Zit de zeebaars er nog?

Regelmatig krijg ik nog de vraag of er in deze periode zeebaars te vangen valt. Het is laat in het seizoen, vele baarzen zijn aan het wegtrekken, echter ik kan je vertellen, ze zitten er nog! En dat bleek afgelopen vrijdag maar al te goed. Een gidsdag stond in de planning. Ietwat nerveus vertrek ik richting de maasvlakte.

Het getij was met hoogwater midden op de dag, wat het vliegvissen hier lastig maakt. Na een druilerige ochtendsessie met enkel een aanbeetje besluiten we een broodje te gaan eten. Na alle zeebaarsvliegvispraat en wat al niet meer tijd om even over zijn hobby, waarvan hij z’n beroep heeft gemaakt, te praten. Eigenlijk geldt voor mij het zelfde. En diegenen die me kennen weten dat ik naast het vliegvissen graag mag voetballen en in m’n jonge jaren, proest, het ook nog fanatiek heb gedaan bij m’n cluppie destijds: WHC. Dit gecombineerd met dezelfde leeftijdscategorie blijkt dat we meer gemeen hebben, mooie gesprekken volgen.

En Patrick is net als ik behoorlijk fanatiek, want rond een uurtje of 3 gaan we wederom de zee opzoeken. De jacht naar zijn eerste zeebaars op de vliegenlat. Tussentijds had hij al aangegeven, dat we niet eerder naar huis zouden gaan voordat er een zeebaars in zijn handen ligt, ojeeee. Zeebaarzen is nu eenmaal niet de meest makkelijke manier van vliegvissen, sterker nog in mijn optiek – wil je echt consequent succesvol zijn – een vaan de moeilijkste. Je moet met zoveel factoren rekening houden, tegen een stootje kunnen, verliest vele streamers, klautert in de rondte en er zijn er velen die heel wat uurtjes aan zee staan voordat de eerste gevangen wordt. Maar dan is daar die BAM, de prachtbeuk van de even zo prachtige vis, puur wild, en een rover pur sang.

Niks niet ojee, want de eerste aanbeten volgen snel, een paar zeebaarzen voor mij en dan is Patrick aan de beurt. Links van me hoor ik een schreeuw “ja hoor ik heb er een!”, hoppaaaaa.

Het begon al aardig donker te worden en omdat we effectief maar een paar uurtjes hebben kunnen vissen had ik mijn twijfels. Voor niks dus, prachtig zo. En we vissen tot in het donker verder, maar het weer wordt te heftig en het water staat eigenlijk nog net iets te hoog om echt lekker met de vliegenlat bezig te zijn. Maakt niet uit, missie geslaagd. En dit was er weer een hoor, zo’n dag die je niet snel vergeet. Dat er nog velen mogen volgen. Vangzee!
Edwin Kerssies