek van Kopvoorn en laat de sedge langzaam op stroom naar hem toe driften. Een kleine meter voor ze bek geef ik een paar kleine tikjes om hem extra actief te maken voor dit heerlijke hapje. Echter lijkt het erop of hij me door heeft en laat de Sedge voorbij drijven, maar dan komt vanuit de diepere water laag een andere kopvoorn in beeld en deze aarzelt niet en pakt meteen. Nu is het wel hangen en de dril kan beginnen, een leuk gevecht waarbij ik het een paar keer even benauwd krijgt als hij schuin naar onder langs de steneglooing duikt. Gelukkig gaat het goed en niet veel later ben ik de winnaar en kan op de foto met de vis. Yes dit was een goed begin van mijn ochtend en mijn verwachting was dar er wel meer van dit formaat zouden volgen. Echter niet want de volgende kopvoorns waren van klein formaat, Dario had er inmiddels 4 maar baalde dat hij niet een van formaat kon haken. Inmiddels is het rond 12:00 uur en we besluiten het voor gezien te houden en rijden weer richting de camping.

Net voor de camping besluiten we om toch nog even het water bij de camping een kans te geven
Nu wel moeilijk daar het vol ligt met wier. Maar toch lukt het me om binnen een halfuur nog een leuke kopvoorn te vangen, na deze vis vinden we het goed en keren terug naar de Camping. Het plan voor morgen is al gemaakt, vroeg weg want we gaan de bergen in bij Milau.

Gr.Marcel

Bass / Zeebaars, Mackerel / Makreel

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Een paar weken terug kwam Paul met het idee om in juli, of augustus een weekendje ovm – zeebaars te gaan doen met wat gasten. Na wat over en weer gemail, wie wel en niet kon, werd het uiteindelijk afgelopen weekend. En met prachtig weer in het verschiet hebben we er zin in. Wel erg warm voor het ovm, maar zoals altijd in deze periode heeft het zeebaarsvirus weer toegeslagen, dus mij kan het eerlijk gezegd niet zoveel bekoren. Brian ook niet, net als Perry en Vinnie, HJ wil nu ook wel eens zijn eerste baars vangen, kzie een verslaving bij Paul ontstaan enne Jasper, ach die gaat een beetje switchen. Met recht dus een zeebaarsweekendje, we zullen zien.

En gezellig was het. Wisselende vangsten, dat dan weer wel, sommigen pakten helaas niks, dat hoort er ook bij. In mijn optiek is het toch een van de moeilijkste, maar tegelijkertijd de mooiste manieren van vliegvissen in Nederland en wellicht zelfs Europa. De verslaving wordt alleen maar groter. Gekscherend zeiden we nog tegen elkaar, twordt tijd voor een 70tiger of wie weet een 80tiger. Enfin Jasper had een mooie van 60cm en wat kleinere, Paul begon pas laat te vangen zaterdagmiddag met een mooie vijftiger (vandaar die big smile, hehe) en pakte zondag mooi bij met nog wat zeebaarzen. Brian ving weer lekker door, meesten rond de 50, de een wat groter en de ander wat kleiner, maar pakt altijd zeebaars, knap, enne tja ik mag niet klagen. Sterker nog, sta nog steeds een beetje te shaken van die machtige beuken van een begin 60tiger en die van 1,5 uur daarna, bijna 70cm, de vrienden kwamen tijdens de dril allemaal aanlopen, deelden toch wel de vreugde, mooi dat dat zo kan, schoten wat prachtplaten en maten de vis, halve centimeters of niet, de beauty was 68.5cm, prachtvis en vooral de dikte van de baars sprak boekdelen, megavet en gewoon gigasterk op de cross 8. Die even later met een flinke staartslag weer de diepte in ging, een grote lach op mijn gezicht achterlatend, mooi man.

De zaterdag was sowieso voor mij er weer 1 om in te lijsten. Niet alleen de 10 baarzen waarvan vele 50plussers en dus 2 echte bakken, maar ook die mega onweersbui die we op onze kop kregen. We hadden geen tijd meer om er aan te ontsnappen en waren dus verplicht om te schuilen, flinke klappen boven, links en rechts van ons. Van windstil naar windkracht 7-8 en een plensbui waar je u tegen zegt. Het kan toch wel spoken aan zee. En daar lagen we dan voor 45 minuten tegen een dijk aan. Perry en Paul waren compleet doorzeeft ,de rest had goede regenkleding aan. Uiteindelijk heeft waarschijnlijk m’n spiegelreflex het toch ook begeven, blijkbaar hoort het erbij. De zee, die maakt alles kapot en tegelijkertijd is en blijft het zo uniek, zo mooi, met zeehonden om ons heen, op sommige stukken kraakhelder water, stromingen die telkens maar veranderen, net als de bodemstructuur vol met oesters en wat al niet meer. Natuurlijk weer vele streamers tegen de bodem gelegd, lijnen zijn gesneuveld, 2 hengels gebroken (cordell en redington), meters fluorocarbon er doorheen getrokken, enkele valpartijen, maar gelukkig konden we zondagmiddag weer allemaal heelhuids naar huis, met wederom een mooie trip in onze herinnering. Verbazingwekkend dat zo’n groep nooit uitgepraat raakt, over stekken, over type visserijen, trips, materiaal, vliegen, foto en videoshit, eten, drinken, zeg het maar. Een hoop gezelligheid met vrienden onder elkaar. Alvast een voorbode voor straks in september, waarbij we weer een Dyckers Seabass Weekend gaan organiseren. En bij interesse, houd de 13, 14 en 15 september maar vrij, want dat weekend zal het waarschijnlijk weer gaan plaatsvinden. De komende dagen zullen we definitief uitsluitsel geven van de data en alles wat er georganiseerd gaat worden. Hoogstwaarschijnlijk een soortgelijke opzet als vorig jaar, met de inmiddels zeer geliefde bbq, een Dyckers Seabass Competition met mooie prijzen en wellicht gaan we op de zaterdag voor de geinteresseerde de mogelijkheid geven om deel te nemen met een zeebaars workshop. Dat is nieuw dus. Enfin alle ins en outs volgen nu snel…

Tot laters, een nog steeds met een big smile lopende Edwin Kerssies

Bass / Zeebaars

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Eindelijk staat vandaag dan de eerste zeebaarssessie van het nieuwe seizoen op de planning. Brian heeft de afgelopen weken al goed huisgehouden met een paar mooie jongens van dik in de vijftig. En eindelijk heb ik hier tijd om de trip richting zee te gaan maken. Maandag al even contact gehad met Paul en die had er ook wel oren naar.

