Jack on the fly (1)

Zwooooooooooooetch, daar gaat de Airflo Depthfinder Big Game 400 richting horizon. Wat gooit die Hightide #10 toch lekker. Commerciële shit ofnie, kan me niet bommen, hij gooit mieters en dat is erg prettig hier, ben je er klaar voor?

Daar gaan we. 2 mannen hebben de kajak gepakt en zijn op pad, de ander ligt te tukken. Ik kan niet wachten. Al vele weken doorkruist deze stek m’n gedachten. Ik ken de stek van vele jaren terug toen ik hier ook eens was met m’n meissie, geen zware stok bij me natuurlijk, nu is het anders. De A.Jensen Hightide #10 en #12 staan paraat. Gecombineerd met een compleet arsenaal aan lijnen en een propvolle Cliff’s Bugger Beast met ep streamers van 7 t/m 25 cm gebonden op super sterke en scherpe haken. Titanium onderlijnen erbij, 40, 50 en 60 ponds fluorocarbon, kortom op volle oorlogssterkte sta ik daar dan……..eindelijk. Ongeduldig maak ik de boel in orde. De 10 gecombineerd met de big game zinklijn gaat ‘m worden.

Vlak langs de kant is hier een zeer diepe geul met toegang tot een lap water waar je u tegen zegt. De andere kant op kijk ik richting die immense vlakte. De golven slaan verderop tegen het rif kapot, hier is het water diep blauw van kleur met een redelijke stroming. En zwoetch daar gaat de lijn weer, 1, 2 3..ik begin te tellen en wacht eerst 15 sec voordat ik begin met binnenstrippen van de grijswitte ep streamer van pakweg 12cm. Dit alles om zo dicht mogelijk bij de bodem te komen zonder vast te zitten. Deze manier van vissen ligt me wel. Blindcasting. Door sommigen ietwat negatief neergezet, anderen houden ervan. Tot die groep behoor ik. En blindcasting is het natuurlijk niet. Want je zoekt naar hotspots, net die stekken waar het wat dieper is, wat harder stroomt, waar interessante structuren liggen, doorgangen van havens, van mondingen, estuaria, enzovoorts. Er valt zoveel te zien om je kansen te vergroten. En ik durf gerust te zeggen dat dit een absolute hotspot is. Niet veel later wordt me dat duidelijk gemaakt als ik op open zee, pakweg 50 meter uit de kust een giga school met vissen naar schatting van zo’n 30cm groot uiteen zie spatten. Wat een geweld, machtig!

Een aantal avonden terug. Tijdens een bezoek aan het enige stadje van het kleine eiland hadden Brian en ik de latten bij ons om in het donker ff in de haven te kijken. Meestal is het niks, maar je weet maar nooit. Iets voor de haven waren locals met netten bezig. Naar wat later bleek aasvis vangen voor de handlijnen die ze uitzetten. En zodoende worden we getrokken naar de enige activiteit daar. Wat we vervolgens zien stijgt boven alle verwachtingen uit. Brian en ik kijken elkaar ongelovig aan. Aansluitend op een gezamenlijk “oefffffffff” het enige wat we uit kunnen brengen. Want wat we daar zien hebben zowel Brian als ik niet vaak meegemaakt. Tobago heeft ons veel laten zien, maar het geweld wat hier plaatsvindt, idd verder dan oeffff komen we niet. Om de 30 seconden worden groepen ballijooes (Sander vertelde dat ons later, soort geepachtigen maar dan veel dikker, wel met lange snuit) belaagd alsof het sprotjes zijn. Wat een geweld en wat een ongelooflijk machtig gezicht. Na een half uur te hebben genoten van dit schouwspel, pakken we de latten erbij. …….je raadt het al, een half uur verstrijkt, een uur verstrijkt, het jagen blijft gekkenwerk, maar vangen ho maar. Buiten 2 ballijoes die we vals haken tijdens hun vluchten, pakken we niks, helemaal niks. Langzaam maar zeker druipen we af. Jacks (waarschijnlijk grote horse eye jacks) vs ons: 1:0 En we besluiten HJ en Sander maar eens op te zoeken die in een lokaal barretje de nodige biertjes tot zich toe nemen. Daar aangekomen doen we ons verhaal en ze kunnen niet wachten om het ook eens te zien. We pakken de auto, ik heb het vermoeden dat HJ denkt dat we zitten te lullen, dus houd me stil en wacht zijn reactie af. We stappen uit de auto, ik zie de reactie, grote ogen, machtig. T’is laat maar de daarop volgende avond staan we er toch weer even. Ditmaal hebben Sander en HJ de kajak te water gelaten om er tussen te kajakken. Mooi gezicht. De heren genieten op en top, maar vangen ho maar. ja allebei een ballijoe in de kajak, hehe… juistem…erin gesprongen op de vlucht. Ik spreek een local, vertelt me dat hij soms hele nachten niks pakt met levend aas, maar vorige week toch een horse eye jack van 7 kilo. 7 hele kilo’s, halleluja en daar sta je dan met je 10. Eeeuuuh.

