Tropentrip 2012 – part 1

Het afgelopen jaar hebben we (Paul, Gert Jan en Jasper) goede ervaringen opgedaan met het vissen op de tropische flats. Vandaar dat we ook dit jaar maar weer een reis naar het Caribisch gebied hebben geboekt. Helaas kon mister Likkoe himself dit keer niet mee (onze medepassagiers in het vliegtuig waren erg dankbaar), dus moesten we het dit keer met zijn tweeën opknappen, alleen Paul en Gert Jan dus. Maar dat mocht de pret niet drukken uiteraard. Tien dagen van het vissen op bonefish lagen in het verschiet!

Na de nodige weken van voorbereidingen, materiaal aanvullen en vliegen binden, vertrokken we op donderdag 17 mei vanaf Schiphol en begonnen aan de lange vlucht naar het Caribische gebied. We hadden erg veel zin in de trip en in het vliegtuig bleek al dat de scherpte er goed in zat… Tijdens het drinken van een lauw pilsje begon plotseling het vliegtuig wild te schudden, hetgeen bij ons een discussie veroorzaakte over de oorzaak van het ongemak. Daarbij kwam ook de mogelijkheid ter sprake van bepaalde taferelen die op dat moment zouden kunnen plaatsvinden in de cockpit tussen de piloot, stewardess en de stuurknuppel (mannen onder elkaar…) Al snel begonnen onze medereizigers ons wel heel erg vreemde blikken naar ons toe te werpen. Het duurde even voordat we het door hadden, maar uiteindelijk drong het tot ons door dat we de oordoppen van het entertainmentsysteem nog in hadden en dat we wel erg hard aan het praten waren….

Maar goed, na een vlucht zonder problemen kwamen we uiteindelijk negen uur later om vier uur plaatselijke tijd op onze bestemming aan. Aangezien het ter plaatse om half zeven donker zou zijn en we nog een huurauto moesten regelen, boodschappen moesten doen en inchecken bij het huisje, hadden we nogal haast. Er moest natuurlijk nog wel even gevist worden op de dag van de aankomst! Uiteindelijk kwamen we een goed uur later bij een visstek aan op niet al te lange afstand van ons huisje. De eerder genoemde scherpte zat er gelukkig nog goed in ondanks de lange vliegreis. Bij het benaderen van de flat hadden we, met dank aan ons enthousiasme, de eerste twee bones meteen al gespooked… Vervolgens viel bij Paul zijn allereerste worp spontaan de reel van zijn hengel (tranen over de wangen) en was een kwartiertje later de eerste bonefish van de vakantie al een feit voor Paul! Een half uurtje later ving GJ ook zijn eerste bonefish en konden we met een voldaan gevoel een pilsje drinken.

De volgende ochtend waren we dankzij het tijdsverschil al om vijf uur wakker en stonden we dus al bij zonsopkomst bij de flats om alvast een korte sessie te doen voor het ontbijt. Helaas stond het water wel erg hoog en werden we bijna van onze sokken geblazen door de wind. Het vissen werd hierdoor bijzonder pittig. Er viel geen visje te zien onder deze omstandigheden. Er werd helemaal niks gevangen helaas, waarna we maar snel zijn teruggekeerd naar het huisje voor een ontbijt. Na het ontbijt zijn we vervolgens weer op pad gegaan om het matige begin van de ochtend recht te zetten. Nadat we waren aangekomen op een nieuwe plek, stond de zon al goed hoog op het water en zagen we zowaar de eerste bones al zwemmen. Uiteraard waren we toen niet meer te houden en enkele seconden later vlogen de crazy charlies al door de lucht. Binnen enkele minuten waren de eerste vissen een feit en we besloten deze flat maar eens grondig af te vissen. Het bleek al snel dat we de jackpot te pakken hadden, want de vissen volgden elkaar in rap tempo op die ochtend. Het was een heerlijke visserij waarbij we steeds groepjes bonefish op zich konden aanwerpen en regelmatig een vis tot een aanbeet wisten te verleiden. Die zichtvisserij blijft toch het mooiste dat er is! Helaas was de pret aan het begin van de middag wel voorbij. Gert Jan zag nog wel een achttal Permits zwemmen. Zo’n buitenkans laat je uiteraard niet lopen en Gert Jan verwisselde meteen zijn crazy charlie voor een EP Crabje. Helaas bleek toch weer dat deze zwemmende putdeksel niet voor niets de heilige graal te zijn van de zoutwatervliegvisser, want ze waren niet alleen zeer snel gespooked, maar ook negeerden ze de aangeboden krab vrijwel volkomen! Uiteindelijk was één Permit tot een aanbeet te verleiden, echter deze vis werd niet gehaakt. De teller bleef die dag staan bij 18 bones voor Paul en 12 voor Gert Jan. Met een zeer voldaan gevoel keerden we terug naar het huisje, want na zo’n eerste dag kan een vakantie al bijna niet meer stuk.

Cheers, Paul & Gert Jan.