Rond 5.15 zie ik de bus van Paul verschijnen voor onze oprit. Even de boel in de auto gooien en gaan met die hap. We hebben geen tijd te verliezen, want het getij valt zo dat we bij aankomst nog even kort een stukje opkomend mee kunnen pakken, dan wordt het te hoog en duiken we de belly in. We arriveren keurig op tijd en wat is het weer heerlijk om aan de mooie Hollandse vlakte te staan. We zien wat prooivisjes, nog niet echt veel, maar voor de rest is het niks. Had er toch best wel goede hoop op dat we al een zeebaars konden strikken, maar niets is minder waar en na een half uur zijn we genoodzaakt het water uit te gaan voordat het water over ons heen slaat.

Niks aan het handje, belly in orde maken en op naar stek 2. Toch Paul? Eeeeuh ja, zeg heb je je flippers wel bij je? Eeeuh, &^%^%^&% loopt er 1 flink te mopperen naast me, haha. Juist omdat hij er zoveel zin in had. Ach we hebben de hele dag, maak je niet druk, we hebben niet voor niets de 5 en 6 uitrusting ook meegenomen, duiken we gewoon een paar uurtjes ovm op en dan kunnen we rond 12en weer de zee opzoeken. Zo gezegd zo gedaan.

Soms gaan die dingen zo.
Het onverwachte.

Want wat was het heerlijk stil toen we op het ovm arriveerden. 1 bellyboter tellen we, verder niet en dat is wel eens anders zeg. En het water….zo vlak als het maar zijn kan. Prachtig. Links en rechts draaiende vis, mooi hoor. En binnen 15 minuten is het dan ook raak. Ik vang een bowtje van tegen de 40cm, paar mooie jumps, leuk vissie. Een paar minuten later nog eentje van plusminus zelfde formaat. Nog wat missers, gaat lekker zo. De 15ft 3x stroft leader verlengt met een metertje 17/00 stroft fc2 werkt perfect. Slaat mooi over en vist heerlijk op m’n 6. Na even wat zoeken zie ik wederom draaiende vis en vang een mooie van dik in de 40. Even later hoor ik Paul in de verte die er ook 1 pakt van wat later blijkt een mooie 40tiger. Nog niet echt de vissen waarvoor we staan, maar we vermaken ons uitstekend. Ik pak er nog 1, zelfde formaat ongeveer en dan komt de wind er iets in. Daar zaten we op te wachten. Prachtig gezicht dat vlakke water, maar met een kleine kabbel gaat het dan eindelijk gebeuren. Op afstand zie ik de big boys en besluit de boel snel om te turnen naar een droge vlieg. Echter beiden hadden we niet echt gerekend op een ovm sessie en zoals altijd, dan sta je erin, maar de juiste dozen liggen thuis. Dus moet ik het doen met wat ik bij me heb. En dat is niet veel kan ik je zeggen.

In een weggedrukt hoekje van m’n kleine doosje vind ik nog 2 verfrommelde vliegje waar ik naar op zoek was. Snel eraan en wachten maar.

De kabbel zit er mooi in. Daar komt de eerste. Zo’n mooie dikke nip van het oppervlakte gevolgd door een rugvin en een tipje van de staart. Ik schat de vis dik in de 60, wellicht zelfs in de 70. Wat een geweldige visserij is dit toch. Werp de droge vlieg in de weg die ik denk dat de bow gaat nemen. De adrenaline pompt nu en na een minuutje een prachtige nip op de plek waar m’n droge vlieg ligt te dobberen. Een rustige tik, ik sla aan, een doffe dreun op de hengel, hoooolyyyy ^$%^%^& dis een beste, een hele beste….

Los.
Wel ^&*^&*, &^%&^&*.

Inspecteer de droge vlieg, haak gebroken bij de haakbocht. Wat wil je. Een oud droog vliegje uit een hoekie met al wat roestvorming. Shitshitshit. En de 2de die ik in m’n doos vind is er eentje op haakie 16. Kan wel, maar voor deze jongens heb ik toch liever net iets groter. Nou ja tis niet anders proberen maar.

En zo zijn er binnen een half uur nog 2 van zulke momenten, met giga regenbogen die m’n droge vlieg pakken. Wat een feest. Echter beiden lossen snel en geen van de 3 weet ik te landen. Tis niet anders. De wind zwakt weer af. En tis gebeurt. Helaas. Ze zijn weer zeg. Deze jongens weten dit zo perfect, die momenten en dan moet je erbij zijn. Dat was het dan. Niet veel later ontmoeten Paul en ik elkaar weer, babbelen wat en lopen richting auto. Zien notabene de burgemeester van ovm nog ff, m’n maatje, die er net in duikt voor een korte sessie, ff een korte ontmoeting, altijd gezellig, wensen hem succes, tot snel ovm. Tijd voor het zeebaars.

Met 5 regenbogen in pakweg 2 uur vissen mogen we niet klagen. Eigenlijk is de dag al geslaagd. Zou het dan eindelijk eens goed gaan?

