Seizoen finale deel II

De vorige keer had ik al meegedeeld dat mijn zeebaars jaar was afgelopen, toch ben ik gisteren weer naar zee getrokken samen met Edwin en Lesley. Volgens de weermannen en vrouwen van Nederland “De” laatste mooie dag voordat we November ingaan. Om eerlijk te zijn had ik zondag ook al een seizoen afsluiting gedaan en dat speelde dit keer ook mee. Zondag had ik 4 prachtbaarzen van 47 tot 57 cm, echte bakken en dat smaakte naar meer.

Met afgaand tij op ons standaard plekje gestart, Edwin kwam iets later aan en Les en ik stonden al tot onze middel in het water. Lesley met een spinhengel en wij uiteraard met onze Loop Cross S1 aka “Seabass Busters ”.

Het weer was prachtig, hoogstaande bewolking, milde oostenwind ( kan beter) en niet al te troebel water. Zondag kwamen hier een paar mooie baarzen vandaan, maar vandaag leverde dit stuk maar 1 40tiger voor Edwin op en Lesley kon er ook maar 1 op een shad landen, wel een mooie van 55 cm. Ik doneerde de helft van mijn vliegendoos aan de zee. Ach zijn toch vliegen van seizoen 2012 en in 2013 komt de nieuwe verbeterde versie. Gaandeweg werd de zee ook behoorlijk troebel en zakte het vertrouwen snel weg.

Na de wat teleurstellende vangsten zijn we naar een andere stek getogen. Aldaar had Lesley op zijn derde worp al een aanbeet van jewelste, net op het moment dat ik met een biertje in de hand diep in gedachte zat. Ik hoorde Lesley al roepen, “He joh opletten beet!”. Na de foto ben ik tussen Edwin en Les in gaan staan. Toch voelde het aan alsof ik voor spek en bonen meedeed, ik kon maar niet in die belangrijke zone komen om vis te haken. Gedachten gingen uit naar andere dingen, andere bestemmingen. Op 10 meter naast mij was er iemand wel in de zone en ik hoor heel hard “H20 werkt ook!!” Bam, zeebaars voor Edje, klein maar fijn en een fotootje waard. (de vlieg: Dyckers H2O Brownie ’14 – een steenbolk / wijting immitatie)

Dat waren dus al 2 om 2 voor Les en Ed en nada voor mij. Na 10 minuten keek ik om naar Ed en op dat moment krijgt Ed me toch een aanbeet dat wil je niet weten. Van schrik valt hij bijna achterover, zijn hengel wordt uit zijn handen gerukt en een Cross gaat airborne. Vreemd genoeg wordt de hengel niet naar voren getrokken met zie ik de hengel naar achter schieten over zijn schouder heen de verkeerde kant op. Ed kan nog net de hengel halverwege pakken voordat hij achter hem op de stenen klettert. Hilarisch gezicht, de lijn zie ik strak lopen en ondanks dit gestuntel blijft de vis gehaakt en komt vrij snel in het oppervlak klappen. Het is niet die magische van 70 cm maar wel een goede 54 cm, de aanbeet en de capriolen zijn goud waard. Voor de foto wist Ed de vis en de hengel wel goed vast te houden en ook deze vis mocht terug om eerdaags naar het zuiden af te zakken.

Shadmaster Lesley bleef op hetzelfde stukje pielen en wist weer een subtiele aanbeet om te zetten in een hook-up. Verassend genoeg kwam er geen zeebaars boven maar een heuse gul van tegen de 45 cm. Zomer en wintervissen zwemmen op dit moment door elkaar heen. Wat een bijzondere dag zeg.
Mijn avond bleef rustig, nou ja 2 pollakken op de vlieg, maar dat is alles. Ja pollak, ik had toch gezegd dat het zeebaars seizoen over was voor mij, dan moet ik ook geen zeebaars vangen he!

5 zeebaars (waarvan dus 3 hele mooie), 2 pollak en een gul was de score van de laatste dag, de echte laatste dag, toch wel wel bijzonder. In de avond heb ik maar mijn zwembroek ingepakt………….nieuw avontuur. Gr. Brian