De eerste…. aan de vliegenlat.

Na al die verhalen en foto’s van Edwin en Brian te talloze keren te hebben moeten aanhoren en aanschouwen, vond ik dat het nu mijn beurt was om eens een mooie vis aan de vliegenlat te vangen.
Het doel werd Karper!

Gisteren middag al even wezen spotten en een aantal mooie vissen zien liggen, vanochtend weer gaan kijken voor het werk en daar zwommen ze, Dikke, wat zeg ik heeeele dikke vissen!!! Jammer genoeg waren ze volop aan het paaien en achtte ik mijzelf vanmiddag geen enkele kans! Anyway, onder het motto niet geschoten is altijd mis en thuis op de bank vang je ze niet met de vlieghengel naar het water getogen om eens een poging te wagen. Aangekomen zag ik ze zwemmen, gek genoeg vertoonde ze niet tot nauwelijks nog paaigedrag en groeide mijn vertrouwen om er een te haken.

Na een aantal pogingen te hebben ondernomen en een aantal karper goed te hebben aangeworpen raakte ik met mijn achterworp in een boom en brak bij het naar voren werpen mij shakespeare hengel in tweeen. Boos en gefrustreerd naar huis gegaan om mijn # 6/7 te gaan halen en aangekomen vond ik in een verdwaalde koker nog een incomplete #10. Handig als ik ben heb ik van 2 incomplete hengels weer 1 werkende goeie hengel gemaakt en ben ik weer vlug naar het watertje terug gekeerd.

Daar aangekomen zwommen de karpers nog steeds lekker ontspannen heen en weer en ik dacht, wie niet waagt wie niet wint, daar gaan we nog eens. Stuk voor stuk mooie vissen met een geschat gewicht van tussen de 15 en 35 pond schoven voorbij zonder ook maar enige interesse voor mijn carp bol te tonen. In de tussentijd kwam er een andere visser uit het dorp aan en die vroeg zich werkelijk af waar ik mee bezig was en of ik met zo’n carpbol wel een kans maakte, nou dat wilde ik hem wel eens even laten zien. Een paar karpers aangeworpen met nul resultaat en zijn twijfel werd snel versterkt. Tot op het moment dat er een werkelijk kolossale karper onder de brug vandaan kwam en ik simpelweg mijn carp bol voor zijn bek liet zakken. In een fractie van een seconde zag ik hoe deze werkelijk grof gebouwde dikke dame mijn carp bol opzoog en ik geen moment twijfelde en direct de haak zetten. Hangen!!! En hoe! Daar sta je dan met je zelf gebouwde #10 tussen de waterplanten je eerste karper te drillen, geen schijn van kans bleek al snel want na ongeveer 5 minuten strijd dacht mijn fluor carbon bekijk het maar en gaf de strijd op door te breken.

Dag eerste karper op de vlieg, dag mooie foto momenten, dag eeuwige roem! Nog trillend van al die ( onverwachte ) actie knoopte ik een nieuw ‘pluisje’ aan de lijn, maar nu zonder de voorslag en nadat ik de tippet even drastisch ingekort had. Een klein stukje opgeschoven en de eerste de beste voorbij schuivende karper aangeworpen, geloof het of niet; Deze mooie vis zoog de carp bol direct naar binnen en het getouwtrek kon opnieuw beginnen. Dwars door de waterplanten, de lelievelden, er was geen houden aan en na een korte strijd gebeurde dan ook het onvermijdelijke, de karper zwom zich kort onder de hengeltop vast! Zo vast als een huis, geen beweging in te krijgen. Dan maar op de Spartaanse manier bedacht ik me, hengel weggelegd en zachtjes met de hand de druk opgevoerd tot het moment dat ik de lijn hoorde zingen en de karper gelukkig los kwam.
Snel schoof mijn nieuwe dorpse vis collega het net eronder, zo die was binnen!

Ik kon het niet laten en een kreet van opwinding, opluchting en wat nog meer uit te schreeuwen. Snel de haak eruit foto’s maken en terug zetten, wat een geweldige ervaring zeg dat vliegvissen! Mijn dorpsgenoot Rick denkt er nu zelfs ook over om een vlieghengel aan te gaan schaffen want dit had hij hier nog nooit meegemaakt. Nogmaals dank Rick voor het scheppen van de vis en het maken van de foto’s.

Morgenochtend ga ik het nog een keer proberen!

Tight lines, Lesley Luijer