Diegene die de blog al wat langer volgen weten het. Los van elkaar weten Paul en ik onze vissies wel te vangen. Maar met elkaar is het op een of andere wijze vaak slecht. Zo gaan die dingen, we kunnen erom lachen, komt vaak ter sprake, maar natuurlijk wachten we op het moment dat de ban doorbroken wordt…

Eerst even wat eten, alvorens de 8 laten erbij gepakt worden.
Oja voor de goede verstaander, de titel 5-15.

Tijd voor het klauteren op de stenen. Stripping baskets erbij. Zinklijnen, EP Baitfish Pale Olive 10′ streamers en gaan.

En dat het gaan is, wordt en blijft blijkt wel.
Manomanoman.

Een vreugdekreet van Paul. Yihaaaaa hanguh. Een mooie 40tiger is de eerste die gepakt wordt. Niet veel later gevolgd door weer 1 van Paul, een wat kleinere. Dan ben ik aan de beurt. Strip, strip, BAM en met BAM zeg ik niets teveel. Wat een knal op de 8. Numero uno van het seizoen is een feit en wat was die aanbeet er weer een uit duizenden. Niet eens een grote, maar met 40 ben ik zeker blij, echter de aanbeet was er 1 van een 70tiger, heeeeeeerlijk.

Het gaat los, zo los als het maar zijn kan. Nou ja bij ons dan. Want die strand, grote stokken jongens in de verte zie ik enkel en alleen maar op de stenen blijven zittend, zonder beroering. Hier is het weer raak, hanguh, en nog eens hanguh. En dan valt het stil. Tijd voor stek 2. Zou het hier ook zo gekkenwerk zijn?

Eerst niks, we lopen wat verder om bij een volgende stek aan te komen als Paul zegt, ff wat tussendoor stekkies bekijken? ja hoor waarom niet zeg ik. Klauteren weer over wat stenen. En daar gaan we weer.

Toch wel wat meer prooivis als zojuist, maar lang niet zoveel als bij de eerste stek waar we de nodige zeebaarzen wisten te vangen zegt Paul nog tegen me. Echter langzaam maar zeker verschijnen er meerdere wolken nu. Kiek dat dan. Een dikke kolk, Wat? Zeebaars met zeker. Zozo, maak ik niet al te vaak mee.

En weer een kolk en weer een kolk. We zien ze zelfs af en toe jagen. En dan gaat het los. Niks geen 40tigers. Maar dikke vette aanbeten op de 8 latten. Man man wat staan ze krom en wat een feest. Diep, ondiep, in de oppervlakte, op zicht, we pakken ze in de uren die volgen op allerlei manieren. 50tigers tot rond de 60cm. Allemaal sterk en dik, beuken en gaan. Wat een feest en wat super om al die prachtige – tot de perfectie en stuk voor stuk ongehavende zilveren jongens weer terug te zetten en met een klap te zien verdwijnen de diepte in. Paul gaat helemaal lekker en vangt uiteindelijk 9 zeebaarzen aan de vlieg met zowel een record in aantallen als in grootte voor hem, top! Mist zelfs nog een hele beste bak van dik in de 70. Toch mag dit de pret niet drukken. Ik doe het ietsje minder met 6 stuks maar klagen ho maar, super dit en wat een genot. En met 2 grote smiles op onze smoelen vertrekken we rond half 8 weer richting huiswaarts. Een sessie die we niet snel zullen vergeten. De paul-ed ban is doorbroken. 15 zeebaarzen aan de vlieg. Wat een feest!

Gr. Edwin

Zander / Snoekbaars

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Hallo Dyckers,

Tussen alle karpers, snoeken en nu ook de zeebaarzen door, een leuk snoekbaarsje voor op het blog tussendoor.

Afgelopen weekend in wat stadswater in Elden wezen vissen. Ik had daar wel eens flink wat ruisvoorn zien zwemmen. Genoten van het ruisvoorn vangen op de droge vlieg, maar ik ben toch wel iemand van de roofvis. Verslaafd aan harde aanbeten net onder het oppervlak of vanuit de diepte. Daarom gisteravond maar weer eens met de bellyboot de Sloterplas op geweest. De snoek liet het zoals zo vaak op deze plas afweten. Ze zitten er gewoon niet zo dik denk ik. Om 21 uur de boel even omgebouwd om met een zinklijn op snoekbaars te vissen. Op de dieptemeter was tot nog toe maar weinig vis bij de bodem te zien, maar goed. Wie niet waagt, wie niet wint. Al vrij snel kreeg ik een truttige aanbeet op zo’n 4 meter water die ik niet kon verzilveren. Jammer maar dit gaf de burger wel moed. Zo snel al actie. Dit kon wel eens een productieve avond worden. Helaas bleef het daarna behoorlijk stil. Verderop zag ik aasbellen van karpers en op vele plaatsen kwamen de brasems door het oppervlak heen. Blijft toch opmerkelijk gedrag van deze vissen. Net voor tienen kreeg ik een snoeiharde aanbeet en een mooie vis knokte in de diepte. Nou ja diepte is misschien overdreven want hier stond niet meer als 4 meter water.

Het buizen systeem wat ik aan mijn bellyboot heb gemaakt om de camera plus statief op te plaatsen is nog niet helemaal optimaal, maar goed genoeg om een foto te maken. Geen hele grote snoekbaars maar zeker een mooie vis voor op de vliegenlat. De rest van de avond bleef het heel stil. Behalve wat fuuten en trommelende en zingende (jammerende arabieren) omstanders op de oever. Om kwart voor 2 was het wel genoeg geweest. Al met al een mooie avond met een mooie vis. Thuis heb ik maar even een feestsigaar opgestoken en met een rummetje was het lekker na genieten. Tot Later, Robbert Zalm

Carp / Karper, Tuna / tonijn

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Nou ja niet helemaal, want we zijn gewoon op gezinsvakantie geweest. Daar waar ik vreuger op ieder geschikt moment aan de waterkant stond, gezinsvakantie of niet, tijden veranderen. Met twee kids, 1 van een jaar en 1 van 3 is het een drukte van belang. Heerlijk. Op en top genieten aan het strand van de Middellandse Zee, of in de middag bij temperaturen van 30 graden met een heerlijk wijntje bij het zwembad. Zo gaan die dingen. Zoals m’n dochter van 3 het zo mooi omschreef de dag na terugkomst in Zwolle: Gaan we vandaag weer spelen, zwemmen, eten, spelen en dan moe met een verhaaltje uiteraard veel te laat in bed slapen? Zo waren de dagen. Weinig, zeer weinig vissen. Maar is er dan helemaal niet gevist? Jazeker wel. De eerste paar dagen de kust van de Middelandse zee in de avond geprobeerd. Prachtige vergezichten met de Pyreneen die in de zee uitmonden en de lichtjes in de verte op de bergen. Maar verder dan 1 aanbeet van vermoedleijk een zeebaars kwam ik niet. Tis hier toch anders dan in NL. 3 meter diep is niks met deze helderheid en het lijkt wel dat je alles in 10voud moet berekenen. pas bij 30 meter diep wordt het echt interessant om te bevissen, de vis haalt de vlieg wel. Rare gewaarwording!

De eerste week speelde de wind ons parten. Want er stond jaja een echte visdag in de planning met de boot van Samuel. Een lokale fransman, met een prachtboot, uitstekend geschikt voor het vliegvissen, en met 150pk erachter ook voor de verre tochten achter de tuna aan. Die visdag werd verplaatst naar onze 2de week vakantie. Tis niet anders, wachten dus. Niet erg zo met je meissie en de kids om je heen, heerlijk zelfs daar vertoeven met supertemperaturen. Echter langzaam kruipt het bloed toch…

En dus besluit ik op een warme middag maar eens in het 20km verderop grote meer wat bekend staat bij de karpervissers onder de naam la raho, de carpbollen te water te laten. Ik heb max 2,5 uur de tijd en met een half uur rijden houd ik dus 1,5 uur over, we zullen zien, zal wel niks zijn, praat ik mezelf moed in, kan het alleen maar meevallen….hehe, zo gaan die dingen.

Machtig meer, met een machtig utizicht, op de Pyreneen, sneeuw bovenop. Ff tijd voor mezelf, ook weer fijn. En rustig loop ik met de 8 naar de waterkant toe. Met deze temperaturen werd de afgelopen dagen al snel duidelijk dat de “normale” vliegenlijnen soms meer op spaghetti leken dan een echte lijn, dus de avond te voren had ik uit voorzorg al een airflo bonefish ridge wf8 erop gezet. En dat werkt uitstekend daar. De Cross 8 is gerigd en de eerste meters langs de oevers worden gecheckt. Apart water, aparte kleur en aan de andere kant van het meer zie ik in de verte hoge golven tegen de metershoge stenen muur knallen. Wat voornachtige visjes zwemmen in groepjes langs de oevers en dan…is dat een donkere schim? Even nader bekijken. Ja hoor, tis er 1. mooie karper. Gevolgd door nog 1. Tijd voor aktie.

De Carpbol Early girl wordt tussen de eerste en 2de schim gegooid. Even af laten zinken. En uit het niets draaien beide vissen naar de bol toe. kan m’n ogen niet geloven. Zal dit de eerste keer zijn dat er op deze manier hier wordt gevist zijn m’n gedachten. Gretige jongens zeg, dit moet raak worden. En ja hoor de beetverklikker spurt weg. Hoppaaaa hanguuh! De speedrunner rolt en rolt, de vis neemt meters lijn, is 30/00 fc wel dik genoeg, damn ik twijfel even of ik de karper kan houden, maar dan krijg ik toch grip op de vis, zo’n 40 a 50 meter uit de kant. Her en der zijn wat ondergelopen struiken, meer takken die geen welkome obstakels vormen. Een linke dril volgt, maar uiteindelijk land ik de prachtvis in m’n grote net. Zo die ging lekker. Ff snel wat fotootjes en weer terug. Alles staat klaar en het schieten kan beginnen. …. euh niet dus. De spiegelreflex weigert. ^%$%^$^& Met 22 pond en een unieke gouden kleur wil ik graag deze jongen op de foto hebben, maar het lukt voor geen meter. Ik probeer de camera nog aan de praat te krijgen, maar ze weigert. Kalote zeg, tis niet anders. En met een ferme staartslag, wat zijn ze toch wild hier, vertrekt m’n eerste 20pond plus karper (kleintjes zijn in het verleden genoeg gevangen op voorgaande vakanties maar dit is andere koek) de diepte in, toch wel een smile bij me achterlatend.

Ik probeer het kreng weer aan de praat te krijgen en met wat gedraai en drogen in de warme zon doet de camera het zowaar weer. De tijd begint wel te dringen want de jongste is straks wakker en dan wil ik op de camping zijn om daar weer verder te genieten van onze gezinsvakantie.

Dus hop snelheid geboden en knallen. De volgende schimmen tonen zich en ja hoor niet veel later is het weer raak. Machtig sterke vis die direct in de onderwaterstruiken zwemt, pats, alles eraf, shit.

Wil toch wel graag een mooie op de foto hebben, dus nog ff snel de boel om bouwen voor wat laatste worpen. En niet veel later is het weer raak. En wederom een gigasterke karper die zonder twijfel 60 meter lijn neemt. De dril duurt zeker meer dan 10 minuten, maar uiteindelijk ligt ze dan toch in het net. 28 pond golden bone, met een kop waar je u tegen zegt. beest gaat wild tekeer dus een aantal spetters op de lens kan ik niet voorkomen, maar wat is dit genieten zeg en even later rijd ik met een grote lach terug naar de camping. Aldaar begroet door de campinggasten en de vakantie vervolgd zijn weg.

De laatste week van de vakantie is aangebroken en eindelijk gaat de harde wind liggen. Tijd om samuel te contacten. De laatste dagen niet meer gevist, maar wel langzamerhand de tuna en bluefish equipment in order gemaakt. Aftma 15-16 en aftma 10 lat dus. Tijd voor een nieuwe wending en ja hoor maandag gaan we op pad. 4.30 uur staat de wekker en om 4.50 sluip ik stilletjes van de camping af die aan de haven gesitueerd is, waar samuel ook zijn boot heeft liggen, beter kan niet.

Iets voor 5en arriveer ik bij de boot. Samuel komt niet veel later aan rijden, perfect op de afgesproken tijd, we maken nu in het echie kennis met elkaar en al snel blijkt dat het klikt. We gooien de equipment erin, de vliegenlatten van mij en zijn spinning rods, het lichte werk voor zeebaars en de zware jongens voor de tuna. Nog even bijkletsen en de planning bepalen en dan varen we rond 6 uur uit met een zonsopkomst waar je u tegen zegt. Het is stil, de wind is totaal gaan liggen en de Middellandse zee is zo glad als een spiegel. Een waar paradijs zo, waar het vorige week nog metershoge golven waren is de rust weder gekeerd.

Al snel ben ik alles vergeten en stil van alles om me heen. We blazen de zee op. In eerste instantie op zoek naar zeebaars en bonito’s en later in de ochtend gaan we verder de zee op, tuna hunting. Van tevoren had ik al aangegeven dat zeebaars ditmaal niet op nummer 1 staat, bonito’s super, maar tuna dat lijkt me echt geweldig. Vele jaren terug heb ik aan de andere kant van Frankrijk ooit al eens kleintjes gevangen vanaf de kant bij St Trophez in de buurt, maar hier is het toch andere koek. Het zijn niet de hele grote bluefins die hier zwemmen, maar met een gemiddelde van 20-50kg en uitschieters van over de 100kg vind ik dit meer dan genoeg, hehe… niet wetende wat me te wachten staat en waar het uiteindelijk op uit draait vervolgen we onze weg.

We varen langs prachtige kusten met in eerste instantie nog grote stranden maar niet veel later de pyreneen die in zee uitmonden. Eerst maar eens kijken of we hier wat zeebaars, bonito’s of kleine barracuda’s zitten. Nu had Samuel me al wel aangegeven dat het voor de tuna, bluefish, leerfish en aanverwante eigenlijk geen goede tijd is. Je moet dan toch in September, Oktober of in April, Mei zijn. De kans is uitermate klein. Maar er is kans, altijd, en die pakken we als we er toch zijn.

Al genietend werp ik de 10 lat over 20 meter diepte de streamer de verte in. Even af laten zinken met de Airflo Big Game 400 zinktip lijn en strippen maar. Samuel vist afwisseld met een jigrod en casting rod naast me. Gaat perfect zo, maar geen vis laat zich zien. We trollen nog een stukje en stoppen waar we scholen vis zien op de fishfinder. Samuel vangt op 50 meter diepte een paar kleine mackerels en jacks. 1 keer krijgt hij een mooie aanbeet, maar helaas lostte deze tijdig.

Tijd voor een lunch in een prachtomgeving. Een voormalig piratenbaai vertelt hij me en zo babbelen we verder over voornamelijk vissen, zowel in deze omgeving, de tropen als in NL. Net als ik is ook hij al van kinds af aan bezeten met het virus en tja dan raak je eigenlijk niet uitgepraat. Stokbroodje erbij, koud biertje, gewoon top verzorgd. En dan…uit het niets.. in een ooghoek … zie ik vis opgejaagd worden. Bonito’s met zeker! Ietwat rozig, pakken we snel de boel bij elkaar en gaan we op jacht.

Maar waar we ook varen geen bonito’s meer te bekennen, zo snel ze er waren zo snel zijn ze ook weer verdwenen. En de ochtend komt op zijn einde. Het wordt tijd voor tuna zeggen we tegen elkaar. En met volgas gaan we de miles opzoeken op de verre oceaan.

Het is tijd voor bird hunting. De hummingbird is nu alleen van toepassing voor de dieptes en we varen al snel over 70-80 meter diep water. Nog geen birds te zien en de minuten verstrijken. Als we pakweg een uur varen zie ik wat in de verte. Samuel knikt en heeft ook het nodige gezien. Volspeed gaan we erop af.

Splash hoor ik samuel schreeuwen, one oclock. Ik zie niets en tuur super geconcentreerd de horizon af.
Niet veel later another one, yihaaaaaa. Ik heb nog steeds niets gezien behalve dat er wat meeuwen bijgekomen zijn. En dan.

Uit het niets, op pakweg 100 meter voor me.
Iets wat ik nooit meer zal vergeten.
Mijn eerste echte grote – zoals Sam het zo mooi zegt – splash. Tuuuunaaaaaaaaa
Wat een geweld, wat machtig en wat een beest. Around 60-70kg schreeuwt Sam, nice one!
We waren uit en wachten. Vol adrenaline heb ik de 15-16 gerigd. Toch gebeurd wat ik niet verwacht had. Er is tuna, manomanoman. Eigenlijk kan mijn dag al niet meer stuk. Tuna vangen is wellicht wel de holy grail, op de vlieg in het kwadraat. Oke we hebben dan nog de marlijn, maar bluefin tuna, met een zwemsnelheid van 30km per uur en een topsnelheid tijdens de dril van 70-80km per uur. ooo F *ck, waar ben ik aan begonnen?

En dan zien we daar waar we naar op zoek zijn. Beiden wijzen we tegelijkertijd naar dezelfde plek aan de horizon. Een slachtpartij. Dara wil je tussen zitten, daar moet je zijn en direct start sam de moter op volspeed om erachter aan te gaan. Ik zie het op grote afstand gedurende 10 sec. En dan is het over….over en uit. De moter wordt gestopt als we ongeveer op de plek arriveren. Er hangen nu uit het niets in eens 30 tot 40 meeuwen om ons heen. Door de costa kijk ik naar benee en zie een school anchovy of sardine die ik nog nooit heb gezien, alles ligt vol met prooivis. This is the moment. Het wordt stil. Beiden pompen we van adrenaline en staan we klaar in de startblokken. Het moet nu gebeuren!