Waar waren we gebleven, oja bij de diepe geul waar ik de 400 grains zinklijn juist weer aan het wegzetten was. 1,2,3…dit keer tel ik tot 30 alvorens ik weer besluit terug te strippen. T’is hier nog dieper dan ik gedacht had. Totaal geen last van vastzitters, ook geen aanbeten trouwens. Ik sta nu pakweg een half uurtje te vissen. De swung zit erin. Alles loopt goed nu. En weer een worp. Nog maar wat langer wachten dan. 35 sec. Strip, strip, bam, een zware beuk volgt. Ik sla aan. De 10 slaat dubbel en de lijn vliegt weg. Ik juich, ben angstig tegelijk of de 40 ponds leader het gaat houden. Hoop dat het geen barra is, of – je weet maar nooit – wahoo. Heb geen flauw idee wat het is, maar het gaat hard, 10, 20 pakweg 40 meter backing pakt de vis zeker. De lijn was er natuurlijk ook nog ver uit. Maar het is pompen. De butt van de lat onder de buik, vliegenlat, zo krom als een hoepel en genieten maar. De vis blijft vechten wat me vermoedt dat het een mooie jack is. Eindelijk na een prachtige dril kan ik de vis pakken. De vermoedens blijken dus de waarheid. Ik kijk naar de gespierde gestroomlijnde vis en zie dat het inderdaad een jack is. Maar wat voor een? Ik vermoed een jack crevalle en zou daar heel erg blij mee zijn. Maar achteraf bij thuiskomst blijkt het na bestudering een bluerunner te zijn. En niet zo’n kleintje voor deze soort ook!! En na enkele fotootjes glijdt de bluerunner weer rustig de diepte in, weg is ie, super!!

Waar er 1 zit, zitten er vaak meer. En daar gaat de lijn weer. Wederom wacht ik 35 sec. Strip strip, BAM, shiiiiiiiit pang……zooooo! Daar werd ik even wakker geschud uit de rush van zojuist. Die ging hard, niet te houden man, pfff.

En daarna is het niks meer. Nog pakweg een half uurtje probeer ik het, het wordt nu ook langzaam maar zeker donker, tijd om de heren op te gaan zoeken, mijn dag kan niet meer stuk, wat een prachtvis om op de vliegenhengel te vangen, heerlijk.

2 dagen later zijn we nog even een ochtend op dezelfde stek wezen kijken, maar helaas. Ditmaal was het nadas, noppes, niks. Bij het besluit om de rest van de dag weer heerlijk te gaan vliegvissen op bone (wat is die afwisseling toch lekker) kreeg ik nog wel een prachtige demo schoonzwemmen. Tot 12 keer in rijformatie, pakweg 20 stuks, met telkens 1,5 meter ertussen, sprong de formatie voor me langs, zwoeppp…..zwoeppp…..zwoeppp, wederom sta ik versteld. Die oceaan blijft me verbazen, keer op keer. Deze “prooivissen” hadden al een mooi formaat. Dus wat daar dan weer achteraan zat?

Gr. Edwin
Team Dyckers

4 thoughts on “Jack on the fly (1)

  1. cornelis says:

    gaaf! en wat een bijoetie… en visserij die mij ook zeker wel licht…mooi dat zoeken naar het juiste plekkie voor die knal….

    grt. cornelis

  2. Likkoe himself says:

    Mooi beest man! Zo’n blauwe renmeun! Ook erg interessant om jullie nachtelijke havenervaringen te lezen… Wij wouden ook dat gaan proberen, al lijkt het me aardig scary om zo’n ballyhoo (want zo heten ze) in de kajak te krijgen….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *