5-15 op 16 juli, wat een dag, het gaat los!

Eindelijk staat vandaag dan de eerste zeebaarssessie van het nieuwe seizoen op de planning. Brian heeft de afgelopen weken al goed huisgehouden met een paar mooie jongens van dik in de vijftig. En eindelijk heb ik hier tijd om de trip richting zee te gaan maken. Maandag al even contact gehad met Paul en die had er ook wel oren naar.

Rond 5.15 zie ik de bus van Paul verschijnen voor onze oprit. Even de boel in de auto gooien en gaan met die hap. We hebben geen tijd te verliezen, want het getij valt zo dat we bij aankomst nog even kort een stukje opkomend mee kunnen pakken, dan wordt het te hoog en duiken we de belly in. We arriveren keurig op tijd en wat is het weer heerlijk om aan de mooie Hollandse vlakte te staan. We zien wat prooivisjes, nog niet echt veel, maar voor de rest is het niks. Had er toch best wel goede hoop op dat we al een zeebaars konden strikken, maar niets is minder waar en na een half uur zijn we genoodzaakt het water uit te gaan voordat het water over ons heen slaat.

Niks aan het handje, belly in orde maken en op naar stek 2. Toch Paul? Eeeeuh ja, zeg heb je je flippers wel bij je? Eeeuh, &^%^%^&% loopt er 1 flink te mopperen naast me, haha. Juist omdat hij er zoveel zin in had. Ach we hebben de hele dag, maak je niet druk, we hebben niet voor niets de 5 en 6 uitrusting ook meegenomen, duiken we gewoon een paar uurtjes ovm op en dan kunnen we rond 12en weer de zee opzoeken. Zo gezegd zo gedaan.

Soms gaan die dingen zo.
Het onverwachte.

Want wat was het heerlijk stil toen we op het ovm arriveerden. 1 bellyboter tellen we, verder niet en dat is wel eens anders zeg. En het water….zo vlak als het maar zijn kan. Prachtig. Links en rechts draaiende vis, mooi hoor. En binnen 15 minuten is het dan ook raak. Ik vang een bowtje van tegen de 40cm, paar mooie jumps, leuk vissie. Een paar minuten later nog eentje van plusminus zelfde formaat. Nog wat missers, gaat lekker zo. De 15ft 3x stroft leader verlengt met een metertje 17/00 stroft fc2 werkt perfect. Slaat mooi over en vist heerlijk op m’n 6. Na even wat zoeken zie ik wederom draaiende vis en vang een mooie van dik in de 40. Even later hoor ik Paul in de verte die er ook 1 pakt van wat later blijkt een mooie 40tiger. Nog niet echt de vissen waarvoor we staan, maar we vermaken ons uitstekend. Ik pak er nog 1, zelfde formaat ongeveer en dan komt de wind er iets in. Daar zaten we op te wachten. Prachtig gezicht dat vlakke water, maar met een kleine kabbel gaat het dan eindelijk gebeuren. Op afstand zie ik de big boys en besluit de boel snel om te turnen naar een droge vlieg. Echter beiden hadden we niet echt gerekend op een ovm sessie en zoals altijd, dan sta je erin, maar de juiste dozen liggen thuis. Dus moet ik het doen met wat ik bij me heb. En dat is niet veel kan ik je zeggen.

In een weggedrukt hoekje van m’n kleine doosje vind ik nog 2 verfrommelde vliegje waar ik naar op zoek was. Snel eraan en wachten maar.

De kabbel zit er mooi in. Daar komt de eerste. Zo’n mooie dikke nip van het oppervlakte gevolgd door een rugvin en een tipje van de staart. Ik schat de vis dik in de 60, wellicht zelfs in de 70. Wat een geweldige visserij is dit toch. Werp de droge vlieg in de weg die ik denk dat de bow gaat nemen. De adrenaline pompt nu en na een minuutje een prachtige nip op de plek waar m’n droge vlieg ligt te dobberen. Een rustige tik, ik sla aan, een doffe dreun op de hengel, hoooolyyyy ^$%^%^& dis een beste, een hele beste….

Los.
Wel ^&*^&*, &^%&^&*.

Inspecteer de droge vlieg, haak gebroken bij de haakbocht. Wat wil je. Een oud droog vliegje uit een hoekie met al wat roestvorming. Shitshitshit. En de 2de die ik in m’n doos vind is er eentje op haakie 16. Kan wel, maar voor deze jongens heb ik toch liever net iets groter. Nou ja tis niet anders proberen maar.

En zo zijn er binnen een half uur nog 2 van zulke momenten, met giga regenbogen die m’n droge vlieg pakken. Wat een feest. Echter beiden lossen snel en geen van de 3 weet ik te landen. Tis niet anders. De wind zwakt weer af. En tis gebeurt. Helaas. Ze zijn weer zeg. Deze jongens weten dit zo perfect, die momenten en dan moet je erbij zijn. Dat was het dan. Niet veel later ontmoeten Paul en ik elkaar weer, babbelen wat en lopen richting auto. Zien notabene de burgemeester van ovm nog ff, m’n maatje, die er net in duikt voor een korte sessie, ff een korte ontmoeting, altijd gezellig, wensen hem succes, tot snel ovm. Tijd voor het zeebaars.

Met 5 regenbogen in pakweg 2 uur vissen mogen we niet klagen. Eigenlijk is de dag al geslaagd. Zou het dan eindelijk eens goed gaan?

Diegene die de blog al wat langer volgen weten het. Los van elkaar weten Paul en ik onze vissies wel te vangen. Maar met elkaar is het op een of andere wijze vaak slecht. Zo gaan die dingen, we kunnen erom lachen, komt vaak ter sprake, maar natuurlijk wachten we op het moment dat de ban doorbroken wordt…

Eerst even wat eten, alvorens de 8 laten erbij gepakt worden.
Oja voor de goede verstaander, de titel 5-15.

Tijd voor het klauteren op de stenen. Stripping baskets erbij. Zinklijnen, EP Baitfish Pale Olive 10′ streamers en gaan.

En dat het gaan is, wordt en blijft blijkt wel.
Manomanoman.

Een vreugdekreet van Paul. Yihaaaaa hanguh. Een mooie 40tiger is de eerste die gepakt wordt. Niet veel later gevolgd door weer 1 van Paul, een wat kleinere. Dan ben ik aan de beurt. Strip, strip, BAM en met BAM zeg ik niets teveel. Wat een knal op de 8. Numero uno van het seizoen is een feit en wat was die aanbeet er weer een uit duizenden. Niet eens een grote, maar met 40 ben ik zeker blij, echter de aanbeet was er 1 van een 70tiger, heeeeeeerlijk.

Het gaat los, zo los als het maar zijn kan. Nou ja bij ons dan. Want die strand, grote stokken jongens in de verte zie ik enkel en alleen maar op de stenen blijven zittend, zonder beroering. Hier is het weer raak, hanguh, en nog eens hanguh. En dan valt het stil. Tijd voor stek 2. Zou het hier ook zo gekkenwerk zijn?

Eerst niks, we lopen wat verder om bij een volgende stek aan te komen als Paul zegt, ff wat tussendoor stekkies bekijken? ja hoor waarom niet zeg ik. Klauteren weer over wat stenen. En daar gaan we weer.

Toch wel wat meer prooivis als zojuist, maar lang niet zoveel als bij de eerste stek waar we de nodige zeebaarzen wisten te vangen zegt Paul nog tegen me. Echter langzaam maar zeker verschijnen er meerdere wolken nu. Kiek dat dan. Een dikke kolk, Wat? Zeebaars met zeker. Zozo, maak ik niet al te vaak mee.

En weer een kolk en weer een kolk. We zien ze zelfs af en toe jagen. En dan gaat het los. Niks geen 40tigers. Maar dikke vette aanbeten op de 8 latten. Man man wat staan ze krom en wat een feest. Diep, ondiep, in de oppervlakte, op zicht, we pakken ze in de uren die volgen op allerlei manieren. 50tigers tot rond de 60cm. Allemaal sterk en dik, beuken en gaan. Wat een feest en wat super om al die prachtige – tot de perfectie en stuk voor stuk ongehavende zilveren jongens weer terug te zetten en met een klap te zien verdwijnen de diepte in. Paul gaat helemaal lekker en vangt uiteindelijk 9 zeebaarzen aan de vlieg met zowel een record in aantallen als in grootte voor hem, top! Mist zelfs nog een hele beste bak van dik in de 70. Toch mag dit de pret niet drukken. Ik doe het ietsje minder met 6 stuks maar klagen ho maar, super dit en wat een genot. En met 2 grote smiles op onze smoelen vertrekken we rond half 8 weer richting huiswaarts. Een sessie die we niet snel zullen vergeten. De paul-ed ban is doorbroken. 15 zeebaarzen aan de vlieg. Wat een feest!

Gr. Edwin