Na 5 minuten in volle adrenaline klaar te staan kijken we elkaar aan en de twijfel slaat toe. Zijn ze weg vraag ik sam. Geen idee zegt ie. Maar de vogels gaan nu langzamerhand ook hun weg vervolgen. En dan begrijp ik wat het is met deze visserij. Je hebt maar 1 kans en dan zijn ze weg, als je een kans hebt.

Zoals er zo mooi wordt gezegd bij tuna. Eerst ga je ze zien. Dan krijg je je kans en vaak wordt deze verprutst en uiteindelijk na de nodige trips heb je ze verdient en mag het gebeuren. Het hoort er allemaal bij. Ik heb ze nu gezien, maar van mij mag het ook allemaal tegelijk hoor.

Dan zie ik ook wat men begrijpt. Binnen no time zien we verschillende grote tonijnen springen. Maar met die snelheden kun je never de nooit niet varen. Dat gaat zo snel, zo ongelooflijk snel, dat je alleen maar perplext staat. Tuurlijk proberen we het. Volgen springende tuna, volgen birds, maar dat ene slagveld, was er niet meer. En op 1 zwemmende tuna te vissen en een nog veel moeilijkere discipline. Laten we het nu eerst maar eens zo proberen. We varen nog wat en varen nog wat, vinden nog wat birds op de verre zee, maar het ebt langzaam weg en de dag is om 14 uur welletjes, tis mooi geweest. Ik heb het nu ervaren en man, man, man, wat een feest.

Op de vrijdagavond staat er nog een korte bootsessie op de planning en met een wind die is gaan liggen, is het wederom een prachtavond. Nu totaal op tonijn en viavia hoorden we dat er wat kleinere 15-30kg tuna waren gesignaleerd 20km verderop langs de kust, het hoeft niet altijd ver weg te zijn. Al trollend varen we er naartoe en tot 2 keer toe zien we in de verte een spanisch mackerel springen, maar er gebeurt niets. Totdat we…

In een hoek komen waar de zee sterke stromingen veroorzaakt. Het feest begint lijkt het wel. We zien 2 tuna’s springen, wat kleinere inderdaad en het gevoel is dat dit wel eens het avondje zou kunnen zijn. Uit het niets zien we nu veel meer vissen springen. Grotere en kleinere, maar kunnen moielijk traceren wat voor vis het is. En wat er dan gebeurd – de oceaan blijft je altijd verbazen – overal maanvissen van 70cm tot en met richting de 200cm, de hele zee lijkt vergeven van die rare rare beesten. Vissen is nauwelijks mogelijk – alhoewel sam al jiggend er 2 heeft gevangen ooit – maar bijzonder is het wel. De eerste geeft nog een oe en een aaa, de 2de verbaast je ook nog bij de derde beginnen we te lachen en bij de 200ste jump vinden we het welletjes. Nog even de grote oceaan opgezocht, maar het mocht niet baten. En vol gas terug naar de haven, warabij we nog een biertje doen even nakletsen en afspraken maken voor terugkomst in de goede periodes. Dan zijn er vele tuna jachtpartijen per dag en ik kan je zeggen….dit is zo verslavend, dat we dat zeker gaan meemaken. Sterker nog, nu 3 dagen thuis zit ik een beetje in een dip die me maar al te bekend voorkomt, maar welke ik absoluut niet had verwacht. Zeker niet na een gezinsvakantie welke absoluut top was. Een na tropendip, misschien wel erger. Zo’n dip, die we alleen kennen als je zeg eens 10 dagen achter de bones, tarpon of wat dan ook aangaat. Je terug in Nederland komt en het even allemaal moet laten bezinken en er achter komt hoe verslavend dat is. Natuurlijk is de visserij hier mooi, of het nu op ruizers, (ovm)bows, zeebaars, karper, snoek of wat dan ook is, maar eerlijk gezegd dit is andere koek. De macht van de zee, de macht van de tuna, het onverwachte, het magische.

Er is weer een nieuwe verslaving geboren enne er zijn nu plannen om in de goede periodes trips te gaan organiseren vanuit Dyckers met alle info, eventueel materiaal en aanverwante. Dus mocht er interesse zijn, dan kun je altijd info vragen, binnenkort meer…

Voor nu adieu, en tot snel aan de nederlandse waterkant!
Gr. Edwin

Dyckers News

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Aanstaande donderdagnacht vertrekken we voor 2 weken met het gezin naar Zuid Frankrijk. En ondanks dat er op de camping een wificonnectie zit, zullen we niet in staat zijn om zoals gewoonlijk snel op email en aanverwante te reageren. Voor de duidelijkheid: van 20 juni t/m 6 juli is het NIET mogelijk om vliegen te leveren. Eventuele bestellingen van vliegen worden die week daarop geleverd. Wel zal Brian Elward in de tussentijd de zaak waarnemen en de bestellingen om de 5 dagen verwerken en opsturen. (dit zijn dus de bestellingen exclusief de vliegen, die worden dan eventueel later verzonden)
Daar waar mogelijk zal ik wel alle vragen per email beantwoorden! (maar daar kunnen dus wat dagen tussenzitten)

Enfin het wordt dus een gezinsvakantie en er zal niet al teveel gevist worden. Er zijn wel wat afspraken her en der gemaakt en voor 1 dag staat een boottrip middellandse zee op de planning. Hierover later de nodige info. Topgast die de boot heeft en zo op het eerste gezicht met goede ervaring. Maar dat gaan we dus zien en ervaren. En bij goede ervaringen zeker voor de geinteresseerden meer info verschaffen. Want het komende seizoen – wij zijn vroeg dit jaar – trekken er weer genoeg mensen richting het middellandse zee gebied tegen de spaanse grens. Daar waar wij dit jaar dus zitten: Canet en Roussillion.
Er is dus toch wel een beetje Tuna in mijn gedachten geslopen en er staat een uitgeruste set klaar. Naast tuna bestaat er een mogelijkheid tot albacores, bluefish en kleinere mahimahi, barra’s en de leerfish. Its all good… Naast de boottrip gaan we zien wat er verder nog valt te beleven en uiteraard bericht ik jullie daarover. Rest me nog te zeggen voor diegenen die ook snel op vakantie gaan, veel plezier en voor de (voorlopige) thuisblijvers, geniet van het lekkere weer en goede vangsten! Tot snel. Gr. Edwin Kerssies

Ps. her en der zijn er ook al de nodige aanvragen voor het zeebaarsweekend 2013. Helemaal exact weten we het nog niet, maar deze zal hoogstwaarschijnlijk het eerste of 2de weekend van september plaatsvinden.

Carp / Karper, Pike / Snoek, Trout / Forel

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

foto’s meer dan duizend woorden. Ok ok we houden van verhalen, achtergrond info en aanverwante. Maar vanwege het prachtige weer van de laatste week ontbreekt het gewoon aan tijd. De tijd die we nu hebben, juist, vissen. Want het gaat lekker. Dus dit keer moeten jullie het doen met de nodige platen, de verhalen volgen wel weer. Gr. Edwin

De laatste dagen is het weer wat minder, omschakelen en achter de pikes aan, supersterk zijn ze nu!

Paul en de gopro, ff kort op pad, altijd gezellig.

Nog even genieten van de prachtige ondergelopen uiterwaarden, unieke gebeurtenis!

Tijdens het vliegvissen op karper kwamen we deze jongens regelmatig tegen: kuithunters!

Brian op bezoek in Zwolle en ja hoor Bam op de Cross #8, dwars door de backing op de flats, prachtvisserij, een afgepaaide 20ponder, maar mieters sterk.

Uitstapje zee: ook krabben lusten de voor zeebaars bedoelde streamers…

En hangen…carp on the fly.

Afgepaaid 15 ponder die me alle hoeken liet zien op een mooie lenteavond.

Afgelopen week is Sander op pad geweest met Cornelis naar het Ovm. Dit ivm een veiling t.b.v. Alpe D’huzes, pracht innitatief. En het was gekkenwerk. Een van de vele bows voor Arubaman.

Carphunting. Nederland, wat een mooi land hebben we toch…

Uncategorized

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

Na al die verhalen en foto’s van Edwin en Brian te talloze keren te hebben moeten aanhoren en aanschouwen, vond ik dat het nu mijn beurt was om eens een mooie vis aan de vliegenlat te vangen.
Het doel werd Karper!

Gisteren middag al even wezen spotten en een aantal mooie vissen zien liggen, vanochtend weer gaan kijken voor het werk en daar zwommen ze, Dikke, wat zeg ik heeeele dikke vissen!!! Jammer genoeg waren ze volop aan het paaien en achtte ik mijzelf vanmiddag geen enkele kans! Anyway, onder het motto niet geschoten is altijd mis en thuis op de bank vang je ze niet met de vlieghengel naar het water getogen om eens een poging te wagen. Aangekomen zag ik ze zwemmen, gek genoeg vertoonde ze niet tot nauwelijks nog paaigedrag en groeide mijn vertrouwen om er een te haken.

Na een aantal pogingen te hebben ondernomen en een aantal karper goed te hebben aangeworpen raakte ik met mijn achterworp in een boom en brak bij het naar voren werpen mij shakespeare hengel in tweeen. Boos en gefrustreerd naar huis gegaan om mijn # 6/7 te gaan halen en aangekomen vond ik in een verdwaalde koker nog een incomplete #10. Handig als ik ben heb ik van 2 incomplete hengels weer 1 werkende goeie hengel gemaakt en ben ik weer vlug naar het watertje terug gekeerd.

Daar aangekomen zwommen de karpers nog steeds lekker ontspannen heen en weer en ik dacht, wie niet waagt wie niet wint, daar gaan we nog eens. Stuk voor stuk mooie vissen met een geschat gewicht van tussen de 15 en 35 pond schoven voorbij zonder ook maar enige interesse voor mijn carp bol te tonen. In de tussentijd kwam er een andere visser uit het dorp aan en die vroeg zich werkelijk af waar ik mee bezig was en of ik met zo’n carpbol wel een kans maakte, nou dat wilde ik hem wel eens even laten zien. Een paar karpers aangeworpen met nul resultaat en zijn twijfel werd snel versterkt. Tot op het moment dat er een werkelijk kolossale karper onder de brug vandaan kwam en ik simpelweg mijn carp bol voor zijn bek liet zakken. In een fractie van een seconde zag ik hoe deze werkelijk grof gebouwde dikke dame mijn carp bol opzoog en ik geen moment twijfelde en direct de haak zetten. Hangen!!! En hoe! Daar sta je dan met je zelf gebouwde #10 tussen de waterplanten je eerste karper te drillen, geen schijn van kans bleek al snel want na ongeveer 5 minuten strijd dacht mijn fluor carbon bekijk het maar en gaf de strijd op door te breken.

Dag eerste karper op de vlieg, dag mooie foto momenten, dag eeuwige roem! Nog trillend van al die ( onverwachte ) actie knoopte ik een nieuw ‘pluisje’ aan de lijn, maar nu zonder de voorslag en nadat ik de tippet even drastisch ingekort had. Een klein stukje opgeschoven en de eerste de beste voorbij schuivende karper aangeworpen, geloof het of niet; Deze mooie vis zoog de carp bol direct naar binnen en het getouwtrek kon opnieuw beginnen. Dwars door de waterplanten, de lelievelden, er was geen houden aan en na een korte strijd gebeurde dan ook het onvermijdelijke, de karper zwom zich kort onder de hengeltop vast! Zo vast als een huis, geen beweging in te krijgen. Dan maar op de Spartaanse manier bedacht ik me, hengel weggelegd en zachtjes met de hand de druk opgevoerd tot het moment dat ik de lijn hoorde zingen en de karper gelukkig los kwam.
Snel schoof mijn nieuwe dorpse vis collega het net eronder, zo die was binnen!

Ik kon het niet laten en een kreet van opwinding, opluchting en wat nog meer uit te schreeuwen. Snel de haak eruit foto’s maken en terug zetten, wat een geweldige ervaring zeg dat vliegvissen! Mijn dorpsgenoot Rick denkt er nu zelfs ook over om een vlieghengel aan te gaan schaffen want dit had hij hier nog nooit meegemaakt. Nogmaals dank Rick voor het scheppen van de vis en het maken van de foto’s.

Morgenochtend ga ik het nog een keer proberen!

Tight lines, Lesley Luijer

Carp / Karper

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

niet een half jaar vasthouden. Wat heerlijk. Okok, er valt altijd nog wat te verbeteren, want die harde avondwind mag wel eens wegvallen. Echter over het algemeen top zo. En ja dus ook voor het vliegvissen. Eigenlijk wordt momenteel overal wel goed gevangen. Tenminste zoek en gij zult vinden. Of het nu ruizers, baars, winde, snoek, forel, of mijn favo in dit jaargetijde karper betreft. En als het even kan ga ik erop uit. Al is het soms maar voor een uurtje. Pakken wat je pakken kan, perfect.

Zo ook onderstaande prachtige schub. Alles volgens het boekje, zien, aanwerpen, even later de verklikker zien wegschieten, hangen, mooie spurt tot in de backing, wat fotootjes en daar mag ze weer. 100% pure power en op en top genieten met de vliegenlat. Veel beter wordt het niet…

Super zo en als je even tijd hebt, pak de lat en ga er op uit. Naast de normale wateren zijn de uiterwaarden van verschillende rivieren nu op hun hoogste punt en je ziet de vissen erover heen schuiven. Niet altijd even makkelijk, maar je staat in een adembenemende omgeving, met wellicht net als ik vanmiddag, 2 ooievaars achter me, op gepaste afstand een paar zwanen met jongen, een heerlijk zonnetje op de kop, cruisende vissen, zwarte sterntjes, de roep van een buizerd en het blaten van de schapen die nog op het schuine stuk kunnen grazen van de winterdijk. Want sinds vandaag staat aan de IJssel op vele plekken het water tot deze dijk. Machtig gezicht. Goed weekend nog! Gr. Edwin

Bass / Zeebaars

Posted on by Dyckers Pure Flyfishing

De karpers zijn los, het OVM geeft zijn zilver bloot en de eerste dagen van het roofvisseizoen liet direct pike power zien. De tijd van afwachten en hopen op goed weer is voorbij. De Zomervisserijen zijn van start gegaan en met het ontluiken van deze visserijen gaan de gedachten uiteraard uit naar de zee.
Spaarzaam komen via het internet de berichten binnen van de eerste baarsjes die gevangen worden aan de Zeeuwse kusten. Meestal op zagers en een enkele op kunstaas. Vanuit de Maasvlakte nog weinig nieuws, een enkeling met de ervaring en stekkenkennis komt in de vis.

De temperatuur van de waterweg begint nu goed te stijgen en zodra die over een bepaald punt is gekomen (12 C) is het wellicht nog meer een prikkel voor de zeebaars visser dan voor de zeebaars zelf.
Afgelopen zondag was het zover, het bericht waar ik op zat te wachten viel op mijn netvlies De eerste op de vlieg gevangen zeebaars was een feit. Zeebaars crack Eric van den B. trapte het seizoen af. En wat voor aftrap! Een baars van zo goed als 60 was voor zijn vlieg gevallen. Weg met die eerste kievietsei, zeebaars daar draait het om!

Ongeacht de vangst was ik al van plan om maandag naar zee te gaan om mijn geluk te beproeven. Daar aangekomen waren de meeste stekken zoals ik al vreesde lastig bevisbaar vanwege het troebele water. De baarzen zullen heus wel jagen in troebel water maar of ze je vlieg zien is wat anders. Op het moment van schrijven zal het niet veel anders zijn en wellicht nog erger, de rivieren staan op hun hoogst en de afvoer is koffie verkeerd extra large.

Zal je net zien, is het bruin water heb je maar 2 zwarte/paarse vliegen mee en direct na het inwerpen haak je een mosselbank, 1 dus over. Na een tijdje vissen de tweede ook verloren en maar over gestapt op good old faithfull Pale Olive.

Het water was opkomend en de stroomnaden gleden langs me heen variërend in snelheid. Dit vroeg om wisselende afzinktijden per worp, risicovol vissen.

Op een gegeven moment in het opkomende tij kwam er een gladde massa water langs me heen getrokken. Je moet het zien om te begrijpen. Weinig rimpelingen op het oppervlak en de pure kracht van het zeewater wat aan je voorbij schuift. In dit soort waterverplaatsingen vind ik altijd mijn heil en vertrouwen en ook hier voelde het aan alsof er vis meezwom in die stroom. Enkele seconden later na het inzetten van de strip een vastloper op half water. Ongeloof, pure ongeloof, ook al dwong ik een paar seconden daarvoor mentaal een vis af. Zelfs na de eerste kopslagen kon ik het niet geloven.
Het gespetter in het wateroppervlak was het moment dat er even een oerkreet over het water vloog en een vuist naar hemel ging.

3 Juni 2013 dat is voor mij de start van het zeebaars seizoen 2013, man wat voelt dat lekker. Nu is het een kwestie van de vliegendozen vullen en de getijden in de gaten houden.

Gr. Brian Elward